In het een na laatste college van 'the Great Women Artists', kwam de wereldberoemde fotografe Nan Goldin aan de orde.
Zij heeft momenteel een tentoonstelling in het Stedelijk Museum Amsterdam, dus ik dacht, voorafgaand aan de volgende les, eerst maar eens naar het Stedelijk te gaan.
Een tijdslot was noodzakelijk en om alles te zien had je tweeënhalf uur nodig las ik.
Zo gezegd zo gedaan.
Ik ben naar binnen gegaan en eigenlijk binnen tien minuten was ik er ook weer uit.
Nan Goldin maakte foto's, prachtige foto's, de docent had er wat van laten zien. Zij portretteerde haar wereld in Amerika vanaf de jaren tachtig. Rauw, cru, echt.
En op deze tentoonstelling was heel veel van dat werk te zien.
Ik heb het niet gezien. Er waren een soort tenten opgezet in het museum en daar moest je naar binnen. Dan kon je zitten, proberen te gaan zitten zonder je nek te breken bedoel ik, in het donker. Niet kunnen zien hoe en waarop je kon gaan zitten, ook niet naast wie. Ik viel bijna en toen ik eenmaal zat wilde ik er eigenlijk uit. Het was er benauwd, ik werd duizelig en dus worstelde ik me weer naar buiten.
Er waren vijf of zes van die installaties waar je kon gaan zitten kijken, maar voor mij was het genoeg. Ik was blij dat ik er uit was.
Jammer, want ik had het heel graag willen zien.
Enfin, het is natuurlijk helemaal niet vervelend om nog even een beetje rond te struinen. Wat foto's te maken...
Terwijl ik dat deed werd ik zelf gefotografeerd. Ik had dat niet in de gaten, maar er kwam een jonge vrouw naar me toe die zei dat ze zo'n leuke foto had gemaakt. We keken er samen naar en ik vond hem ook leuk die foto. Ze wilde hem wel sturen. En zo is het gegaan. Dus dankjewel Daria Moiseenko!
Dit is de foto die ik op dat moment stond te maken.
Al met al had ik een leuke dag en toen ik 's avonds naar huis ging fotografeerde ik zelf ook een man. Niet scherp, maar wel een leuke foto vind ik.
Jammer genoeg stond hij aan de andere kant van het spoor in de metro, zodat ik hem de foto niet kon laten zien en dus ook niet kon vragen of ik hem op zou sturen.
Soms rolt er iets leuks uit,als het oorspronkelijke niet gaat
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat ze je daarop aansprak. Als ze niets gezegd had, zoals die man, had je het niet eens geweten.
BeantwoordenVerwijderenJammer dat de tentoonstelling niet erg toegankelijk voor je was maar het leverde wel weer andere goede foto's op.
BeantwoordenVerwijderenLeuke foto's! Die van jou en van die man. Wat jammer dat de tentoonstelling zo vreemd was opgesteld. Lijkt me ook niks aan.
BeantwoordenVerwijderenJe bent gelukkig assertief genoeg om te vertrekken als je je niet senang voelt. Maar het blijft zonde van die tentoonstelling.
BeantwoordenVerwijderenHeel merkwaardig vind ik dat om een tentoonstelling zodanig in te richten dat je als bezoeker gevaar loopt om je te bezeren. Als ik jou was zou ik dit zeker aan het museum melden! Beetje meer rekening houden met het bezoek s.v.p. gelukkig had je leuke ontmoeting met dito foto.
BeantwoordenVerwijderenHet is jammer als je tijd uittrekt voor een tentoonstelling die tegenvalt. Gelukkig had je genoeg te zien. En die man lijkt wel Leonard Cohen.
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt erop dat er niet echt goed is nagedacht over de inrichting van de tentoonstelling, wat jammer.
BeantwoordenVerwijderenLeuke foto van jou en ook jouw "foto van een man" is goed gelukt!
Gek toch dat musea soms geen rekening houden met het publiek. Ik heb wel eens een hint gegeven over de informatiebordjes. Hoogte, kleur, lettertype. In Alkmaar heeft het helaas niet geholpen. Heb je Plasterk op de foto gezet?
BeantwoordenVerwijderenLooks post modernist style photos
BeantwoordenVerwijderenJa die tentoonstelling heb ik ook gezien, staand op een soort balkon in het donker, heb het niet uitgekeken, was me te benauwd daar binnen. En al dat gedoe met jas uit, tas afgeven bij de garderobe. Was vroeger niet zo, ga niet meer naar dat Stedelijk toe.
BeantwoordenVerwijderenSome installations go a bit crazy. 10 minutes?
BeantwoordenVerwijderenIk had net als jij snel buiten gestaan. Ik heb slecht evenwicht, nu zeker met die knie, dus ik had daar binnen een paar minuten liggen dweilen.
BeantwoordenVerwijderenWat een leuke foto van jou. Ik denk dat vele bloggers met mij nu denken: het is alsof ik mijzelf zie staan. Altijd die handen met die telefoon/camera om een foto te maken. En wat leuk dat je de foto kreeg, leuk contact.
BeantwoordenVerwijderenMijn eerste reactie was (toen ik het nog niet had gelezen); wat een leuke foto! En nu ik weet dat jij het bent is die nog leuker!
BeantwoordenVerwijderen