Wondermiddel

Eigenlijk ben ik altijd vrij gezond geweest. Als kind een paar keer iets tamelijk ernstigs, maar daarna eigenlijk niet veel. Zelfs griep heb ik nog nooit gehad.
Ik heb dus niks te klagen.  Helemaal niks. Er was echt wel eens wat, maar ik heb in mijn werkende leven nooit een dag verzuimd, dat zegt wel wat lijkt me.
Ik heb geboft tot nu toe en ben daar dankbaar voor.
Maar vanaf de dag dat ik vijfenzestig werd gingen er een paar dingen mis.
Echt precies de dag na mijn verjaardag. Zo, nu ben je echt bejaard, hou daar rekening mee.
Eerst nekklachten. Die had ik al een tijdje, maar de pijn werd per dag erger.
Ik ben bang voor dokters, ik stel ieder doktersbezoek eindeloos uit. Tot het echt niet meer gaat, dan ga ik pas.
Heel stom, ik weet het.
Want toen ik eindelijk ging, werden er foto's gemaakt, werd er slijtage geconstateerd, werd er fysiotherapie voorgeschreven en hoewel slijtage nou eenmaal slijtage is, gaat het toch beslist beter.
De pijn is minder en ik kan weer opzij kijken.
Toen vond ik één ding wel weer genoeg en negeerde dus mijn andere klachten. Tot ook dat echt niet meer ging.
Ik kon bijna niet meer lopen. Een keer zat ik op de grond bij de tweeling en kon ik met geen mogelijkheid opstaan. Frits tilde mij op, onder mijn armen en raakte daardoor zelf enigszins geblesseerd. Dringend lijnen gewenst. Van mij dan hè.
Ik kon mijn bed niet meer in en er ook niet meer uit. Veel pijn, strompelen, weinig energie,nou ja narigheid.
Ik suste met para en ibu, maar uiteindelijk moest ik toch echt weer een afspraak maken. 
De dokter dacht meteen aan spierreuma en er moest bloedonderzoek worden gedaan.
Dat is gebeurd en het is nog niet helemaal duidelijk wat er nou precies aan de hand is. Maar ja, ik kon echt bijna niks meer en dus wordt er voorlopig vanuit gegaan dat het die spierreuma is en daarom kreeg ik Prednison.
Prednison, tsss, ik weet er weinig van, maar wel dat het heftig is.

 Toch zat er niet veel anders op.
 Eergisteren nam ik mijn eerste dosis en gisteren liep ik al bijna weer normaal. Dat is toch niet te geloven.
Ik lees alleen de bijsluiter( ik ben niet gaan googelen), de info op de bijsluiter is al vervelend genoeg.
Maar ja, ik loop wél weer.
Ik weet nog niet hoe het verder gaat, maar voorlopig ben ik blij met dit paardenmiddel, c.q. wondermiddel. Echt waar!

En ik loop de hele tijd te denken aan de tijden voor ons, waarin er nog zo weinig medicijnen waren. En aan andere landen nu, waarin mensen verstoken zijn van hulp en medicijnen.