Een tijdje geleden, kwam ik uit het Centraal Station Amsterdam. Ik keek voor me uit naar de tramrails en dacht dat ik een paar pasjes zag liggen. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het geen pasjes waren. Het was geld. In elkaar gevouwen briefjes van 5, 10 en 20. Vijfendertig euro.
Ik keek uitgebreid rond, richting station of ik iemand zag speuren op de grond. Maar nee natuurlijk.
Ik zag voor me hoe een toerist dit net gepind had, van plan was een hapje te gaan eten en dan ...Heel naar.
Ik zal eerlijk zijn, mijn eerste gedachte was: het heeft geen zin om op zoek te gaan naar een politiebureau of een loket in het station. Dus yes, dat kan ik wel gebruiken. En een tijdje fantaseerde ik wat ik er mee zou doen.
Maar het begon hoe langer hoe vervelender te voelen en ik besloot om het geld dan maar aan een goed doel te schenken. Daar ging ik even over nadenken.
Toen ik een paar dagen later boodschappen ging doen, zat daar bij de super een man, een bekende Horinees van wie ik de zoon nog in de klas heb gehad, boodschappen in te zamelen. Voor de voedselbank.
Ik vroeg wat hij nodig had en hij zei paaseitjes. Voor de kinderen. Dus die kocht ik, deed ze in zijn kar en toen zag ik dat hij ook een potje had staan. Het geld zat nog in mijn jaszak en het leek me een prima doel. Alsjeblieft, Jan en heel veel succes.
Het artikel begon leuk:
Marieke is een chaoot. Zij laat haar telefoon ergens liggen, verliest haar handtas, haar sleutels, haar portemonnee.
Ha, nee hoor, al die spullen verliest ze niet, ze legt ze ergens op straat neer.
En bij al die dingen laat ze een visitekaartje achter met daarop: Marieke Erkelens, verkoopmedewerker. Plus een 06-nummer en een e-mailadres. Overal een sleutel bij en een boodschappenlijstje.
Dit om het persoonlijk te maken. En bij alles ook nog eens 15 euro contant.
In totaal elf portemonnees en geldmapjes, een tas, een telefoon, twee sleutelbossen. Vijftien dingen.
Allemaal rondgestrooid in Leiden.
Ik dacht even toen ik het las dat ik onderdeel was geworden van die proef, maar nee, bij mij was er geen kaartje bij.
Het ging er om of mensen eerlijk zouden zijn en de spullen zouden teruggeven.
Marieke was nog geen vijftig meter weg, of de eerste vinder belde al.
Elf dingen werden terugbezorgd. Dertien zelfs, maar twee portemonnees waren wel geleegd.
Dit was in Leiden en zo zie je maar weer: we kunnen dus best een beetje vertrouwen hebben in onze landgenoten.
(Dat laatste was trouwens niet de reden om dit experiment te houden. Het doel was anders.
Je ziet wel eens lijstjes die aangeven hoe gelukkig mensen zijn in verschillende landen. In de Scandinavische landen altijd het meest en Nederland op plek vijf.
Dat wordt bijv. gemeten door op inkomens te letten, op levensverwachting, op het sociale vangnet, op hoeveel corruptie. En dus ook hoe mensen met elkaar omgaan, o.a. gemeten door een onderzoek als dit hierboven.
Het artikel stond in het katern Wetenschap en dat lees ik nooit. Maar dit vond ik echt interessant.)
17 opmerkingen:
Mooi vind ik dit! Het is mij eens gebeurd in de tijd dat je nog in de rij moest staan bij het postkantoor om geld op te nemen. Ik nam 100 gulden op maar kreeg 200. Dat zat me ook niet lekker, en heb het toen ook gegeven aan een goed doel.
Wij hebben een paar keer een fiets gevonden. Die kun je aangeven bij de politie en dan in eigen schuur houden. Na verloop van tijd komt er een mail,dat jij nu eigenaar bent. Mijn man knapte de fietsen op en gaf ze aan iemand,die het nodig had.
Een mooi gebaar en je helpt er ook nog mensen mee.
De meeste mensen deugen, dacht ik meteen toen ik jouw verhaal las. Ik hou van dit soort verhalen en artikelen!
11 van de 15 terugbezorgd, dat is best veel. Mooi verhaal ook, en ook wat je zelf met dat geld hebt gedaan, mooie bestemming 👍
mogge Bertiebo
heel mooi zo jij het opgelost hebt
en de test in Leiden bewijst wel dat het merendeel van de mens een goede inborst heeft
fijn weekend groet
Ik heb ooit geprobeerd twee dure elektrische fietsen op hun standaard neer te zetten, maar die was onbruikbaar. Tegen een lantaarnpaal aan, met de sturen elkaar omarmend, kreeg ik ze met moeite rechtop. Een vriend die er bij was, vond dat ik er vanaf moest blijven, maar ik had het gevaarlijk gevonden, dat ze zo op straat lagen te slingeren. Je kon er makkelijk over struikelen en de fietsen zouden zo ook makkelijk beschadigen.
Maar het was uitlokking. Politie had ooit lokfietsen uitgezet. Fietsen zonder slot in het zicht van bewakingscamera's. In het lokale suffertje werd dat achteraf gepubliceerd. Er was een aantal fietsendieven gepakt, maar er was ook iemand die de op straat liggende fietsen ging oprapen om goed neer te zetten.
Ze hadden me dus uitgelokt en op de camera bekeken.
Goed opgelost door het aan een goed doel te geven, helaas is de voedselbank nog hard nodig. Fijn dat het onderzoek uitwees dat er nog genoeg eerlijke mensen zijn.
You did well. Nice people everywhere, this is so nice! Once a woman stopped me, "your backpack is open, your purse is about falling out!" And in Perth my handbag´d opened itself, no one took anything. I once found glasses and brought them to the police at the lost and found. We are PEOPLE, we help each other.
Mooi dat je het aan Jan/een goed doel gegeven hebt.
weer z’n coincident dat op je pad kwam! En wel een heel interessant en bemoeidend!
Op FB komen ook vaak verloren of gevonden dingen voorbij. En op deze manier komen verloren voorwerpen toch vaak weer bij de eigenaar terecht. Mooi is dat.
De klanten van de voedselbank hebben door jou weer een extraatje gekregen.
What a thoughtful journey—from finding unexpected money to turning it into kindness, and then stumbling upon a social experiment that affirms trust and decency still exist
Fijn om bevestigd te zien, dat de meeste mensen deugen.
Mooi dat er toch nog heel veel eerlijke mensen zijn.
Ik maak het zelf ook zo vaak mee, dat er mensen zijn die me overal mee helpen als ik dat vraag.
Gelukkig zijn lieve mensen in de meerderheid.
Mooi dat je het geld aan de voedselbank hebt gegeven.
Een leuk verhaal Bettie, en even heb je gezellig gefantaseerd wat je er zelf mee zou kunnen doen, maar héél mooi dat je het aan de voedselbank gaf, eind goed al goed .
Toos.
Op weg naar de tandarts vond ik een goed gevulde portemonnee op het fietspad. De bankpas lag er naast. Waarschijnlijk uit iemands kontzak gevallen. Via het politiebureau kwam ik uit bij bureau verloren voorwerpen van de gemeente. Ik hoop wel dat de eigenaar zich daar heeft gemeld.
Goed dat je het gevonden geld aan een goed doel schonk.
Een reactie posten