Duur

 

Natuurlijk ken ik ze, al die dure Franse namen, ontwerpers en merken. En andere beroemde namen, als Delvaux, al is dat Belgisch. 

Enfin  er zijn in Parijs plekken waar je er ineens mee geconfronteerd wordt met die rijkdom, die luxe, die dure dingen. Leuk om te zien, en dat is het. 

En dan is er pal naast dit hele dure straatje gewoon een heel schattig parkje met gewone mensen die daar zitten te relaxen of schilderen of hun hondje op de foto zetten

Ach en als het ons dan allemaal te veel zou worden, dan zijn er altijd nog gewoon werkende mensen.

Én de Hema. 

Heel gewoon, in hartje Parijs. 

Mét pepernoten en een lettre en chocolat caramel!

Cimetière

Parijs dus.

We deden maar gewoon een paar wandelingen. We hadden dinsdagmiddag, woensdag, donderdag en vrijdag (tot zes uur). 

De moeite van de (trein)reis meer dan waard.

Op een van de wandelingen kwamen we terecht in Montmartre en ook op het Cimetière de Montmartre (geopend in 1825). 

Ik houd heel erg van zulke oude, stille begraafplaatsen, midden in de stad, met van die hele bijzondere graven en monumenten die wel bijna bewoond kunnen worden. 

Het weer was trouwens ook echt begraafplaatsenweer, sfeervol:

Er hing een lijst met namen van beroemdheden die er begraven liggen. Zo vonden daar bijvoorbeeld Edgar Degas, Emile Zola, France Gall, Francois Truffaut en tot mijn verbazing ook Ary Scheffer hun laatste rustplaats. 

We waren niet echt graven aan het zoeken, maar ja Ary Scheffer (1795-1885) , de kunstschilder... 

Ik ben een Dordtenaar en hij ook en als ik vroeger als kind naar school ging kwam ik of langs het standbeeld van de gebroeders de Witt, of op het Scheffersplein langs dat van Ary Scheffer. 

Ik denk niet dat ik me als kind ooit heb afgevraagd wie dat was, maar later zeker wel. In het Dordrechts museum hang veel werk van hem. 

Nou ja, dus naar dat graf gingen we op zoek. Viel nog niet mee hoor, maar we vonden het.

Mooie plek toch? Ik laat even een werk van Ary Scheffer zien. Weet je meteen over wie het gaat. Pure romantiek!

We waren zeer tevreden toen we het graf hadden gezien. 

Toch kwamen later in die week nog op een ander kerkhof terecht, het Cimetière Montparnasse. 

En in Montparnasse moesten we plasse. 

(Zo fijn zo'n openbaar park met toiletten, schone!). 

We waren er net lang genoeg om het graf van Sartre en Simone de Beauvoir te zien. Daar lagen bloemen en er wandelden opvallend veel vrouwen.