Daar hangt ze, Eva Ment.
Even terug in het museum nadat ze weg was geweest, voor restauratie van het doek. Tot de sluiting van het museum op 1 juni is ze in volle glorie te zien.
Moet je natuurlijk maar net weten wie Eva Ment is. Nou, ze was de vrouw van J.P. Coen.
En ik heb altijd een beetje medelijden met haar. Zeker nadat ik het boek had gelezen dat Simone van der Vlugt over haar schreef, het Schaduwspel. (Ook dít boek van van der Vlugt is deels fictie, maar wel gebaseerd op feiten).
Toen Eva negentien was trouwde ze met Coen. Zij en haar man lieten zich portretteren door Jacob Waben.
Twee jaar later en een dochter rijker vertrok ze met Coen en hun dochtertje naar Batavia. Een afschuwelijke zeereis, van zeven maanden. Haar moeder ging ook mee en haar broer en zus.
Hun omstandigheden aan boord waren, dankzij Coen, beter dan van andere reizigers, maar dan nog...
In Batavia gebeurde van alles natuurlijk. Haar moeder en broer stierven, hun tweede dochtertje ook en na twee jaar ook Coen. En toen ging Eva weer terug. Een fascinerend leven!
Maar nu even over het schilderij. Het is fantastisch gerestaureerd door Ronald de Jager en ook hij hield in de afgelopen periode een lezing daarover.
Wat een beroep lijkt me dat ook zeg. Je moet het maar durven, beginnen aan een werk uit 1625. Zo oud en zo waardevol. Mij lijkt het dat je ook best iets zou kunnen verpesten. Maar dat gebeurt dus niet, die Ronald de Jager is deskundig en kundig.
Hij vertelde dat het portret origineel is, hoewel niet gesigneerd. Dat komt omdat Eva's portret bij dat van Coen hoorde en dat is wel gesigneerd. Misschien zijn de portretten zelfs meegereisd naar Batavia. Aannemelijk omdat Coen daar had willen blijven.
Ronald de Jager vertelde dat hij een beetje verliefd werd op Eva en dat hij er 126 uur aan heeft gewerkt. Nou zat zijn vrouw ook in de zaal en die maakte meteen duidelijk dat dat echt veel langer is geweest.
In Eva's hand een waaier van pauwenveren, met een gouden handvat. Het schilderij is veel lichter geworden en de jurk die eerst groen leek, bleek blauw te zijn.
Een zeer deskundige collega, vertelde me dat armbanden zoals Eva ze droeg, aan allebei de armen, dat dat een modeverschijnsel was, toen.
En dat dat pas veranderde toen het polshorloge kwam. Ook twee dezelfde ringen, dat was mode!
13 opmerkingen:
Very amazing art!!! Wow. Please don´t pop by today (LOL, do, maybe you understand the text sung, but do not look at my sketch....)
What a rich and poignant story—Eva Ment’s life, as captured in that luminous restoration, feels like a fragile echo from history, made all the more vivid by the love and labor poured into reviving her portrait.
mogge Bertiebo
zo kunnen schilderen als die Jacob Waben toen , en het restaureren door Ronald de Jager nu
dan spreek je van Kunstenaars
het leven van deze Eva was niet zo mooi
geniet de dag
Indrukwekkend in vele opzichten!
Betty, weer hartelijk dank voor de prachtige foto's en voor je uitleg. Ik heb bij jou geleerd om heel anders naar een schilderij te kijken.
Wat een leven. En dan de restauratie, kan me voorstellen dat je als restaurateur van je onderwerp gaat houden.
Dit is zo'n portret om lang bij stil te staan en te bestuderen. Restaureren is een fascinerend ambacht. Alle bewondering voor.
Wat een kunstenaars, zo mooi!
wat een schoonheid, in alle opzichten en het wordt nog mooier door jouw woorden! ik vind restaureren van schilderen ook fascinerend! De verfijndheid doet me ook denken aan Asya Kozina en haar knipkunst.
Een schilderij om uren naar te kijken. Zo minutieus geschilderd.
Wat prachtig geschilderd en ook heel vakkundig gerestaureerd.
Die kraag alleen al, heb er lang naar zitten kijken en kreeg er een brok van in mijn keel. Ongelooflijk mooi !
Wat leuk! Ik ken Ronald de Jager vanuit mijn studietijd. Veel met hem samengewerkt, ontzettend aardige jongen. Ik wist dat hij restaurateur geworden was...en nog een heel erg goede ook.
Het lijkt mij ook een behoorlijke uitdaging om zo'n mooi werk te restaureren.
Een reactie posten