Wat overblijft

Ha, daar is er weer een: een literaire thriller. Het staat er op, maar eigenlijk weet ik nog steeds niet wat dat is, een literaire thriller. Er moet dus verschil zijn tussen literaire en gewone thrillers. Maar ik zie het niet. Maakt ook niet zo veel uit.
Lieneke Dijkzeul kan schrijven, dat is duidelijk.
En een thriller is het ook. Een goeie zelfs. Precies wat ik prettig vind, nl. dat ik het verhaal nog gewoon kan volgen zonder eindeloze zijwegen en plots die dan allemaal wel weer bij elkaar komen, maar mij te veel inspanning kosten als ik dat allemaal bij wil houden. Een thriller lees ik voor de lol.
Inspecteur Paul Vegter is de politieman die de moord op moet lossen en  ik vind hem erg aardig. Je leert hem  in ieder boek (er zijn er zes) beter kennen. Evenals zijn collega's Sjoerd Talsma en Reneé Pettersen. Beide mannen en Reneé hebben natuurlijk ook een persoonlijk leven waar je over leest en waarbij je nieuwsgierig wordt naar hoe het verder zal gaan. Maar dat is het dan ook wel.
Lieneke Dijkzeul zet je op het verkeerde been, ik had echt tot de laatste bladzijde niet in de gaten wat er gebeurd was. En zo hoort het ook!