Klederdrachten... het is volkomen begrijpelijk dat ze er niet meer zijn. Te veel werk natuurlijk. Het aan- en uitkleden vergt tijd. Je schiet sneller een spijkerbroek aan, met een tshirt.
Bovendien is het ook zeer specialistisch werk om de kleding van zo'n dracht traditioneel te vervaardigen (en/of te herstellen).
Begrijpelijk dus, maar wel erg jammer.
Maar deze echte Scheveningse vissersvrouw liep nog vrij rond en ik mocht een foto van haar maken.
Aan het hek op de achtergrond zou je al kunnen vermoeden dat het hier om een evenement ging en dat was ook zo.Vandaar dat ze zo gekleed was.
Ik vond klederdrachten altijd al mooi. Als kind was ik bijna jaarlijks op vakantie in Oostkapelle (Zeeland). Op donderdag gingen we dan naar de markt in Middelburg en dat deden veel vrouwen in de dracht ook. Als kind vond ik dat altijd al een prachtig gezicht.
Toen ik later in Zeeland ging wonen was dat in Terneuzen, maar toen was daar eigenlijk al geen klederdracht meer.
12 opmerkingen:
Als kind zag ik vaak Staphorster vrouwen in klederdracht en dat vond ik ouderwets. Nu vind ik het prachtig, alhoewel het vrouwen wel enorm beperkt en het niet emanciperend is.
Wij gingen vroeger jarenlang naar Vrouwenpolder en Oostkapelle op vakantie. Toen was het nog normaal om mensen in klederdracht te zien rondlopen. Kan me van Oostkapelle nog een klederdrachtshow herinneren in de sporthal.
Toen ik in Zeeland kwam wonen en werken, (1967)was er af en toe nog een vrouw in klederdracht op straat en zeker op de markt. Het leek me in de winter zo koud aan de armen, alleen die omslagdoek.
Mijn moeder, Zeeuwse van geboorte, was ook weg van klederdracht. Ik vind het ook mooi en jammer dat hetverdwijnt. Maar ik moet er niet aan denken het zelf te dragen, veel te warm 😰
In Noordwijk waar ik ben opgegroeid zag je het bijna niet, klederdrachten. Maar ik kan het me wel van Katwijk herinneren, daar liepen nog wel veel vrouwen in hun prachtige klederdracht.
Pauline Broekema heeft er een boekje over gemaakt. Ik heb dat boekje ergens.
De jongste draagster in Scheveningen was toen net zo oud als mijn moeder. Die is nu 82. Boekje is al heel oud. Ik denk zeker 30 jaar. Dus nog iemand tegenkomen die dagelijks in dracht gaat lijkt me zeldzaam. Misschien nog in de bejaardenflat (of hoe dat nu ook genoemd wordt)
Het boekje heet: Nooit in burger.
Mary
Ik herinner me ineens vrouwen in Volendamse dracht bij CenA op het Damrak, die de roltrap eng vonden... Dat zal in de tweede helft van de zestiger jaren geweest zijn...
Wat een gekke herinnering komt er nou toch bovendrijven... hahaha.
Mijn eerste negen jaar woonde ik op Scheveningen en zag toen nog zeer regelmatig vrouwen in klederdracht, ik en er mee opgegroeid. Toch wel jammer dat het is verdwenen. Begrijpelijk is het wel.
Dank voor de tip
Dank voor de tip
Jaaaaa.....zo fijn om te zien!! Als échte Scheveningse gaat mijn hart sneller kloppen van jouw foto. Ik ben opgegroeid tussen de vrouwen in dracht. Mijn oma droeg de dracht, onze buurvrouw...en eigenlijk in de straat waar ik woonde zag je heel veel vrouwen in dracht. Met nachtmutsjes op dan hé...het ijzer was voor de 'sundag' en andere speciale dagen, of als je op bezoek ging bij niet-familie. Dan deed je je ijzer op om je 'kofaks' op te houden ofwel je beste kantje te laten zien ;) heerlijk...ik mijmer nog even door....ik vond het als kind heerlijk! Liefs Petra
Super! Streekdracht is écht 'mijn ding' ;o) Ook ik groeide op tussen de vrouwen in dracht en dat fascineert met nog dagelijks. Helaas zijn er op ons eiland nog maar weinige vrouwen die het écht dragen, langzaam sterven ze jammer genoeg uit. Wij hopen met onze streekdrachtstichting de dracht levend te houden en alle technieken te bewaren en door te geven aan nieuwe generaties, voordat alle kennis definitief verdwenen is.
Gaaf werk, juist in deze tijd van globalisering!
Een reactie posten