Maar ook vanwege deVietnamoorlog. Hier wordt dat trouwens de Amerikaoorlog genoemd. Die verschrikkelijke en zinloze oorlog die duurde van 1960 tot 1975.
De oorlog waarvan ik een groot deel zeer bewust heb meegemaakt en waarvan de beelden nog steeds op mijn netvlies staan, zoals waarschijnlijk bij veel van mijn generatiegenoten. De termen en plaatsnamen die niet vergeten zijn: het Tet-offensief, Dien Bien Phu, Ho Chi Minh, het Tonkinincident, napalm, Johnson en Nixon, Le Duc Tho, de protesten.... Vanwege dat alles heb ik altijd gedacht dat ik het land wel eens in vredestijd zou willen zien. En vanwege Miss Saigon. En tot nu toe is het super en denk ik zes keer per dag: 'Jee, ik ben gewoon in Vietnam.'
2 opmerkingen:
Prachtig ! En heel bijzonder hoor dat je nu 'gewoon' in Vietnam bent!
Super zeg!!
Een reactie posten