Tunnelrat

Jaren geleden las ik dit boek: Tunnelrat. Van Michael Connelly. Het boek verscheen in 1992 en ik denk dat ik het ook in die tijd heb gelezen. Het was het eerste boek waarin Harry (Hieronymus) Bosch de hoofdrol heeft. Er zouden nog veel boeken volgen met Harry Bosch en ik heb ze allemaal verslonden. Dat zegt al wat hè en ik heb ze ook allemaal gekocht, dat zegt nog meer. Toch is niet alles blijven hangen en dus ben ik dit boek opnieuw aan het lezen. Voordeel van ouder worden: sommige boeken kun je met gemak opnieuw lezen, haha. Maar dit terzijde.
In Tunnelrat wordt een dode man ontdekt in een rioolbuis. De dode blijkt Billy Meadows te zijn, een mede-'tunnelrat' van Harry Bosch in Vietnam. Samen vochten ze in een afschuwelijke ondergrondse oorlog. En Harry Bosch die de zaak moet onderzoeken moet weer, net als toen in Vietnam, zien te overleven.

Ik herinnerde me het boek omdat we in Vietnam in een gebied waren waar die ondergrondse tunnels lagen. Ze liggen trouwens in het hele land, aangelegd in diverse oorlogen en uitgebreid door de Vietcong. Wij keken in het Cu Chi gebied. We zagen hoe smal die tunnels waren, we zagen dat ze in soms wel drie verschillende niveaus waren aangelegd. Er waren commandoposten, hospitalen, keukens. We zagen hoe de ingangen verborgen waren. We zagen wat voor afgrijselijke hindernissen er in aangebracht waren.  En de mensen van de groep die dat wilden mochten er even in. Ik wilde niet, vanuit de gedachte dat ik toch nooit zou kunnen ervaren hoe het in werkelijkheid was. En eigenlijk ook omdat er, hoe sober dan ook, toch een beetje een pretpark-idee ontstond: ga op de foto met je hoofd uit de ingang van zo'n tunnel. Dat vond ik niks, helemaal niks.

De mensen die echt in die tunnels leefden en werkten... wat moeten die het zwaar gehad hebben. Vietnamese mannen en vrouwen, wat een verschrikkelijk leven.
En aan de andere kant, Amerikaanse soldaten die moesten proberen de gangen te blokkeren, onklaar te maken enz. Zij waren de tunnelratten. Ze moesten in zo'n tunnel kruipen en de strijd met de Vietcong aangaan. De kans op overleven was gering en dus werd er gebruik gemaakt van vrijwilligers. Vaak kleine, tengere mensen van Puerto Ricaanse afkomst. Maar niet altijd.

P.s.: Je ziet dat ik nog niet klaar ben met de verwerking. Af en toe zal Vietnam hier weer terug komen. O.a. daarom heb ik een blog.