Museum Schiedam

 Voor trouwe lezers hier zal het wel duidelijk zijn dat ik van musea houd en als ik de kans krijg zal ik altijd even gaan kijken. 

Zo makkelijk: als het me niet bevalt ben ik er ook zo weer uit. 

Ik vertelde al eerder dat we in het leuke Schiedam waren en hoe kan het anders:  ook daar is een fijn museum. 

Waar we dus naar binnen gingen: Het Stedelijk Museum Schiedam. Moderne kunst. En ik zag er weer van alles wat me interesseerde. 

Op de eerste plaats,  op de zolder van het museum, werk van Elsemarijn Bruys (1989).

Zij maakte daar speciaal voor het museum een installatie: Minimal Art on Acid. 

Dit titel irriteerde me, ik bedoel Bruys komt gewoon uit Rotterdam. 

Maar het werk daar op die zolder irriteerde me zeker niet, ik vond het prachtig. Daar onder die oude, houten balken, daar gebeurde wat. Die balken zijn trouwens heel belangrijk en volkomen geïntegreerd in de installatie of eigenlijk andersom: de installatie is geïntegreerd in de ruimte

We waren daar bijna alleen en gingen er voor  zitten op een een bankje. En dan schuiven die panelen naar je toe. 

Alles flikkert, beweegt, draait weg, glimt en spiegelt... je komt ogen tekort.

Het lijkt of de ruimte wordt vervormd en de toeschouwers ook.

Echt bijzonder om te zien, te ervaren (al denk ik niet dat prikkelgevoelige kinderen of mensen zouden moeten gaan).

Als je daar geen last van hebt en je bent in de buurt van Schiedam, je kunt nog kijken tot 2 maart 2025.