De taal hier in Vietnam is volkomen onbegrijpelijk, zowel geschreven als gesproken. Ik heb tot nu toe twee woorden herkend, oto en wat je hier boven ziet: Ca Phe. Vietnamees is een toontaal; er zijn zes verschillende tonen en de betekenis van een woord wordt bepaald door die toonhoogte. Zo heeft het woordje ma zes betekenissen en als je de juiste toonhoogte mist kon dat nog wel tot iets raars leiden. Ma betekent nl. geest of maar of paard of graf of wang of rijstplant. Afhankelijk van de toon dus.
Onze Nederlandse reisleider is getrouwd met een Vietnamese vrouw en woont al zes jaar in Vietnam en hij zegt dat de taal bijna niet te leren is. Gelukkig wil de Vietnamese gids het ons wel leren. In de bus die nogal schokt en hobbelt, vandaar dat de foto niet
goed is. Maar er staat: ik hou van jou! Zo zou een man het zeggen. Een vrouw die het zelfde zegt heeft weer een andere tekst. En dan zijn er nog verschillende dialecten. Ga er maar aan staan!
1 opmerking:
Jeetje Bertie zit jij in Vietnam, wat heerlijk zeg.
Die taal lijkt mij inderdaad super moeilijk voor je het weet zeg je dus iets verkeerd:)
Ik hoef niet te vragen of jij geniet dat doe je zeker weten.
Fijne dagen daar nog.
Liefs Gerda
Een reactie posten