.jpg)
Eten moet je natuurlijk ook in London. We waren er drie avonden.
Een avond was gereserveerd voor onze Griek. De andere twee avonden, daarvoor hadden onze twee jongste kinderen iets uitgezocht.
Dat zijn smulpapen en ze zijn hartstikke hip, bovendien zijn ze handig in het regelen van restaurants.
Trouwens ook in het vinden van de weg, maar dit terzijde, dat zijn ze alle drie.
Nou ze hadden dus twee keer een restaurant bedacht en geregeld.
Voor eentje hadden ze (thuis nog) de wekker moeten zetten om meteen te kunnen reserveren, want zo populair die tent dat je echt geen schijn van kans hebt als je toevallig langs zou lopen.
Het ziet er uit als een gewone pub en erg Engels.
Beneden ís het ook een gewone pub. Maar boven kun je eten.
Het zou dus hot te zijn, booming en erg goed.
Ik werd al blij toen ik zag hoe het er binnen uit zag
Mijn favoriete Queen, handgeschreven menu's, alles goed verzorgd.
Het was er lekker, gezellig en ik begrijp best dat het zo in trek is. Ik at er het allerlekkerste nagerecht ooit en de allerlekkerste garnalencocktail.
b.jpg)
De andere avond waren we bij Ottolenghi. Daar eten we bijna altijd als we in London zijn. Het is er altijd erg lekker. Poepduur ook, maar omdat ik me niet eens kan herinneren wanneer we hier voor het laatst uit eten waren, mocht het van mijn calvinistische zelf.
Het was een nieuwe vestiging en het was heerlijk. Absoluut. Maar we gingen er allemaal vandaan met nog erg veel trek.
De zak Engelse drop die onze oudste zoon bij zich had, kwam goed van pas. Dus de volgende keer gaan we niet meer naar Ottolenghi.
17 opmerkingen:
O jee, liflaf hapjes dus. Maar wel een wereldnaam! Die pub lijkt me leuker, alleen al die vrolijke Queenfoto aan de muur!
Wow, handwritten menus.
Sad when you leave a place hungry...
Dit lekkere verhaal doet me denken aan, dat we nodig weer eens moeten lunchen.
Ja daar doet het mij nu ook aan denken. Ik app je
mooi opgemaakte kleine hapjes?
mogge Bertiebo
de volgende x dus maar 2 x eten bij die pub
geniet de dag
Haha, dat is mij ook eens overkomen. Zijn we na afloop nog een frietje gaan eten.
Wat jammer dat jullie nog met trek bij Ottolenghi vandaan kwamen.
Een Engelse pub, dat is goed eten, is mijn ervaring ook.
Soms zit het mee en soms zit het tegen !
Tegenzitten zou ik het niet eens willen noemen hoor. Meer verwondering omdat Ottolenghi tot nu toe echt een zeer favoriet restaurant was en heel erg lekker. Ik snapte het gewoon niet.
Dat is jammer, gelukkig heeft hij veel leuke kookboeken en ik kook er graag uit, vooral uit Ottolenghi Test Kitchen Shelf Love.
Looks like a good restaurant to dine
De recepten van Ottolenghi staan bol van allerlei ingrediënten. Maar de schotels zijn dus zuinigjes.
Jammer dat zijn bekendheid hem naar het hoofd is gestegen.
Heerlijk om in het buitenland een lievelingsrestaurant te hebben. Jammer van Ottolenghi, misschien was het gewoon een mindere avond bij hem. Gewoon nog een keer proberen.
Grappig van die Engelse drop.
Een reactie posten