Selma

Wat een indrukwekkende film: Selma. Zeer indrukwekkend!

De geschiedenis: in 1965 hebben negers stemrecht, maar ze kunnen er niet altijd gebruik van maken. Ze worden aan alle kanten tegengewerkt. Zo moet Annie Lee Cooper (Ophra Winfrey) eerst ingewikkelde vragen beantwoorden, de namen noemen van 76 rechters. Als ze dat niet kan, kan ze zich niet als kiezer registreren en vervalt haar stemrecht.
De spanningen lopen steeds hoger op en een vreedzame protestmars eindigt met bruut geweld. Bloody Sunday.
Martin Luher King probeert bij president Johnson bescherming af te dwingen voor een volgende protestmars. Hij wil een nieuwe wetgeving waardoor iedere Afro-Amerikaan zonder problemen als kiezer kan worden geregistreerd. Er volgt een nieuwe protestmars, van Selma naar Montgomery...

Ik zei al: zeer indrukwekkend. Ik zat zo geconcentreerd en in spanning te kijken dat ik er gewoon kramp van kreeg. En een groot brok in m'n keel dat niet weg wilde.
Die tijd, de geschiedenis was zo ontzettend onredelijk en oneerlijk dat je het je gewoon niet meer voor kunt stellen. Zo lang geleden is het nog niet eens.
Ik was veertien in 1965 en bezig met school, een baantje, vriendinnen, kleren. Ik was nog nauwelijks politiek bewust. We hadden nog geen tv, de wereld werd nog niet echt bij me binnen gebracht. Op school was van eigentijdse geschiedenis geen sprake. Geen maatschappijleer.

Maar de muziek uit die tijd wees me toch op wat er aan de hand was, daar in Amerika.
Mij schiet nu biiv. de bijna complete tekst te binnen van Wasted Words van de Motions: In the States negroes fight for freedom, the slogans they cry aren't wrong. But these are wasted words, only wasted words.
Natuurlijk ook Pete Seeger: We shall overcome.
Tja.
Maar de film is echt geweldig. Ik hoor net dat er geen Oscar is veroverd.
Maar mijn beoordeling is Scheurtje vijf, zeer goed.
Ook de hoofdrolspeler David Oyelowo: briljant!