Bovendien vind ik het vaak prettig om sommige kunstwerken in de herhaling te zien. Dus ik ging.
Weer was ik onder de indruk. Het is zo bijzonder.
En doordat er een gids stond te vertellen, ervaarde ik het toch weer een beetje als nieuw.
Zo wist ik dat Mesdag hulp had gekregen bij het schilderen. Maar weer niet van wie precies.
Naast een paar bekende Haagse School schilders, Blommers, Breitner en de Bock, kwam die hulp ook en misschien wel vooral van zijn vrouw.
Ik wist wel dat die vrouw, Sientje Mesdag- van Houten, meewerkte aan het Panorama.
Maar niet dat haar handtekening er als het ware op staat, want kijk, daar onder dat parasolletje zit zij achter haar ezel.
Voor de rest is bekend dat zij verantwoordelijk voor een groot deel van het duinlandschap was en gaf zij haar man, als die aan het schilderen was, aanwijzingen, vanaf het platform.
Het moet een bijzonder echtpaar geweest zijn en Sientje (1834-1909) een vrouw die haar tijd vooruit was.
Er hing in de rest van het Panorama-museum meer werk van haar man en van haar. Zo was er ook een schilderij waarop Sientje staat afgebeeld met hun zoontje Klaasje.
Zo treurig, Klaasje overleed toen hij ongeveer acht was aan difterie.
Dat was toen nog een gevaarlijke, besmettelijke ziekte. Wij worden ingeënt, maar dat was toen nog niet.
Na de dood van het jongetje, ging Sientje meer en meer schilderen. Het zal haar hopelijk afleiding hebben geboden. En troost.
Het is niet zo dat Sientje mee liftte op de roem van haar man. Ze was echt een zelfstandig kunstenares en werd en wordt ook als zodanig gewaardeerd.
Ze maakte portretten. Ik heb trouwens al eens eerder een portret van haar hand laten zien, hier: klik
Ze maakte stillevens en landschappen zoals dit: Zandverstuiving, ca 1880.
Ook in sociaal opzicht roerde ze zich.
Ze had contact met en steunde andere vrouwelijke kunstenaars.
Geen wonder. Ze kwam uit een sociaal gezin. Sientje was een zus van Samuel van Houten, die van het Kinderwetje. En dat wetje was het begin van het einde van kinderarbeid. In Nederland. In 1874
.
Vrouwelijke schilders ken ik tot mijn schande nog steeds nauwelijks bij naam. Deze ga ik in ieder geval onthouden. Dankjewel!
BeantwoordenVerwijderenHet blijft een uniek geheel wat het echtpaar ons heeft nagelaten.
BeantwoordenVerwijderenZij kon schilderen. Hoeveel vrouwen "verdorden"in die tijd
BeantwoordenVerwijderenWat leuk om dat nu allemaal te weten, meerwaarde hoor !
BeantwoordenVerwijderenZe verdient om genoemd te worden.
BeantwoordenVerwijderenWat een interessant stuk weer. Ik geniet er altijd van zoals je schrijft. En binnenkort ga ik met Jeroen een dagje naar Den Hasg. En dan zeker naar Panorama Mesdag.
BeantwoordenVerwijderenLeuk hoe je Sientje hebt geportretteerd!
BeantwoordenVerwijderenWij zijn met school naar het Panorama geweest, ik schat bijna 60 jaar geleden. Later nog eens gezien met Rob en het maakte net zo veel indruk.
BeantwoordenVerwijderenHet echtpaar moet in werkelijkheid wat levendiger zijn geweest dan op de foto.
BeantwoordenVerwijderenWat een prachtig schilderij van de boten die op het strand liggen! En het blauw erin valt me op!
BeantwoordenVerwijderenVele schilders ken ik niet en door jouw schrijven weer wat bij geleerd.
BeantwoordenVerwijderenIk moet het wel een keer gezien hebben, maar heb er geen actieve herinnering meer aan. Het blijft een mooi schilderij en knap de sfeer weergegeven.
BeantwoordenVerwijderenWeer zo'n interresant verhaal. Dank je
BeantwoordenVerwijderenHet is alweer even geleden dat ik in Panorama Mesdag was, maar wat ik me vooral herinner aan haar schilderijen, is dat het vaak voorstellingen in het donker waren. Ik vond dat best wel bijzonder, want vaak zijn landschappen en zeeën bij daglicht geschilderd.
BeantwoordenVerwijderenBijzondere vrouw, mooie schilderijen.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat je Sientje even in de schijnwerpers zet. Ik was haar een beetje vergeten. Onze laatste bezoek is alweer een tijd geleden.
BeantwoordenVerwijderenIk heb weer wat geleerd!
BeantwoordenVerwijderen