Onzichtbaar

Deze Henk en Toos stond gisteren in de krant: wetenschappers werken aan onzichtbaarheid.
Ik moest meteen denken aan een boek dat ik vroeger had, getiteld: De wondervloeistof van Tom Tromp.
Tom Tromp, was een jongen die altijd zat te klooien op z'n kamer met scheikundige dingetjes.  Op een dag morste hij een druppeltje van een bepaald brouwsel en weg was z'n arm. Door er water op te doen, kwam de arm weer terug. En dat werkte ook voor z'n lichaam en hoofd.
Dus maakte Tom Tromp zich onzichtbaar. Bijv. in een belangrijke voetbalwedstrijd van zijn club,  dan gaf hij de bal een klein zetje en soms een trap in de goede richting. En hij ging bij een leraar die wel van een borreltje hield en heel gemeen met rode inkt zat na te kijken, de cijfers veranderen. En die leraar maar denken dat hij nu toch echt te veel had gedronken.
Wat een fantastisch verhaal vond ik dat. Jammer genoeg heb ik het boek niet meer.
Zou ik zelf onzichtbaar willen zijn, voor een tijdje? Ja hoor, een enkele keer. Ik ben nogal nieuwsgierig, vandaar.


Verdere berichtgeving over die wetenschappers die werken aan onzichtbaarheid heb ik gemist. Ik lees de krant niet altijd even goed moet ik tot mijn schande bekennen.
Wel kwam ik er achter dat het boek tweedehands (tiendehands) nog wel te koop is.
Er was zelfs een afbeelding van. Zie je die gemene leraar zitten?
Zo jammer dat ik niet eerder heb bedacht dit boek te googelen. Want als ik het had gevonden,  toen ik nog werkte, zou ik het zeker gekocht hebben om voor te lezen op school.
Door de onzichtbaarheidsmantel van Harry Potter kwamen we wel eens op het onderwerp onzichtbaarheid
Daardoor heb ik er vaak over verteld. Vonden de kinderen prachtig. Daarna mochten ze dan opschrijven wat ze zelf zouden doen als dat kon, onzichtbaar zijn. En daar kwamen mooie verhalen uit.