Zuiderzeelicht, Schokland

 We gingen in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen naar Zuiderzeelicht.

Je begint in het Binnenmuseum met een kleine tentoonstelling over het voormalige eiland Schokland in de Zuiderzee. 

Dan loop je naar het Buitenmuseum er tgenover.Het is inmiddels donker en het museum is open en sprookjesachtig  verlicht. 

Daar ga je met een groepje rondwandelen en op vaste punten wordt een deel van een verhaal verteld. Het verhaal van deze editie, de zesde, heette De Schelp van Schokland. 

Er is iedere keer een andere verteller en nu was dat Huub Stapel.

Het is knap geregeld want op die vaste punten is een stoplicht en als dat groen is mag je doorlopen naar de volgende scene. Zodat je niet met heel veel mensen tegelijk staat.

 

Het verhaal gaat over Reijer en Marrijtje. Dat zijn twee kinderen van Schokland. Hij een visserszoon en zij de dochter van de schoolmeester. Ze worden vrienden. 

Dan in 1825, komt er een verschrikkelijke stormvloed en Reijer moet met zijn ouders vluchten naar de zolder omdat het water snel stijgt. En daar is het ook niet veilig. 

Vader doet zijn gouden oorring in. Een ring met zijn intialen. Als hij niet zou overleven, verdrinken, kon hij geidentificeerd worden en was er geld genoeg voor de begrafenis.

(Ik wist wel van de gewoonte van oorringen voor vissers, maar niet waarom) 

Nou, zo'n  verhaal dus en gelukkig met een mooi slot. 

Ik vond deze editie van Zuiderzeelicht erg goed! 

Het verhaal is gebaseerd op een boek van de jeugdboekenschrijver André Nuyens: Nooit meer terug. Over de tragische ondergang van Schokland. 

Ik ben dat boek nu aan het lezen en het is een absolute aanrader en niet alleen voor de jeugd! 

Ik las ook het boek Het eiland van Anna, van Eva Vriend, over Schokland. Een paar jaar geleden waren wij al eens naar Schokland. Ik heb er een paar keer iets over geschreven omdat ik het gebied en het verhaal van het eiland intrigerend vind. We konden toen niet het museum daar bezoeken, door Corona,  maar dat wil ik nu toch nog een keer doen.