Maandag

 

In het (soms) grauwe en regenachtige London, valt deze mural wel op. Alle kleurrijke murals vallen er op trouwens.  De kunstenaar heet (of noemt zichzelf) Jim Vision.

Ik keek naar het werk, ontcijferde de naam en dacht: ik ken jou, Jim Vision. Maar waarvan? 

Gedurende ons verblijf in de stad bleef ik er over denken, maar er kwam niks in me op. Tot ik thuis was en eens even ging googelen op Straat, het museum voor Street Art en Graffiti,  in Amsterdam. Rondkijken daar is sowieso een aanrader. In het echt natuurlijk, maar ook online.

Enfin, in hun data-base staat een werk van Jim Vision en waarschijnlijk heb ik dat lang geleden gezien.

Misschien hangt het er nog gewoon of misschien is het in depot. 

In ieder geval dacht ik,  dankzij Jim Vision,  dat ik daar maar weer eens moet gaan kijken. In het echt. Vision heet dat. 

En vooruit, ik doe nog even een toetje. Ik ben niet heel goed geluimd vandaag en zou best een beetje tekeer willen gaan. 

Tot de volgende keer. 

Linking to Sami's Colourful World

Museum Schiedam

 Voor trouwe lezers hier zal het wel duidelijk zijn dat ik van musea houd en als ik de kans krijg zal ik altijd even gaan kijken. 

Zo makkelijk: als het me niet bevalt ben ik er ook zo weer uit. 

Ik vertelde al eerder dat we in het leuke Schiedam waren en hoe kan het anders:  ook daar is een fijn museum. 

Waar we dus naar binnen gingen: Het Stedelijk Museum Schiedam. Moderne kunst. En ik zag er weer van alles wat me interesseerde. 

Op de eerste plaats,  op de zolder van het museum, werk van Elsemarijn Bruys (1989).

Zij maakte daar speciaal voor het museum een installatie: Minimal Art on Acid. 

Dit titel irriteerde me, ik bedoel Bruys komt gewoon uit Rotterdam. 

Maar het werk daar op die zolder irriteerde me zeker niet, ik vond het prachtig. Daar onder die oude, houten balken, daar gebeurde wat. Die balken zijn trouwens heel belangrijk en volkomen geïntegreerd in de installatie of eigenlijk andersom: de installatie is geïntegreerd in de ruimte

We waren daar bijna alleen en gingen er voor  zitten op een een bankje. En dan schuiven die panelen naar je toe. 

Alles flikkert, beweegt, draait weg, glimt en spiegelt... je komt ogen tekort.

Het lijkt of de ruimte wordt vervormd en de toeschouwers ook.

Echt bijzonder om te zien, te ervaren (al denk ik niet dat prikkelgevoelige kinderen of mensen zouden moeten gaan).

Als je daar geen last van hebt en je bent in de buurt van Schiedam, je kunt nog kijken tot 2 maart 2025.