Als we een oppasdagje hebben in Den Haag, en we moeten onze kleinzoons uit school halen, moet het al gek gaan als we niet even door 'De Fred.' lopen. We zijn nl. altijd veel te vroeg. De laatste keer ook.
De Fred is een lange en leuke winkelstraat. (Met een lange naam, vandaar de afkorting).
We kijken even in de boekwinkel, Paagman en eten soms een broodje vis.
Dat laatste deden we deze keer ook.
Die viswinkel levert lekkere broodjes en we dachten dat eten we dan buiten op dat bankje in het zonnetje op.
Mooi niet, ik was nog niet buiten of mijn broodje werd uit mijn hand gegrist door een meeuw.
Ja, ik weet dat dit hieronder geen meeuw is, maar het is wel mijn broodje dat daar ligt.
Het broodje dat het kreng daar achteloos op de grond liet vallen na een paar happen. Die duif zag zijn kans schoon.
Tweede keer dat ik zo te pakken werd genomen, want ik kreeg ook al eens een kledder, smerige meeuwenpoep op mijn hoofd toen ik met de fiets bij een stoplicht stond te wachten. Aan het andere eind van de straat.
'Ik maak een nieuwe hoor', zei de jongen die het broodje had gemaakt en het had zien gebeuren. Mijn man wilde het betalen, maar nee, dat hoefde niet. Het nieuwe broodje at ik toen toen maar binnen op. Toen we er uit liepen vroeg diezelfde jongen, een beetje gegeneerd, toch om betaling, wat we natuurlijk deden. 'Ja', zei hij, 'mijn baas vond dat u het had kunnen weten want we hebben een poster opgehangen en ik had u nog gewaarschuwd'.
Die waarschuwing had ik echt niet gehoord!
En die poster?
Die was wel te zien als je van de andere kant kwam, maar aan onze kant niet.
Kijk en dat vond ik niet eerlijk. Dus toen ik er over nagedacht had, dacht ik ik zeg het toch even.
Nou bij nader inzien vond de baas dat ik eigenlijk wel gelijk had en gaf hij het geld zo terug.
Het ging me er niet om, maar ik vond het wel erg netjes.
De moraal: Vertrouw nooit een meeuw. En zeker niet die ene die Freek heet.
Maar vertrouw wel de mensen die daar een viswinkel runnen.
De broodjes zijn heerlijk en ze zijn daar de redelijkheid zelve.
7 opmerkingen:
Waarschijnlijk was je verbaasde hoofd het filmen waard.
toch aardig van die jongen,al dacht zijn baas anders
Wat een brutaal the, die meeuw.
Nou weet ik alleen niet of het broodje lekker was...
Goh, de Fred, herinneringen. Wat een dondersteen, die meeuw, je hoort er over, maar wat een schrik om mee te maken.
Wat zal je beteuterd gekeken hebben toen het broodje uit je handen gegrist werd.
Wij wonen ook aan zee en ook daar zijn de meeuwen van die dieven bij de terrasjes in de stad.
Een reactie posten