Muziek erbij.

Al eerder had ik het over kerstgejengel. Daarmee bedoel ik de muziek die ter verhoging van de sfeer in winkels te horen valt in deze periode. Vanaf september ongeveer. Echt verschrikkelijk. 

't Is niet dat ik niet van muziek hou of zo, maar muziek als achtergrond vind ik niks en kerstmuziek als achtergrond drie keer niks. 

Toch hebben we thuis kerstmuziek. Dat zijn twee Lp's, die we ieder jaar draaien,  meestal te beginnen bij ons kerstontbijt. Onze platenspeler staat boven en bij een van de twee rent mijn man de trap op omdat de naald op een bepaald punt blijft steken.

Beide platen zijn hier denk ik gedraaid, vanaf onze eerste kerst samen in dit huis. Ach, Musica per la notte di natale... Louis van Dijk en Rogier van Otterloo zijn er niet meer. Maar hun muziek wel.

Verder waren we dit jaar  in de oude Oosterkerk in Hoorn. Voor een Kerstconcert van Fonte di Musica. Dat is een dubbelkwartet, vier vrouwen en vier mannen. 

Ze zingen prachtig. Zonder muziek en zonder dirigent. 

Het is echt heel erg knap wat ze doen, ik ken het koor al wat jaren en ben absoluut fan. Extra leuk dat een oudcollega van school er zingt én een collega van het museum. 

(Zij staat helemaal rechts en toen we nog collega's waren heb ik nooit geweten dat ze zo prachtig kon zingen, wat een stem! Die liet ze op school niet op die manier horen.

De museumcollega, vierde van links, hebben we het afgelopen jaar best goed leren kennen. We zijn vrienden geworden met hem en zijn vrouw en dat is best bijzonder vind ik. Zoveel nieuwe vrienden maken we niet meer tegenwoordig).

Het concert was heel afwisselend. Oude muziek en met oude muziek bedoel ik ook echt oud, vijfhonderd jaar of zo. Een kerstlied van Bach, maar ook wat nieuwere liederen als een bewerking van Twinkle, twinkle little star. 

Ik heb er van genoten en als ze weer in de buurt zijn ga ik zeker weer. Fonte di Musica

In dezelfde week waren we trouwens nóg een keer in de Oosterkerk

We gingen echt een beetje terug in het verleden: op Kerstavond lopend naar de kerk. Zoals dat altijd ging. 

Door de stille, wat natte straten. Heel stil was het, het is normaal een drukke winkelstraat. 

De klokken begonnen net te luiden toen we bij de kerk aankwamen en binnen zagen we hoe hard er aan het klokkentouw werd getrokken. 

We gingen naar de Volkskerstzang. Volkskerstzang, het woord alleen al. 

Al meer dan twintig jaar is in die fraaie oude kerk een samenzang. En ik wist er niks van. 

Het is bedoeld voor mensen die het wel heerlijk vinden om de oude kerstliederen te zingen, maar niet (meer)  naar een echte reguliere kerkdienst willen. 

Voor mensen als ik dus. Voor het volk zeg maar en dat volk was er hoor, de kerk zat harstikke vol. 

En  gezongen wérd er, begeleid door Alkmaar Brass en een organist op het zeer fraaie orgel van de kerk. 

Oude liederen en niet met rare moderne teksten. Nee, gewoon zoals het altijd was. Nu sijt wellekome en zo. 

Ik vond het fijn. Ik zou best vaker naar de kerk willen, maar alleen om er te zitten, te kijken naar de hoge oude ramen en de psalmen en gezangen te zingen met het orgel als begeleiding. Maar ja...

En na afloop lekker naar huis. Een glas wijn, een toastje. We hadden het goed.