Twee boeken

 

Over dit boek had ik veel positiefs gelezen en dus reserveerde ik het. Het duurde lang voor ik het in handen kreeg,  dat zegt al wat. 

Namelijk dat het boek populair is. 

Ik begon enthousiast te lezen en in twee dagen had ik het uit. 

Het heeft me zeker wel geboeid, anders had ik het niet uitgelezen, maar om nou te zeggen dat ik het een fantastisch boek vond, dat nou ook weer niet.

Het verhaal: Quentin is zestien en het heeft hem in zijn leven niet meegezeten. In die zin dat hij meerdere keren is ontspoord en zelfs in een jeugdinrichting heeft gezeten. Toch komt hij uit een goed gezin, is niet dom, had altijd nog een Pake en heeft nog steeds een Beppe die onvoorwaardelijk van hem houden. 

Dat het toch mis is gegaan heeft te maken met een traumatische gebeurtenis in zijn leven. Daar wordt niet heel uitgebreid op in gegaan, het wordt zijdelings vermeld. 

Hij besluit, samen met zijn ouders,  om naar Canada te gaan. Niet met de ouders, maar helemaal alleen. Daar zal hij worden opgenomen in een Christelijk gezin, zeer Christelijk, om zodoende een geheel nieuwe start te maken. 

Quentin is echt een aardige jongen en het gevolg is dat je met hem meeleeft. Hij wordt in dat gezin slecht behandeld,  vanaf het moment dat hij daar aankomt in zijn paarse skipak. Hij mag niet eens naar school en wordt te werk gesteld bij een boer die nog erger is. Toch maakt hij vrienden en is hij erg lief voor het jongste meisje in het gezin, Ruth, die beperkt is. Zijn leven is echt heel erg, niet een beetje erg, heel erg. 

Op een gegeven moment gaat hij terug naar huis en als hij er net is, krijgt hij heel slecht nieuws. 

Ik denk dat het boek eigenlijk Young Adult is en hoewel ik daar soms van houd, viel het toch een beetje tegen. Vooral omdat ik sommige zaken wat onwaarschijnlijk vond. 

Van de andere kant: toen ik hoorde dat de schrijver zelf een akelige jeugd heeft gehad met nogal wat overeenkomsten, dacht ik dat het aan mij heeft gelegen. 

En dan het tweede boek. Dat is zo'n boek dat ik niet uitlas. Misschien niet zozeer omdat het niet goed was, maar omdat het me veel te veel tijd en inspanning kostte.

Alle recensies zijn lovend, maar ik ben gekomen tot bladzijde 92 (van de 409) en toen smeet ik het bijna weg. Zo irritant.

Dan ben ik aan het lezen en aangezien ik niet steeds heel veel tijd heb moet ik wel met enige regelmaat stoppen. Dan zou ik later eigenlijk verder willen lezen, maar dat lukt niet omdat dan het verhaal helemaal niet meer duidelijk is en moet ik een heel stuk terug om het weer op te pakken. 

Het verhaal: 

Bodie gaat terug naar de eliteschool waar ze met een beurs zelf leerling is geweest. 

Een toenmalige klasgenoot Thalia is in die tijd vermoord en voor die moord werd de zwarte leraar Omar Evans veroordeeld. 

Of dat terecht is, was indertijd al twijfelachtig. 

En Bodie begint ook nu weer heel erg te twijfelen

Nou toen ik zoiets las op de flap, dacht ik dat is een spannende thriller. En misschien was het dat ook wel, maar niet voor mij. 

Zomaar een paar boeken die ik niet of slechts een beetje kon waarderen. Erg? Welnee helemaal niet. Niet eens jammer. Want er is zoveel! Zoveel te lezen en met een bieb in de buurt en tips o.a. van bloggers heb ik altijd, echt altijd wat te lezen.