Vannacht om 2.17 uur ging de telefoon. Niet de vaste telefoon naast ons bed, maar een van de mobieltjes. Ik was diep in slaap, dus het duurde even voor het tot me door drong en toen hield het bellen op. Vlak daarna begon het weer. Verstijfd lag ik in m'n bed. Frits haastte zich naar beneden. Hij was te laat, maar belde het nummer dat gebeld had. Hij kreeg geen antwoord, maar hoorde wel een boel lawaai, als in een kroeg. Pfff, het was in ieder geval niet één van de kinderen. Er was niets vreselijks gebeurd met één van hen. Opluchting!! Bonkend hart en huilen van de schrik.
Maar slapen kon ik niet meer. Echt helemaal niet. Uiteindelijk ben ik er maar uit gegaan en heb een paar Atc's gemaakt.
'Ik zal dat nummer eens even gaan bellen' dacht ik om een uur of zeven. 'En wel nú! De beller is nu vast nog in slaap. Kan hij voelen hoe dat is'.
Maar toen ik beneden kwam zag ik het volgende berichtje op mijn telefoon:
K ben allang nie meer boos op je. Sorry voor dat (o.1:58, 4 mrt.)
En nog een berichtje:
Sms was trouwens ook van my gr Sven (02.23, 4 mrt)
Wel lief, dus nu ben ik ook niet meer boos. Niet meer boos op de mij totaal onbekende Sven!
foeiiiiii,dan wil je toch wel heel erg schrikken zeg!
BeantwoordenVerwijderenDan kun je beter s'morgens al om 7 uur op staan met kleinzoon :)
Ik snap dat SMS-je totaal niet.
BeantwoordenVerwijderenOh oh.. dat was schrikken. Misschien Sven even laten weten dat het berichtjes niet is aangekomen bij de persoon die hij bedoelde, met de mededeling dat jij verder een slapeloze nacht had?
BeantwoordenVerwijderen