Opschrijfboek

Dat opruimen van die bergruimten veroorzaakt een hoop werk, maar ook een hoop plezier. Zo vond ik een boekje waarin ik vanaf 13 juli 1982 tot september 1985 alles opschreef betreffende onze oudste zoon Bart. Het gaat over eten, over slapen, over spelen en speelgoed, over opa en oma. Het gaat over plezier en kleine verdrietjes. Maar het leukst zijn de uitspraken die Bart deed. Ik weet nog dat ik het boekje kocht, in Londen bij Liberty en ik ben er eigenlijk wel trots op dat ik het allemaal heb opgeschreven. En trots op Bart, wat een leuk kind was het. Nog steeds hoor, al is-ie dan ook eenendertig!
Maar toen hij de opmerkingen hieronder maakte, was hij net drie.
* Ik vertelde dat we een nieuwe bank zouden krijgen en nieuwe stoelen. 'En ook een nieuwe mama?', vroeg je enthousiast.
* In de auto zat je om een dropje te zeuren, dat je niet kreeg. Eerst wilde je er eentje voor het hoesten, toen voor de kou, toen voor onderweg en toen voor de zekerheid.
*Toen je zusje geboren was zei je tegen papa: 'je bent toch mijn eigen papa hè'.
* In een boek zie je een stapelbed: 'Kijk, een onderverdiepingbed'.
* Ik zeg vaak tegen N.: 'klein kruimeltje'. Vandaag ook, waarop jij zei: 'Maar eens wordt ze een grote koek'.
*Oma: 'En Bart waren er zieken op school?' 'Nee, de zieken waren er niet!
* Met een diepe zucht en een onweergezicht kom je uit school naar buiten, een briefje in je hand: 'alweer een rekening'.

En zo kan ik nog heel lang doorgaan, maar dat doe ik niet!