Een 'vie romancée'

 

Net als ik, raakte Tineke Hendriks op Vlieland,  in dat museum, geïnteresseerd in Betzy Berg. 

Ze schreef er een boek over: De zee, de zee alleen.  

En dat boek wilde ik heel graag lezen. 

Ik moest even geduld hebben van de bieb, maar dat had ik. En toen het boek er was, las ik het achter elkaar uit. 

Wat een fijn boek!

Goed geschreven, zo dat ik het gevoel heb dat ik Betzy ken.

Het is geen biografie geworden, het is een roman. Dus fictie, maar gebaseerd op feiten en na grondig onderzoek. 

Hendriks haalt Virginia Woolf aan, 'die meende dat feiten nodig zijn om de geschiedenis in kaart te brengen, maar dat je fictie nodig hebt om iemands essentie te raken'. 

Une vie romancée heet zoiets. 

Ik kende de term niet, maar het type boek  wel en ik houd ervan. 

Op de voorkant zie je een portret van Betzy Berg, geschilderd door Sientje Mesdag. 

Het leven van Betzy. Een leven vol avontuur. Ik zei het al, in die tijd was wat zij deed nog behoorlijk bijzonder. 

Haar ouders waren te arm om haar een kunstopleiding te kunnen laten doen. Daarom werd ze verpleegster en ging naar Lapland. Dat alleen al. Ze ging op walvisvaart mee en trok zich echt niets aan van wat de mensen zeiden. 

Betzy Akersloot- Berg schilderde.  Altijd en overal en vooral de zee.