Nuremberg

Als er mensen voor me zitten in de bioscoop, vraag ik me altijd af hoe het mogelijk is dat ze zo doodstil zitten gedurende een hele film. Bijna bewegingloos. 

Zelf heb ik daar moeite mee, ik ben geen stilzitter. Maar tijdens déze film, denk ik dat ik misschien twee keer een beetje van houding ben veranderd. 

Doodstil was het in de zaal, nauwelijks beweging. Ook niet bij mij. Twee keer hoorde ik dat iemand wegliep. Dat kan tijdens deze lange film voor een  dringend toiletbezoek zijn geweest, maar waarschijnlijker is dat het te heftig was. 

De beelden waren gruwelijk. 

Welke film? Nuremberg. Ja Nuremberg. Waar ooit, in 1946 een tribunaal was, waar kopstukken van de Nazi's een proces kregen. Ik las ergens dat Churchill van mening was dat een proces niet nodig was en dat ze 'gewoon' de doodstraf moesten krijgen, maar ja dat tribunaal was denk ik toch een betere oplossing. 

Zeer korte inhoud: 

Een Amerikaanse psychiater uit het leger moet voorafgaand aan het proces en ook tijdens het proces,  bekijken of de aangeklaagde Nazi's,  waaronder Hitlers rechterhand Hermann Göring,  mentaal geschikt waren om voor het tribunaal te verschijnen. Hun zelfmoord moet worden voorkomen. 

Göring en de andere misdadigers verklaren allemaal dat ze niet schuldig zijn en Göring is tegenover de psychiater zeer manipulatief. Hun relatie is nogal complex. Göring is niet zonder charme en ze dagen elkaar uit.  'De banaliteit van het kwaad', wordt hier weer eens getoond.  

Een film met echte beelden uit de kampen, beelden die tijdens het echte proces ook werden getoond. Ook met enkele beelden van het proces toen. 

En verder gespeeld. Met Russell Crowe in de hoofdrol als Göring en Rami Malek als de psychiater Douglas Kelley. 

Hoewel ik altijd geïnteresseerd ben geweest in de Tweede Wereldoorlog wist ik gek genoeg toch niet heel veel  over dat proces van Neurenberg. Daarom wilde ik de film zien en daarom ben ik inmiddels (lezend) aan het inhalen.