Vormingscentrum

Toen ik laatst over mijn vakantiebaantjes vertelde, had ik er nog een paar niet genoemd. Dat waren baantjes die zijdelings met mijn opleiding tot juf te maken hadden. Die deed ik niet omdat ik dat nou zo speciaal leuk vond, maar wel omdat als je  iets met kinderen had gedaan, dat bij een eventuele sollicitatie in de toekomst, een pluspunt zou kunnen zijn.
Zo werkte ik dus in Jeugdland en deed iets met kindervakantiespelen.
En dan hadden we nog Hedenesse.
Hedenesse was een vormingscentrum . Toen ik hierover aan een kind vertelde, kreeg ik vragende blikken.
Huh, vormingscentrum, wat is dat?
Een vormingscentrum, jongens en meisjes, is een plek waar je iets leert, waar je je onder leiding van deskundigen bezint op het leven, of op specifieke facetten daarvan en vooral op je zelf.
Op de pedagogische academie hadden we er bijv. een werkweek. Geen idee meer waar het over ging, maar wel dat het heerlijk was en spannend. vooral 's avonds en in de vrije tijd.
Ik geloof dat ze niet meer bestaan, vormingscentra. Hedenesse  zeker niet meer.

Maar die zomer dat ik werkte  in Hedenesse was  heel bijzonder. Ik was het bijna allemaal vergeten, tot ik gisteren geheel toevallig in een oud fotoalbum zat te bladeren. En daarin waren foto's van die werkweek. Maar ook een paar van de zomer dat ik daar 'werkte'.

Er was toen bijv. een gastenweek met als thema: Culturele Revolutie. We hebben het over 1970.
Ik zie op de gastenlijst dat er voornamelijk ouders met kinderen kwamen. Die ouders hadden dan een eigen ruimte met enige bijruimtes. De kinderen hadden aparte eet-leef- en slaapruimtes en hun eigen programma.
Van dat kinderprogramma waar ik dus voor was, heb ik niet veel bewaard.
Ik weet nog wel dat er dagelijks een krant moest verschijnen en dat we altijd vergaderden over de dag en het programma. We bereidden het echt goed voor. Best moeilijk door de grote verschillen in leeftijd van die kinderen.De oudste was vijftien (ik werd dat jaar negentien) en de jongste was drie.
Enfin, ik was daar niet alleen, er was een flinke groep 'leiding' en waarschijnlijk verdienden we allemaal hetzelfde nl. 45 gulden per week.
Zo'n gastenweek kostte de deelnemers trouwens per echtpaar 175 gulden en voor kinderen werd 57,50 gevraagd. Alles was inclusief excursies en maaltijden. Voor een volle week.

Ik ben nu even het meest geïnteresseerd in het programma van de ouders. Die zagen nadat ze op zaterdag waren aangekomen en kennis hadden gemaakt, op zondag twee films en dan was er maandagmorgen een gesprek over die films. Maandagmiddag was er een inleiding van een theoloog over het thema en maandagavond waren ze vrij.
Dinsdag: doordenking en uitwerking van de informatie, ervaringen, ideeën en gevoelens met verschillende materialen.
Woensdag ging het over alternatieve vormen van samenleven, revolutie binnen het gezin en de verhouding man-vrouw. De middag was weer vrij, maar 's avonds ging het weer loos met de vraag wat moderne kunst en kunstenaars met de revolutie te maken hebben
Enzovoorts enzovoorts.
Op vrijdag waren er presentaties van ouders en kinderen over wat ze in deze week hadden beleefd.
Het was zo passend bij die tijd, dat de weken altijd vol zaten.
Ik kan het me nu niet meer indenken, dat mensen dat met hun hele gezin zouden willen gaan beleven. 

Het gehele programma ging grotendeels aan mij voorbij natuurlijk. We hadden het echt druk. Maar 's avonds, als alle kinderen sliepen, dan kwam onze tijd. De tijd van de kinderleiding.
We verlieten het centrum met shag en andere rookwaar (ahum) en drank (goedkope wijn, niet veel, maar genoeg om in de stemming te komen) en zaten op een dijkje vlakbij, de halve nacht te praten.
En te praten en te praten. We vormden ons zelf zou je kunnen zeggen.
Het was heerlijk. Ik was echt verdrietig toen het voorbij was.