Sandra, een moeder van twee kinderen, werkt in een fabriek voor zonnepanelen. Sandra was ziek en staat op het punt weer terug te keren. Maar.. er heerst crisis in de sector en ze wordt wellicht ontslagen. Haar baas wil haar collega’s namelijk een bonus uitbetalen en kan dat alleen doen als hij bespaart op haar salaris.
Sandra en haar echtgenoot, die herhaaldelijk zegt dat ze haar loon nodig hebben om hun huis te kunnen afbetalen, moeten die collega’s ervan overtuigen dat extra geld af te staan, zodat Sandra haar baan kan behouden.
Sandra moet minstens de helft van haar twintig collega’s in haar kamp krijgen en gaat hen dus één voor één bezoeken. Daarvoor heeft ze precies deux jours en une nuit.
Ik vond het een interessant thema. Solidariteit of niet?
Maar het gaat om meer in deze film: de zwakkeren in de samenleving, het uitspelen van mensen tegen elkaar, depressie, crisis.
Ik vond het best een goede film. Best wel.
Maar er is een grote maar. Namelijk dat het allemaal te lang duurde. Echt traag.
Ik kon m'n Frans een beetje oefenen door af en toe niet te kijken en alleen maar te luisteren, maar daarvoor ging ik niet naar de bioscoop natuurlijk hè.
Het slot was goed. Maar wat er net voor het einde gebeurde (en wat ik dus hier niet kan vertellen), leek me een tikkeltje onwaarschijnlijk. De hoofdrolspeelster, Marion Cotillard, kende ik niet. Maar ze was erg goed! Dat dan weer wel.
2 opmerkingen:
Had er ook al van gehoord... Lijkt me toch een beetje trieste film, of niet ? Dat weerhoudt me wat om naar de bioscoop te gaan...
Toch niet echt triest vond ik en dat komt door het slot
Een reactie posten