Beerput

Wat leuk om te lezen dat er meer mensen zijn die Doesburg 'op hun lijstje' hebben staan. Ik ga er ook zeker nog meer van laten zien en vertellen.

Maar nu moet er eerst even iets anders tussendoor. Dat is namelijk de tentoonstelling 'Dichter bij Maria Tesselschade', in het Stedelijk Museum van Alkmaar.

Wij waren er gisteren en dat was net op tijd, de tentoonstelling duurt nog tot 29 oktober.
Dus vandaar dat ik er voorrang aan geef. Het is een kleine tentoonstelling, maar superinteressant en bijzonder.
Op dit moment (zondagochtend, 5.30 ) stroomt het van de regen. Ik hoop dat het niet zo blijft, maar anders is dat misschien ook een goede reden om nog even het museum te bezoeken en je onder te dompelen in de zeventiende eeuw.
Hier zie je Maria Tesselschade. Tesselschade is haar tweede voornaam. Eigenlijk heet ze Maria Tesselschade Roemers Visscher.

Jan Adam Kruseman, 1852

Kijk, daar staat ze hoor. Ze leest net een gedicht voor in de Muiderkring. Haar zus Anna is er ook bij en haar vader en Vondel en Huygens en Cats en... Ze ziet er slim en leuk uit, vind ik.
Maar, het schilderij is uit 1852  en eigenlijk weten we niet eens hoe Maria Tesselschade, die leefde van 1594-1649, er uit zag.
Maar dat zij gewaardeerd werd door de culturele elite van die dagen, dat is wel duidelijk.

Ze was natuurlijk een bekende vrouw, haar tweede voornaam die nogal bijzonder is , komt door een scheepsramp bij Texel, vrij kort voor haar geboorte, waarbij haar vader Roemer Visscher (reder en graanhandelaar) flinke verliezen leed.
Als kind vond ik dat echt zo'n rare naam. Maar die bleef wel hangen.
Een rolmodel was ze ook, misschien toen ook al, maar zeker later.
Maria Tesselschade ging na haar huwelijk in Alkmaar wonen en in datzelfde Alkmaar is vrij recent een beerput geopend. Letterlijk bedoel ik hoor, in dit geval.
Daardoor kwam Maria Tesselschade nóg dichterbij.
Want uit  die beerput, in de straat waar Maria woonde,  kwamen fantastische vondsten en die zijn nu dus nog even te zien in het museum.
Je ziet al de ring op de poster. Die is echt prachtig en in mijn ogen modern. Met een diamant en dat was bijzonder in die tijd. Het kán de ring van Maria geweest zijn, haar trouwring, gekregen van haar man Allard Crombalch. Het kleine gouden ringetje is een voorzetringetje om verlies van de diamanten ring te voorkomen.

En dan dat schoentje, maat 35. Het is zeer waarschijnlijk van Maria geweest en een dergelijk schoentje is nog nooit eerder gevonden.

In een brief aan Maria Tesselschade, schreef P.C, Hooft het volgende:

Mejoffre, u heb hier uw muilen gelaten. Dit is een lelijke vergeetachtigheid. Want het was beter dat u uw voeten vergeten was en wat daar aan vastzit. De vloer, denk ik, heeft u willen houden en u bent haar ontglipt. De stenen en planken liggen te treuren omdat ze niet langer door die zoete stapjes gestreeld worden. 

De vraag is natuurlijk waarom ze haar schoenen uit had. Zoete stapjes...
Behalve de schoen en de ring zijn er nog veel meer spullen gevonden uit die tijd, glaswerk, borden, van alles. En daarvan is aardig wat te zien in die kleine zaal.
Maria's leven verliep niet heel goed, want in 1634, stierven haar man en haar dochter op één dag. Later stierf ook nog haar andere dochter en werd Maria zelf aan een oog blind.

Hoe dan ook, ik vind deze tentoonstelling echt een aanrader, maar dat had je vast wel gemerkt. Dus als je in de buurt van Alkmaar bent... of je hebt er een reisje voor over...
Er geldt een toeslag van 3 euro bij de Museumjaarkaart. In het museum is ook nog een andere tentoonstelling die ik de moeite waard vind. Daar zal ik later nog wat van laten zien, maar dat heeft geen haast, die duurt nog wel even.  Alkmaar is trouwens ook een leuke stad

Tesselschade, Arbeid Adelt

Die tentoonstelling over Maria Tesselschade, laatst in Alkmaar,  heeft ook mijn belangstelling aangewakkerd voor 'Tesselschade Arbeid Adelt'.
Dat is die club vrouwen die van die beeldige smockjurkjes maakt en allerhande ander  geborduurd en genaaid en gebreid spul. Kortom een club waarvan de leden handwerken op hoog niveau.
Die spullen worden dan verkocht  en de inkomsten zijn voor vrouwen die dat nodig hebben.

Ik loop er wel eens langs en ik ga ook wel eens even binnen kijken.  In Amsterdam zitten ze op een prachtige locatie op het Leidseplein. Maar ze zitten ook in andere steden hoor.

Deze organisatie bestaat al sinds 1871 toen vrouwen nog bijna niet zelfstandig konden leven; toen ze nog niet in hun onderhoud konden voorzien.
Het begon als vrouwenvereniging, opgericht door Betsy Perk onder de naam Arbeid Adelt.
Maar vrouwen die hun naam bij de werkstukken wilden hebben richtten toen Tesselschade op . En die twee verenigingen gingen later weer samen.
Er is ook een prijs:  de Maria Tesselschadeprijs . Die wordt om de vijf jaar uitgereikt aan vrouwen die ondanks moeilijke omstandigheden, zich ontwikkelden en economische onafhankelijkheid bereikten, of dat voor anderen mogelijk maakten. Ik stel me zo voor dat Maria Tesselschade het fantastisch gevonden zou hebben.
Enfin, wat ze in de winkel verkopen is prachtig (en duur)  handwerk. Ik heb er nog nooit iets gekocht, ik ben wat kinderkleding betreft meer van ons aller Hema. En een bridgekleedje hoef ik ook al niet.
Maar toch is het bijzonder, zo'n organisatie en ze doen nog steeds heel goed werk.

Mural van TelmoMiel

We gingen naar Alkmaar om een pakje op te halen. We gingen op de fiets, dat is een lekker tochtje in deze tijd van het jaar. We bezochten eerst het museum en daarna wilden we deze mural gaan zien in de wijk Overdie. Lekker om op de fiets uit te kunnen zoeken waar dat was. 

Het was nog niet zo makkelijk om deze vrouw, Maria Tesselschade Roemers Visscher,  goed op de foto te krijgen. Dat kwam door de zon op dat moment en door de boom. 

Maar je krijgt in ieder geval een beeld. De mural is gemaakt door het duo TelmoMiel, twee kunstenaars van wie ik al eerder werk liet zien. 

Deze keer werkten ze hier in Alkmaar op de muur van een flat. De muur is 26 meter hoog. De flat heet heel toepasselijk 'De Vooruitgang' en werd juist opgeknapt. 

Voor het kunstwerk hebben de bewoners inspraak gehad. De keuze viel op dit portret van Maria Tesselschade. 

Over Maria Tesselschade heb ik, naar aanleiding van een tentoonstelling in het Stedelijk Museum van Alkmaar al eens eerder geschreven. Hier, klik. 

Haar verhaal is bijzonder, zij was een bijzondere vrouw en... er is tot nu toe geen enkel portret van haar, ik bedoel er is tijdens haar leven (1594-1649),  geen portret van haar gemaakt.  Er is wel veel over haar geschréven. 

Maria woonde na haar huwelijk in Alkmaar. In het museum van Alkmaar kun je wat van haar bezittingen zien. En dit is dus hoe TelmoMiel haar zien. Een interpretatie. 

Linking to Sami's Colourful World

Met Ferrara door Alkmaar

Een tijdje geleden vertelde Ferrara op haar blog dat ze gids was geweest voor een groep vrouwen in haar stad: Alkmaar. Klik

Haar rondleiding was gebaseerd geweest op het verhaal van Maria Tesselschade Roemers Visscher. 

Ik las het verslag met genoegen, want speciaal voor die Maria Tesselschade was ik al een paar keer in Alkmaar. 

Ik reageerde op de blog door te zeggen dat ik wel had mee gewild. En een dergelijke reactie gaf Mieke ook. 

Daarop kregen Mieke en ik een uitnodiging van Ans. Zij wilde ons én onze mannen wel rondleiden in Alkmaar.

Nou, graag natuurlijk. Heel graag!  Er werd een datum afgesproken en vorige week was het zover. 

We waren allemaal om elf uur in Alkmaar en begonnen met koffie bij Ferrara thuis. Wat is dat toch ontzettend leuk zoiets. Gewoon alleen door het bloggen. 

We begonnen de wandeling in de buurt van Ferrara's huis. En een van de eerste zaken waar ze ons op wees waren dakbekroningen. 

Allemaal mooi en allemaal anders. Echt zoiets waar ik normaal gesproken niet zo op zou letten en vanaf nu waarschijnlijk altijd. 

Het was sowieso heel erg leuk om in deze buurt te wandelen. Ik kom best regelmatig in Alkmaar, (ook omdat het goed te fietsen is), maar ik zou niet bedacht hebben om deze buurt nou eens te gaan bekijken. En dat terwijl...

... er van die prachtige huizen staan met hele mooie deuren én brievenbussen . Of je ziet een hofje met uitzicht op een schitterende windwijzer. Let even op het katje, zo leuk:

Enfin, we liepen en liepen en Ferrara had overal wat te vertellen. Heerlijk vind ik dat, vooral dat ik het zelf niet hoef te bedenken. Dat ik alleen maar hoef op te kijken en te luisteren en niet de route hoef te bepalen. 

En dan met iemand die verstand van zaken heeft en zich er voor de gelegenheid nog eens extra in heeft verdiept. 

Bovendien ook onthouden heeft wat ik heb verteld op mijn blog. 

Over eens schampsteen bijvoorbeeld. Ik zag er eentje in Utrecht en deze is te vinden in Alkmaar. 

Natuurlijk ging Ferrara's route langs MariaTesselschade. Daar was het tenslotte allemaal mee begonnen. 

Haar beeld staat vlakbij de molen van Piet. Ik moet altijd lachen om die naam. Zo nuchter en zo duidelijk: 

En over nuchter en duidelijk gesproken, dat zijn de wegwijzers in Alkmaar ook. 'Geen woord teveel', zag mijn man: 

Het werd tijd voor de lunch. Die gebruikten we in Restaurant Mooij.  Het was lekker en erg gezellig zo met zijn vijven,  op een mooie plek in het zonnetje, in  Alkmaar. 

Bovendien hoort er ook een verhaal bij. 

Op deze plek was altijd al een herberg, later een café en zelfs een theater. Die herberg heette, sinds de 16e eeuw, Het Gulden Vlies. 

Een paar jaar geleden werd de zaak overgenomen door nieuwe eigenaren. 

En die twee gingen de naam veranderen. Dat viel niet goed in Alkmaar. Zo'n eeuwenoude naam veranderen. Tsss... dat kan toch niet, dat doe je niet!

De nieuwe eigenaren gingen niet meteen vertellen wat de nieuwe naam zou worden. 

'Let nou maar op', zeiden ze 'wacht af en maak je vooral niet druk, want het wordt echt mooi!'

Ha, en dat werd het!

Naast het restaurant is nog een plekje waar de oude naam is blijven staan. 

En nu ben ik al over mijn maximale hoeveelheid foto's per blog heen. Dus: wordt vervolgd!

Meester van het licht

Ik had helemaal geen zin meer in de tentoonstelling: Emanuel de Witte, 1617-1692, Meester van het Licht.
We waren in het Stedelijk museum in Alkmaar net naar het verhaal van de beerput geweest. Met de ring en het prachtige schoentje van Maria Tesselschade en ik had daar zeer van genoten. Klik
In het zelfde museum was Emanuel de Witte.
Ik wilde niet gaan, maar omdat we er nou eenmaal waren, gingen we toch.
Ik dacht: 'Ik loop er in en er meteen weer uit en dan ga ik even in de museumwinkel snuffelen. Of een kopje thee drinken, terwijl mijn man kijkt, want die wil altijd in kerken kijken'.
Maar ik liep er helemaal niet uit. Integendeel, ik heb de meeste schilderijen uitgebreid bekeken. En dat kwam door het eerste schilderij

Emanuel de Witte schilderde kerk-interieurs. Dit is er zo een, het is het interieur van de Oude Kerk in Delft en het werd geschilderd in 1650 of 1652.
Zie je die jongetjes die daar lekker op een zuil staan te tekenen? En dat hondje, in het volle licht?

Ha, ik was meteen verkocht.
Zo waren er veel interieurs te zien. Ik vond dit ook een hele mooie:

Dit is het interieur van de Nieuwe kerk in Delft en het werd geschilderd in 1656. De man in de rode mantel trekt de blik van de kijker naar het graf van Willem van Oranje. En dan die jongen met die honden. Kijk:

Zo wil ik wel kerk-interieurs bekijken hoor. Er waren opvallend veel honden te zien op de doeken. Erg mooi.
En trouwens er waren niet alleen kerkinterieurs. Ook niet alleen uit Delft. Zo was bijv.  de Nieuwe Kerk in Amsterdam vereeuwigd evenals de Oude Kerk.
Dit was er ook:

 Het is het portret van Adriana van Heusden en haar dochter op de Vismarkt in Amsterdam. Geschilderd in 1662/1663.

Die Adriana was de huisbazin van Emanuel de Witte. Die kwam weliswaar uit Alkmaar, maar woonde en werkte in Amsterdam.

Wat ik bovendien heel erg leuk vond, was dat in de ruimte waar de schilderijen hingen, heel wat bidstoeltjes waren geplaatst. Je kon er zitten en je even in een kerk wanen. Wat een goed idee. En je ziet dat het licht niet alleen op de schilderijen bijzonder was.

Dit was dus een tentoonstelling waar ik nooit speciaal voor naar Alkmaar zou zijn gegaan. Echt niet.
Maar wat vond ik het leuk. Echt geluk gehad dus.
Je kunt er nog heel lang heen hoor, tot 21 januari 2018. Meer info: klik

Mural dieren

We gingen op zoek naar de mural van Maria Tesselschade in Alkmaar. Toen we er op afliepen, zagen we bij de ingangen van  de flats aan de rechterkant allerlei dierenschilderingen. Murals. En ja, dat was bijvangst. 

Als je er voor staat aan de linkerkant van de entree iets abstracts en rechts verschillende dierfiguren: 

Echt goed gedaan vond ik en in ieder geval heel origineel om op die plekken iets te maken.

Linking to Sami's Colourful World