De kus

Sinds jaar en dag hangt deze foto, ingelijst in een mooie smalle houten lijst, in onze keuken.

Nu ik er over nadenk, is het wel een beetje een merkwaardige plek voor zo'n foto, voor zo een romántische foto. 

De keuken is voor mij nou niet bepaald verbonden met romantiek. 

En dan is het ook nog eens een foto uit Parijs en zo dol ben ik nou ook weer niet op Parijs. Maar ja, ik vind de foto geweldig.

(Wel ben ik gek op op London en dus hangt er,  voor het evenwicht,  ook een London poster, totaal anders).

 Over die Parijse foto wil ik het nog even hebben: Le Baiser de l'Hôtel de Ville.  Gemaakt in 1950 door fotograaf Robert Doisneau. 

De kussende vrouw op de foto heet Francoise Bornet.  De fotograaf had het stel zien zoenen en omdat hij bezig was met een serie over Paris, de stad van de liefde,  vroeg hij ze daarna om met hem een fotoshoot te doen. Hij betaalde er voor. 

De foto werd wereldberoemd. Die is afgedrukt op kaarten, mokken agenda's, posters, gordijnen enfin noem het maar. Dat leverde veel geld op. 

En dan zijn er natuurlijk mensen die er een slaatje uit willen slaan. Mensen die zichzelf dachten te herkennen op de inmiddels iconische foto. Zo was er een vrouw die zei zichzelf te herkennen aan de oorlel.

Dus was het fijn dat Francoise Bornet een originele, genummerde afdruk van de fotograaf zelf had gekregen. Zij was het en niemand anders. 

Er kwamen rechtzaken, iederéén wilde er aan verdienen. Ook Bornet zelf. Ook zij wilde delen in de opbrengst. 

Alleen de man op de foto deed niet mee. Hij verklaarde dit fotografische verhaal niet te willen omzetten in een verhaal van geld. Ze waren een paar maanden na de foto al uit elkaar trouwens. 

In 2005 verkocht Bornet de foto voor 185000 euro. 

Als ik dat allemaal had geweten, weet ik niet of ik de poster gekocht zou hebben. 

Googelend naar Robert Doisneau zag ik naast nog een heleboel ander prachtig werk, de foto hieronder ook nog. Die sierde jarenlang mijn klassemap op school.  

En dat vind ik achteraf wel leuk van mezelf.