Voor wie het niet heeft gezien, ik vond het een absolute aanrader.
Ik ben zelf dochter en moeder en misschien kan ik me daarom een voorstelling maken van het verdriet. Een vóórstelling, meer niet.
Ik vond het aangrijpend, boeiend en interessant, dat ook.
Het zijn vier afleveringen over wat er op dit gebied speelde in de jaren zestig en zeventig.
Aan het woord komen afstandsmoeders en afstandskinderen en adoptieouders.
Het gaat over ongehuwde, zwangere vrouwen, moeders van toen, voor wie 'een oplossing' werd gevonden.
Want ongehuwd zwanger, dat kon echt niet. De schande!!!
De meisjes gingen dan weg thuis, zogenaamd om te kuren ergens of om bij een ziek familielid elders te gaan helpen. Ondertussen bevielen ze in een speciaal daartoe opgezet huis. Mochten na de geboorte niets meer met de baby te maken hebben, kregen geen informatie meer en tekenden daarvoor. Echt verschrikkelijk. En de rol van de Raad voor de Kinderbescherming in deze is zeer twijfelachtig.
Het gaat over de baby's van toen. Over de kinderen en volwassenen die ze werden en over de vragen die ze ook nu, na zoveel jaar, nog hebben. Sommige kinderen werden snel geadopteerd. Bij andere kinderen duurde het langer, soms wel een jaar. Die kinderen mochten zich niet hechten aan de verzorgsters en de verzorgsters ook niet aan de baby's.
Over hoe de kinderen nu willen wéten wat hun afkomst is, ook als het in het adoptiegezin goed is gegaan met liefhebbende adoptieouders. Wat een moeite het kostte om te ontdekken wie en hoe.
Schrijnende verhalen.
En het gaat in de derde plaats ook over de adoptieouders. Wachtlijsten waren er van mensen die ongewenst kinderloos waren. Ook hun kant wordt bekeken.
Nogmaals een aanrader. Ik bekeek deze serie in de afgelopen weken. (NTR/NPO2).
Heel toevallig, echt heel toevallig las ik in dezelfde periode een boek hierover. Daarover morgen!
8 opmerkingen:
Nog maar zo kort geleden. Mooie docu maar wel pijnlijk om te zien.
Wat een tijd was dat, vreselijk. Ik heb de serie bewust niet gekeken, vanwege de emoties.
Gelukkig is het nu allemaal anders en is 'men' tot het besef gekomen dat deze manier van doen totaal niet goed was. De serie heb ik (nog) niet gezien, wel zag ik stukjes ervan op Facebook.
Ik zag het ook en was verbijsterd. Wat een kille tijd en hoe liefdeloos werd er met de meisjes omgegaan. Podcast "het is niet van mij" is een aanvulling op de docu. Ook een aanrader.
Yes, in the early 70´s many a woman went to Denmark to get rid of "the problem" (not possible in Germany).
My Dad was different. He said: "It happened, let´s get married and have that baby."
And then "but a girl", but they didn´t care, I was healthy. And later they had a boy.
One "friend" wrote "Congratulations to the baby, next year we wish you THE golden son."
Dad threw him out. Yep, those were the 70´s and my Brother and I were very lucky!
Gevoelloos werd er omgegaan met moeder en kind. En de grootouders dan? Ook alleen maar zwijgen en verbergen?
Daarna kwamen de BOM moeders om de hoek kijken en werden we assertiever.
Ik zag er stukjes van. Vreselijk wat alle betrokkenen werd aangedaan.
Een reactie posten