Pensionado

Facebook heeft al een tijd de gewoonte om je te laten zien wat je vandaag  precies een jaar geleden postte. Of vijf jaar!
Dit lieten ze me gisteren zien.  Vijf jaar geleden.

Bettie Van de Griend

18 juni 2011 om 8:30 ·

Getver, wat ziet het er grauw uit. Nou ja, echt rapportenweer!

Echt al vijf jaar geleden. Ik kan het niet geloven. Vijf jaar.
Die rapporten die ik toen moest maken,  waren de allerlaatste rapporten die ik in mijn leven schreef.
En geloof me, op mijn school waren die rapporten zeer uitgebreid, het was heel veel werk.
Na mijn vertrek hebben ze dat natuurlijk onmiddellijk veranderd, haha. 

Enfin, na die rapporten volgde een geweldig afscheid. Van mijn laatste groep, van de collega's en van de school.
Gelachen hebben we die dag. Gelachen en gehuild.

Ik ben dus al vijf jaar met pensioen. Belachelijk gewoon.
De eerste twee jaar heb ik nog vaak ingevallen. Ik was er toen vaker dan sommige parttimers.
Op een gegeven moment wilde ik niet meer invallen. Ik vond het moeilijk, niet leuk, de kinderen kenden mij niet meer, kortom, dat was dat.
Toch ben ik er nog steeds. Maar dan als vrijwilliger. Er is inmiddels nog een pensionado ( een oud-leerkacht) bijgekomen als vrijwilliger. Hij is de vader van een jonge collega.
Wat me er aan herinnerde dat ik zelf als jonge juf, mijn vader inzette in mijn klas. Als leesvader.
Mijn vader was toen een beetje treurig aan het worden omdat hij net gepensioneerd was en het hem niet erg beviel. Hij was een uitstekende leesvader en het heeft hem echt wel geholpen. En mij toen ook natuurlijk.

'Ach' zei de dochter van de andere pensionado deze week tegen haar vader en tegen mij: 'Jullie kunnen het onderwijs gewoon nog steeds niet loslaten'.
Tja, daar had ze wel een beetje gelijk in!