Zesenveertig jaar!

We hadden een trouwdag te vieren. 

Op dat soort dagen willen we altijd graag naar het strand om te wandelen. Dus daar begonnen we de dag. 

Heerlijk was het. 

Lekkere temperatuur en steeds de dreiging van een bui die niet kwam. Toen we terug gingen zagen we onderweg hoe hard het (slechts) een klein stukje verderop had geregend. 

Op het strand maakte ik wat foto's en toen ik ze thuis bekeek zag ik ineens dat ze best symbolisch zijn voor een huwelijk. 

Thuis zag ik nóg een foto, eerder gemaakt,  die ons huwelijk misschien wel een beetje symboliseert. 

Er zijn heus wel eens wat barstjes geweest,  maar dat kunnen we hebben. Zoals op de foto: 

We eindigden de dag met een etentje aan het water. Nogal uit de buurt, maar wat een heerlijk plekje.

We namen geen dessert. Maar op de terugweg, we waren op de fiets en rijden meestal achter elkaar,  besloten we,  zonder overleg,  af te slaan naar de ijszaak in onze stad. 

Dwz. mijn man sloeg af en ik volgde, maar ik wist precies waarheen en waarom. 

Dat krijg je na 46 jaar. Twee zielen. Eén gedachte!