Vier mei, Dodenherdenking.
Ik plukte onderweg wat vergeet-mij-nietjes, gewoon omdat ik het zulke lieve bloemetjes vind. Thuis zette ik ze in deze pot, maakte een foto en bedacht ineens dat het een bijna symbolische foto is voor vier mei en de gelegenheid.
Alleen zou de naam dan iets anders moeten worden, namelijk Vergeet-nietjes.
Want vergeten... kan en mag niet.
Een concert van een bekend koor in Hoorn, Sappho. Samen met het Hoorns Harmonie orkest en verschillende solisten.
Alles onder leiding van Wouter Hakhoff, musicus, dirigent en componist.
Een vol programma was het in de fraaie, oude Oosterkerk. En ik vond het werkelijk prachtig.
De muziek van koor en orkest, strijkers en orgel allemaal heel goed op elkaar afgestemd.
Af en toe ontroerend. Helemaal toen een Syrisch meisje én een Oekraiens meisje een prachtig zelf geschreven gedicht voorlazen, muziek van het orkest op de achtergrond. En laat ik onze stadsdichter niet vergeten en de soliste Marinet Koeman.
Ademloos luisteren.
Muziek was ook de achtergrond bij het verhaal van Frisia Benima dat werd voorgelezen door de voorzitter van het koor.
Dat koor, Koninklijke Concert-en Zangvereniging Sappho, werd opgericht in 1851 en bestond dus al lang toen het Joodse meisje Frisia Benima in Hoorn kwam wonen, op kamers.
Omdat ze hier een baan kreeg. Dat was in 1929
Frisia was afkomstig uit Amsterdam, net als mijn moeder. Ze was geboren in 1911, net als mijn moeder.
Ik denk dan meteen dat mijn moeder en zij elkaar gekend zouden kunnen hebben. Misschien was dat ook wel zo.
Enfin, Frisia werkte, werd lid van van het koor. In 1936 deed ze mee aan het jubileumconcert. Ze kwam ook in het bestuur van de vereniging, als penningmeester.
Ze bleef nog aan toen de oorlog begon, maar lang duurde het niet.
Het ging natuurlijk mis zoals wij weten en via Amsterdam en Vugt kwam ze op 7 juni 1943 aan in Westerbork. De volgende dag al werd ze op transport gesteld naar Sobibor. Daar werd ze meteen vermoord.
Foto: Oud Hoorn
Frisia Nora Benima werd tweeëndertig jaar. Niet net als mijn moeder. Die werd drieënnegentig.
Het hele verhaal van Frisia, kun je hier lezen. Klik.
17 opmerkingen:
Never forget, but take care whom you blame..
Your reflection beautifully weaves the symbolism of "Forget-nots," the moving Liberation Concert, and the tragic story of Frisia Benima into a powerful reminder of remembrance, resilience, and the enduring impact of lives lost.
Wat ik nou zo erg vind, is dat er steeds minder respect voor de Dodenherdenking is. Niet onder iedereen gelukkig, maar wel onder een handvol aandachttrekkers en ettertjes op fatbikes (gebeurde in Emmen), die de Dodenherdenking verstoren. Als activisten een statement willen maken, dan is dit absoluut niet het juiste moment.
Het vechten gaat maar door.Zo maakt men nieuwe toekomstige herdenkingen
Fatbikes zijn inmiddels ook al heel verdacht, waag het niet om je te vertonen op zo'n fiets.. ik ben eens na een valpartij op straat overeind geholpen door twee knullen op.. fatbikes. In Amsterdam zuid.
Om nu mensen die hypocrisie over herdenken terwijl Nederland nu actief een genocide steunt, aan de kaak stellen, in de verdachtenbank te zetten... Misschien dat ik nu op zere tenen trap, en ik had dit niet verwacht dat ik dit ooit zou zeggen, maar ik begrijp mensen die de dodenherdenking en de bevrijdingsdag deze dagen een hypocriete vertoning vinden of er grote moeite mee hebben, steeds beter. Dat wil niet zeggen dat ik de manier van doen steun.
Ik heb me dit jaar, en ook al eerdere jaren, afzijdig gehouden van herdenkingen. Het is me te ingewikkeld in deze wereld.
mogge Bertiebo
ja de bloemetjes en de vaas passen goed bij deze dagen
je maakte een mooie herdenking mee
geniet de dag
Eigenlijk zou het vergeet-het-nooit bloemetjes moeten zijn.
Prachtig hoe er overal lokaal herdacht wordt met passende muziek en verhalen. Dat maakt indruk! Wat een fantastische vaas heb je trouwens!
Wat een prachtige foto inderdaad. Die kan zo op een poster voor 5 mei. Ik vind echt heel mooi.
Zo'n verhaal hakt er nog steeds in. Herdenken deden wij wel, maar ook wij voelden de hypocrisie van de toespraken.
Ik ben er nog steeds van onder de indruk, elke keer weer...
Een bijzonder verhaal van Frisia ( en je moeder). En ook een prachtige ervaring , dat concert.
Een mooi gebeuren en extra bijzonder door de geschiedenis die Frisia had met het koor.
Wat een mooie en indrukwekkende bijeenkomst, lijkt me. Mooi dat dit soort initiatieven gedaan worden.
Ik ben het helemaal met je eens. Ik ben blij dat er mensen rumoer maken en het niet pikken dat onze premier goede sier maakt met hen die iedereen als mensen bleven zien, terwijl een minister uit zijn kabinet kinderen een Efteling uitje misgunt
Wat indrukwekkend en héél mooi dat Frisia op deze manier werd herdacht !
Toos.
Een reactie posten