Eten in London

Eten moet je natuurlijk ook in London. We waren er drie avonden. 

Een avond was gereserveerd voor onze Griek. De andere twee avonden, daarvoor hadden onze twee jongste kinderen iets uitgezocht. 

Dat zijn smulpapen en ze zijn hartstikke hip, bovendien zijn ze handig in het regelen van restaurants. 

Trouwens ook in het vinden van de weg, maar dit terzijde, dat zijn ze alle drie. 

Nou ze hadden dus twee keer een restaurant bedacht en geregeld. 

Voor eentje hadden ze (thuis nog) de wekker moeten zetten om meteen te kunnen reserveren, want zo populair die tent dat je echt geen schijn van kans hebt als je toevallig langs zou lopen. 

Het ziet er uit als een gewone pub en erg Engels.

Beneden ís het ook een gewone pub. Maar boven kun je eten. 

Het zou dus hot te zijn, booming en erg goed. 

Ik werd al blij toen ik zag hoe het er binnen uit zag

Mijn favoriete Queen, handgeschreven menu's, alles goed verzorgd. 

Het was er lekker, gezellig en ik begrijp best dat het zo in trek is. Ik at er het allerlekkerste nagerecht ooit en de allerlekkerste garnalencocktail. 

De andere avond waren we bij Ottolenghi. Daar eten we bijna altijd als we in London zijn. Het is er altijd erg lekker. Poepduur ook, maar omdat ik me niet eens kan herinneren wanneer we hier voor het laatst uit eten waren, mocht het van mijn calvinistische zelf. 

Het was een nieuwe vestiging en het was heerlijk. Absoluut. Maar we gingen er allemaal vandaan met nog erg veel trek. 

De zak Engelse drop die onze oudste zoon bij zich had, kwam goed van pas. Dus de volgende keer gaan we niet meer naar Ottolenghi.