Tula

 En nou het toch overal over Curacao gaat,vanwege voetbal:

Het is zo gek dat sommige dingen een onvergetelijke herinnering worden en andere niet.

Ik lag als jong kind in het ziekenhuis en kreeg het boek dat je hiernaast ziet. Over een Aboriginaljongetje, genaamd Tula. 

Het werd niet een absoluut lievelingsboek, maar ik heb het toch vaak gelezen en altijd meegesleept. 

Kortgeleden deed ik het weg, het was te zeer vergaan. 

Laatst was ik in het Wereldmuseum in Leiden en daar werd reclame gemaakt voor een nieuw Gouden Boekje, getiteld Tula.

Ik kéék niet eens, ik verzamel al jaren Gouden Boekjes, maar alleen de oude, de nummers 1 tm 85. 

Een heel enkele keer koop ik een nieuw deeltje, maar daar moet dan wel een bijzondere reden voor zijn. 

Dus ik dacht nu dat die bijzondere reden er was:  mijn band met Tula. 

Ik kwam er al snel achter dat er meer hondjes zijn die Fikkie heten en dat de Tula uit het Gouden Boekje niet 'mijn Tula', was. 

En achteraf gezien, had ik dat misschien ook wel kunnen weten,  omdat ik wel eens gehoord heb van déze Tula. 

Hij was (op Curacao) een slaaf, die in opstand kwam en een opstand organiseerde. Iemand die zich verzette binnen het systeem en binnen ons koninkrijk. Hij heeft dat met de dood moeten bekopen. 

Zijn hele verhaal wordt helder en duidelijk uitgelegd in dit kleine Gouden Boekje. Heel knap gedaan door Milouska Meulens en fraai geillustreerd door D'Avellonne van Dijk

Vandaag de dag wordt Tula gezien als held, als een belangrijke vrijheidsstrijder. 

En na het lezen van dit boekje, weet ik precies waarom.

(In 1863 werd in Nederland de slavernij afgeschaft. Dat heeft Tula niet meer meegemaakt. Hij stierf in 1795. In 2023, werd hij door onze regering gerehabiliteerd)