Je zou zeggen dat het geschilderd is op een of ander landgoed. Maar ik las dat het gewoon geschilderd is in de tuin van de schilder, in de Pijp in Amsterdam.
De vrouw die is afgebeeld, is de vrouw van de schilder.
Jacobus van Looy was ook schrijver. Een dubbeltalent dus.
Het is ongelijk verdeeld hoor in de wereld. Hij had twee grote talenten en ik bijvoorbeeld niet een.
Maar ja, ik groeide weer niet op in een weeshuis. Jacobus van Looy wel. Lang geleden heb ik één boek van hem gelezen: Jaapje. Dat ging over zijn eigen jeugd in dat weeshuis.
Het ziet er impressionistisch uit, dat schilderij, met al die Oost-Indische kers. Met die kleuren. Het ziet er vooral ook zo zomers uit. Je kunt bijna voelen dat het warm is en er staat geen wind.
Het doek is te bewonderen in Teylers Museum in Haarlem.
Toen ik een paar jaar geleden Oost-Indische kers wilde zaaien, waarschuwde mijn man, dat ik dat beter niet kon doen, omdat het de tuin zou gaan overwoekeren. Dat is niet gebeurd, het was nog in onze oude tuin en daar was weinig ruimte.
Nu in onze nieuwe tuin, zaaide ik weer en het gaat heel goed, maar het moet wel worden bijgehouden. Kijk zo ziet het er uit in onze tuin:
Vorige week in Zeeland, aten we in een restaurant en daar werd zo'n bloemetje geserveerd op het voorgerecht. Het zag er leuk uit. Meestal ben ik er een beetje huiverig voor, maar nu at ik het en ik vond het nog lekker ook.
Ik zie mezelf overigens nog niet iedere avond een bloemetje plukken voor op de avondmaaltijd, maar het zou wel kunnen, we hebben genoeg.
Deze kaart tenslotte, kocht ik ook in Teylers.
Hendrik Reekers staat er op. Penseel in water-en dekverf, 1835
8 opmerkingen:
En de mijne. Je moet toch echt eens naar Gorinchem, hoor. Die Floralia tentoonstelling in het Gorcums museum is echt wat voor jou.
Ja dat lijkt me ook, Wieneke
Hoe inspirerend kan een plant zijn. Mooi!
Mijn gedachten gaan, bij het zien van dit bloemtje, meteen terug naar Ineke...mijn lieve buurvrouw waarmee wij járen ons huis hebben gedeeld. Zij was dol op dit bloemetje en haar tuin was echt een sprookjestuin...alles wat in haar handen kwam groeide en bloeide. Helaas leeft zij niet meer en daarmee is ook haar tuin gestorven. Haar woongedeelte is aangekocht en weer verhuurd. En de tuin is leeggehaald en bestraat met witte grindtegels.... En toch...door de kieren van de tegels zie ik elk jaar weer bekende 'Ineke'plantjes opkomen...zo mooi is dat!! Dank voor het ophalen van dit herinneringsmomentje. Liefs Petra
Eerdaags blog ik ook over de Oost-Indische kers. Bij ons komen ze gelukkig ook weer op verschillende plekken op. De eerste bloeit geel en ik hoop ook op oranje. Zo feestelijk in de tuin.
Schilderij vind ik heel mooi, maar ook de kaart die je kocht. Ik word altijd zo hebberig van die mooie kaarten in een museum, moet er altijd een paar kopen.
Oost-Indische kers had ik vroeger elk jaar in mijn tuin. Ik had ooit eens enkele zaadjes gekregen van mijn vader en de bloempjes kwamen elk jaar terug. Sinds een aantal jaren zijn ze verdwenen uit mijn tuin. Maar nu ik ze zo op je blog zie staan, krijg ik er heimwee naar... Volgend jaar koop ik opnieuw zaadjes, want die bloempjes vind ik zo vrolijk.
Mollie was ook gecharmeerd van het schilderij van Jan van Looy. En dat Mollie dat was kwam weer omdat ik gecharmeerd ben van Oostindische Kers! Hij doet het goed in je tuin!
(http://karinschrama.blogspot.nl/2016/05/mollie-octavie-petterson-dompelt-zich.html)
Een reactie posten