Tijdens mijn vrijwilligersbaantje op mijn oude school, werd ik weer eens even met mijn neus op de feiten gedrukt.
Na de voorjaarsvakantie veranderen de groepjes en de kinderen die ik wat extra hulp geef op reken- en leesgebied.
Dat is op zich wel fijn, verfrissend. Van de andere kant ook wel een beetje jammer. Ik had als juf ook altijd grote moeite om na de zomervakantie echt goed aan een nieuwe groep te wennen. Het duurde meestal wel tot de herfstvakantie voor het echt 'mijn' groep was.
Dus dat werkt nu met de kleine groepjes en kinderen die alleen komen, ook een beetje zo.
Gelukkig ben ik niet de enige die moet wennen.
Eén van de juffen probeerde de kinderen uit haar groep (kinderen met een Autisme Spectrum Stoornis) alvast een beetje voor te bereiden.
'Dit is juf Bettie, ze is er speciaal om sommige kinderen wat extra te helpen met rekenen'.
De kinderen waar het om gaat zijn Sandra, Patricia, Dik en Pieter. Dik voor jou is het heel gewoon, jij was al bij juf Bettie en dat blijft zo. Voor de andere kinderen is het nieuw. Even wennen maar'.
Patricia kijkt woedend. 'Ja je denkt toch niet dat ik met háár mee ga hè, ze is veel te oud. Ik ga niet rekenen met een OMA!'
De juf merkt op dat ik ook echt oma ben, maar ook nog steeds juf.
Maar Patricia ziet het he-le-maal niet zitten. 'Veel te oud!'
'Ze helpt je echt goed hoor', zegt Dik nog.
Maar het helpt niet. Patricia blijft voorlopig nog tegen.
Benieuwd hoe het na de vakantie verder gaat.
Dezelfde dag kwam er nog een ander kind even kennismaken en alvast een beetje wennen. Ik stelde hem een paar vragen, we zaten een beetje te kletsen en toe vroeg ik of HIJ misschien nog vragen voor mij had.
Hij had er één: hoe oud bent u?
Ik had natuurlijk gewoon antwoord moeten geven, maar ik vind het altijd zo leuk om te horen wat zo'n kind denkt.
Deze jongen dacht dat ik in de tachtig was.
'Net als mijn oude oma, die is ook in de tachtig. En die gaat ook bijna dood, juf!'
Heel toevallig had Ineke op haar blog vandaag ook een stukje over de leeftijd van de juf: klik
prachtig verhaal!
BeantwoordenVerwijderenIs wel eventjes confronterend, nietwaar... Een mens staat er niet altijd bij stil... Toen ik 18 was, vond ik iedereen van over de 30 "volwassen", voorbij 40 waren ze "midlife", voorbij 50 gingen ze richting pensioen... En nu zit ik zelf ergens tussen 40 en 50, ik voél me nog net zo als op 18, en ik erger me aan "snotneuzen" van 18 die op hun beurt mij als oud beschouwen ;-)...
BeantwoordenVerwijderenInderdaad een prachtig verhaal.
BeantwoordenVerwijderenHihi zo heerlijk eerlijk.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig krijg je tijdens het ouder worden ook wijsheid mee; en weet je dat het er helemaal niet toe doet wat anderen van je leeftijd vinden.
Goed bezig juf Bettie! Je bent nog hard nodig in het onderwijs ♥
Tja, da's toch even slikken, als zo'n kind denkt dat je echt al aan het eindje van je leven zit... Ik ging een aantal jaren geleden mee met het partijtje van de dochter van mijn zus. Die kinderen dachten dat ik de oma van mijn nichtje was... Okee, ik ben dan wel 7 jaren ouder dan mijn zus, maar mijn moeder ben ik nog lang niet hoor...
BeantwoordenVerwijderenAch die kinderen wennen sneller aan jou dan jij aan hen denk ik.. ook Patricia...
Leuk verhaal, dat dan weer wel, dat zal nog wel eens verteld worden...
Ik wens je alvast een heerlijk weekend,
Liefs,
Mirjam
Och jeetje wat een verhaal....Ben benieuwd hoe het met leerling p zal gaan na de vakantie.
BeantwoordenVerwijderenVanmorgen vroeg kind uit groep 7 hoe oud ik was.Toen ik 51 zei vond leerling F dat niet zo oud haar oma was namelijk ook 51.....Nou ja...
Dan heeft ze ons afgelopen maandag niet gezien. Nog springlevend toch?
BeantwoordenVerwijderen