Moe

'Moe' is het thema deze week bij Stuur een Foto: http://stuureenfoto.wordpress.com/2013/07/27/moe/
Ik had hier zomaar een foto van mezelf kunnen plaatsen. Maar dat doe ik natuurlijk niet. Want deze dame is beduidend mooier om naar te kijken. De foto is gemaakt in de Londense metro, vorige week. Grappig genoeg op een moment dat ik helemaal nog niet wist wat het nieuwe thema zou worden. Maar ik fotografeer vaker slapende mensen en heb een mapje vol met dit soort foto's. Deze vind ik echt mooi!

Kijken in de ziel

Wat ik ook nog wil zeggen is: er is niet zo heel veel televisie waar ik van geniet. Maar van dit programma wel: Kijken in de ziel- topondernemers. Je ziet een aantal topondernemers vertellen over hoe het is om topondernemer te zijn. Antwoordend op vragen van Coen Verbraak. Maandag ging het over de vraag wanneer je een goede leider bent. Coen Verbraak weet precies wat voor vragen hij moet stellen. Op een prettige rustige manier. Vorig jaar werd ik al fan. Toen ging het over artsen. De eerdere series heb ik gemist. Maar deze is echt weer de moeite waard.

Londen

We waren een klein weekje in Londen. Alweer Londen? Ja, natuurlijk. Het was al langer dan een jaar geleden, dus dan wordt het wel weer eens tijd. Ik denk echt dat ik in een vorig leven in Londen was, in ieder geval in Engeland. Dus vandaar hahaha!
Het ging net tussen de Anna-oppasdagen door. Maandag oppassen, dinsdag weg, zondagavond laat terug, maandag weer oppassen. Gisteravond waren we wel allebei behoorlijk versleten. Maar nu gaat het weer. Behalve mijn arm. Ik gok een muis-arm. Dus ik ga me een beetje proberen te beperken op die lap-top. Proberen, zeg ik!
Deze foto maakte ik voor Tate Modern. Daar was iemand bellen aan het blazen, van die grote, met twee van die stokken. Leverde een leuk plaatje op, vind ik. Maar Londen is echt geen zeepbel hoor. Londen spat niet uit elkaar, Londen is gewoon fantastisch!

Bieb

Wij hebben toch zo'n heerlijke bibliotheek. Goed voorzien en er is vaak iets te doen. En... er is een leescafé.
Dat was er altijd wel hoor, maar eerst was het een kale ruimte. Met veel tijdschriften, dat wel en in de hoek een kraantje, waar je een plastic bekertje water kon tappen. Ik voelde me al opgelaten als ik mijn stoel iets te hard verschoof.
Nu is het in een veel grotere ruimte. Het lijkt wel of er nog meer tijdschriften zijn. Er staan tafeltjes met stoelen, in plaats van één grote tafel. Op die tafels staan rommelmarkttheekopjes met cactussen erin (een ideetje dat ik onmiddellijk heb overgenomen). Je kunt er op bepaalde dagen koffie of thee drinken, met een lekkere muffin erbij. En er staan heerlijke oude leren banken. Van die banken zoals ik me ze voorstel in een Engelse Library. Daar kun je dan weer een bijzettafeltje bij trekken. Behalve van boeken houd ik ook erg van tijdschriften en dus zal ik er vast wel vaker zitten dan ik eerst deed.  Het ziet er echt erg aantrekkelijk uit allemaal. En dat komt natuurlijk ook door deze geweldige kussens!

Puriteins Amerika

Hier heb ik, toen ik eenmaal verstond, wat het meisje vroeg, verbaasd over gestaan. Ik verstond eerst dat ze ten pounds vroeg en dat vond ik niet grappig. Maar dit... Amerika blijkt nog steeds buitengewoon puriteins te zijn. Tsjonge. Eigenlijk zou dit experimentje hier ook eens gedaan moeten worden. Maar ja, niet door mij natuurlijk, die leeftijd ben ik te boven. Enfin, kijk zelf maar eens:

In my life

Wat een leuke oude Beatlesfoto. Ik zag hem en ben meteen weer in Beatlessferen. Dat ben ik vrij snel hoor, altijd goed. En dus ook maar even een muziekje erbij. In my Life. Van de elpee(!) Rubber Soul. Uit 1965.

Prijzen

De laatste tijd win ik zo af en toe weer eens wat. Nee, geen grote prijzen, die miljoenen bevinden zich  nog steeds niet hier, maar kleine prijsjes en dat is minstens net zo leuk. Nou ja, bijna net zo leuk.
Ik won:

• een dagje weg naar keuze
• kaarten voor de Huygenstentoonstelling in Den Haag
• een boekenbon van vijf euro met de thrillerquiz van de bibliotheek. En omdat de bon niet klaar lag toen ik hem mocht ophalen, kreeg ik er nog een zakje boekendropjes bij. Omdat ik ook nog een boekenbon had gekregen kon ik de grote en het kleintje mooi samenvoegen.
• een hele leuke scrapworkshop. Echt jammer dat ik die dag van de workshop in Berlijn was. Niet jammer dat ik in Berlijn was, wel jammer dat de prijs toen naar iemand anders ging. Ik had het echt leuk gevonden.

Dat dagje weg gaat nog wel even lastig worden, want ik moet kiezen.
Zo kan ik bijv. naar de tuinen van Appeltern met vier volwassenen en vier kinderen. Ik kan ook kiezen voor het Scheepvaartmuseum of de Bataviawerf, met vier personen. Of het forteiland Pampus, zodat ik eindelijk eens een keer echt voor Pampus kan liggen. Ik denk dat ze daar op Pampus wel graag wat bezoek willen, want gisteren stond er ook al een aanbieding in de krant.
Ik mag een dagje met vier personen naar een van de Nederlandse 'topkastelen', maar ik kan ook kiezen voor het Drents Museum om de Dode Zeerollen te bekijken (met twee personen) en het zou ook nog de Beekse Bergen kunnen worden of het Aviodrome en dat dan weer met vier personen. En tenslotte hoort ook Slagharen met vier personen tot de mogelijkheden.

Nou, ga er maar aan staan. Wat moet ik kiezen?

Ik doe nu net of ik het moeilijk vind, maar dat is niet zo hoor. Ik wist het meteen al.
Kunnen jullie raden wat ik kies? En wat zouden jullie zelf doen?

Suikerspin

En dan las ik ook Suikerspin van Erik Vlaminck. Een bijzonder boek, mij aangeraden door vriendin M. En als zij het zegt, ga ik het in ieder geval lezen. Ik verdoe mijn tijd niet meer aan boeken waar ik niks aan vind, dus het feit dat ik het heb uitgelezen zegt al genoeg eigenlijk.
Het is geen vrolijk verhaal, integendeel. Toch is het wel grappig geschreven af en toe. Erik Vlaminck is ook echt een Vlaming en zijn taalgebruik vind ik heel goed.  Soms herken ik de Vlaamse manier van iets zeggen. Ik heb jaren in Zeeuws Vlaanderen gewoond en niet voor niets dus.
Het verhaal gaat over een aantal personen uit een kermisgeslacht, vroeger en nu én over een Siamese tweeling die als 'fenomeen' ten toon werd gesteld. Uiteindelijk gaat het over de dood van deze tweeling Josephine en Anastasia. Pas op de laatste bladzijde wordt duidelijk hoe het in elkaar zat en zit.

Rommelmarkt

In Berlijn waren we natuurlijk ook naar een rommelmarkt, een trodelmarkt. Frits ontdekte na enig speurwerk een nieuwe, dwz, eentje waar we nog niet eerder waren en dat bleek een goeie te zijn. Niet al te groot, geen beroepshandelaren, precies wat we leuk vinden. Dit kussende stelletje kocht ik er, voor 1 euro. Ik heb ze vroeger ook wel eens in een winkel gekocht, in een doosje en tamelijk duur. Voor een verliefd kind, met Sinterklaas. Deze waren nog helemaal goed en kussen kunnen ze!

Stuur een Foto: Klederdracht

Klederdracht vraagt Els deze week bij Stuur een Foto. Dat was even nadenken, want pas geleden heb ik hier mijn eigen klederdrachtfoto laten zien. En een tijd geleden had ik een 'echte' dame in klederdracht gefotografeerd, echter die foto had ik ook al laten zien. Maar deze had ik nog. Het is er eentje uit een serie van meer dan tachtig foto's. Ik zal het even uitleggen.
De vrouw op de foto is één van mijn nichten. Want ik mag dan geen zussen hebben, ik wel een boel nichten en eens per jaar hebben wij nichtendag. Tegenwoordig gaan we alleen nog lekker met elkaar borrelen en lunchen, omdat we allemaal ouder worden en kletsen toch onze voornaamste bezigheid is op zo'n dag. Maar tot voor een paar jaar was er ook een organiserende nicht die dan iets leuks bedacht. Ik heb vier Zeeuwse nichten en een daarvan had georganiseerd dat wij allemaal verkleed zouden gaan in de Zeeuwse dracht. Wat hebben we een lol gehad die dag. Eer iedereeen verkleed was in passende (letterlijk) kleding. Eer ons haar opgemaakt was zoals bij mijn nicht op de foto... Enfin, je kunt je er vast wel iets bij voorstellen. Ik heb echt heel veel leuke foto's van die dag, maar deze kies ik. Waarom weet ik niet, ik vind hem gewoon superleuk.
Meer klederdracht vind je bij Stuur een foto: klik!

Rembrandt in zwart-wit

Een aardige tentoonstelling zagen we in het Westfries Museum  in Hoorn. Handig hoor, zo'n leuk museum waar je gewoon op de fiets naar toe kan. Want deze was ik bijna vergeten en 28 juli is de laatste dag. Maar goed, we waren nog op tijd en het was erg leuk. Natuurlijk zijn de etsen prachtig. Zo knap dat iemand zoiets kan maken. Rembrandt maakte er bijna 300 en daarvan zijn er 100 te zien.
Maar ik vond ook vooral de manier waarop het geheel werd gepresenteerd erg leuk. Je krijgt bij binnenkomst een tablet en daarmee kun je een ets scannen. En dan verschijnt er informatie over de ets, of je moet nadenken over de vraag of het een echte Rembrandt is. Of een verzamelaar vertelt iets over het werk. Echt leuk gedaan. En als je nou geen tijd meer hebt om Hoorn en het museum te bezoeken (wat jammer zou zijn, want Hoorn is best leuk), dan komt deze tentoonstelling ook nog in Gouda,  in Zutphen, in Harlingen en in Bergen op Zoom. Meer info: http://westfriesmuseum.com/rembrandt-in-zw/

Foto's voor de lijst

Kijk, dit zijn de foto's die ik selecteerde voor de lijst waar ik het gisteren over had. Ik had dat nog nooit gedaan, digitale foto's af laten drukken. Dat is dan zo'n ding waarvan ik denk dat het ingewikkeld is en wat ik derhalve achterwege laat. Maar nu ik eenmaal weet dat het niet moeilijk is, ga ik los. De volgende stap is dat ik een album ga maken van de digitale foto's van Vietnam. Ook iets waar ik tegenop zie. Maar ik ga het doen. Misschien wel morgen. Ja en eigenlijk heb ik ook wel zin om gewoon weer eens ouderwets te scrappen. Dat is ook al jaren geleden, terwijl ik het superleuk vind om te doen.  
Zie je trouwens die foto van Anna in haar witte jurk? Dat is de Diorjurk die ik op de rommelmarkt kocht toen Anna nog niet was geboren, voor een tientje.
Ha mijn kleindochter in een Diorjurk. Zoiets heb ik zelf nog nooit gedragen en Anna's moeder ook niet. Mijn moeder, Anna's overgrootmoeder zou het geweldig hebben gevonden. Ze hield erg van mooie kleding.
Wacht, ik laat het jurkje nog even zien:

Rozen in een lijst

Ja die rozen,  ze zijn zo mooi dat ze best een lijst zouden verdienen. Vooral omdat deze roos het zeer rustig aandeed in voorgaande jaren. Maar nu snapt ze het helemaal gelukkig.
Toch... de lijst is daar niet voor bedoeld. Die hangt daar gewoon te drogen nadat ik hem had schoongemaakt. Ik kocht hem op een rommelmarkt, al een paar jaar geleden. En nu heb ik er eindelijk een bestemming voor.
Er komen allemaal foto's van Anna in. Maar ik moet hem eerst nog bewerken. Ik ben van plan de lijst zo aan de muur te hangen en de foto's er losjes in. Geen glas of achterwand of zo. Gewoon op de witte muur en de foto's met tape. Leuk tape, waar ik inmiddels een aardig voorraadje van heb. En leuke foto's van Anna, waar ik inmiddels een gigantische voorraad van heb. Het wordt trouwens ook voor het eerst in tijden dat ik weer eens foto's laat afdrukken.

Handel in veren

Wordt er niet meer gelezen, Bettie? Nou natuurlijk wel! Veel juist. Verschillende boeken tegelijkertijd.
Dit boek is uit en dat vind ik jammer. Ik las het tijdens een slapeloze nacht en zo was het niet eens erg dat ik niet kon slapen.
Om te beginnen,  ik heb meer van deze schrijfster gelezen en ik vind Rascha Peper een geweldige vertelster.  Dit is haar laatste boek, postuum verschenen, want Rascha Peper overleed helaas een paar maanden geleden.
Zij was ernstig ziek en  heeft eerst gedacht dat ze dit boek niet meer af zou kunnen krijgen. Er zat al heel veel werk in en ze heeft overwogen het boek door een andere schrijver af te laten maken. Maar dankzij een opleving tijdens haar ziekte heeft ze het verhaal toch nog zelf kunnen beëindigen
Het is het verhaal van ornitholoog Henk Bronkhorst. Hij is in Nieuw Guinea (in de jaren vijftig) op zoek naar een misschien uitgestorven vogel: het Bruijns Boshoen. Ondertussen zit zijn vrouw Minke thuis en groeien ze uit elkaar. Ook omdat het zulke totaal verschillende mensen zijn. Henk overlijdt jong. Vele jaren later, in 2012 laat Minke haar kleindochter Wendy een familiegeheim ontdekken.
Hoewel Rascha Peper van plan was een veel groter werk te schrijven, is dit boek toch wel een afgerond geheel. Ik had graag nog veel meer willen lezen over de 'hoofdrolspelers' en ook over hoe het met die vogel zat. Dat komt er niet meer van. Maar het boek is toch een aanrader!

Roodkapje (30)

Ha, gisteren kwam er een Roodkapje bij mijn verzameling. Eentje die ik nog niet had. Ik kreeg hem van Petra uit Sappemeer, via Postcrossing. Petra verzamelt ook allerlei soorten kaarten. Bijv. kerstkattenkaarten. Grappig toch? Petra, dankjewel!

Mazelen

Wat een gedoe over die mazelen. Natuurlijk gaat iedereen er weer iets over zeggen en natuurlijk vormt iedereen zich een mening. Heleen Dupuis komt weer opdraven en Rutte. Een dominee neemt het woord, we zien de worsteling van een aantal gelovigen. Een filmpje van de kerkgang in de bible-belt hoort er ook bij.  En uiteindelijk verandert er niks. Ja, er zijn  flink wat kinderen ernstig ziek. En er gaan er misschien een paar dood. Bij de vorige epidemie waren dat er drie.
Nederland, 2013.

Berlijn (4)

Met deze gids in de hand waren we in Berlijn. Want gevorderden, ja zo kunnen wij onszelf wel aanmerken. De eerste keer dat ik in Berlijn kwam, was dat in 1971 of zo. Ik zat in het laatste jaar van de Pedagogische Academie, de Muur stond er nog en we zagen een heleboel. Ik kocht een prachtige poster in een van de musea en die heeft jaren mijn huis gesierd. We woonden een optreden bij van de Berliner Philharmoniker, aten curry wurst en dronken bier. Dat paste goed bij de shag die ik toen nog draaide en rookte. En verder waren we tijdens die reis toch ook voornamelijk met onszelf bezig.
Veel later ging ik met echtgenoot terug en nog eens en dit was de derde keer. Want Berlijn is een fascinerende stad. We hoeven natuurlijk de toeristische highlights niet meer te bezoeken en richten ons dus juist op wat andere zaken.

En we hadden de fietsen mee. We hebben in veel grote steden gefietst (waarbij ik fietsen in Amsterdam nog steeds het gevaarlijkst vind). Maar Berlijn is echt een stad om te fietsen. Als er geen fietspad is, mag je op de busbaan. Die is heel breed en alleen voor bussen en taxi's en fietsers dus. Ik voelde me superveilig. Veel verkeerslichten en niemand die door rood rijdt of loopt. En humor hebben de Berlijners ook wel hoor:

 We hadden dus een groot bereik én lekker fietsweer. We hebben echt heel veel kilometers afgelegd. Van een restaurant in de wijk Prenzlauer Berg naar ons hotelletje aan het begin van de Kurfurstendam bijv. was het anderhalf uur fietsen. Zo zie je natuurlijk wel heel veel. En we deden nog een keer een muurfietstocht. Die voert door de hele stad. De tocht begint bij de Bosebrucke waar op 9 november 1989 de slagbomen open gingen en OostBerlijners naar het Westen gingen. We zagen het Mauerpark, op de plaats waar eerst niemandsland was. Er worden concerten gehouden en op zondag een vlooienmarkt. We fietsten door de Bernlauerstrasse waar een Gedenkstatte is, een uitkijktoren en een documentatiecentrum. De straat waar meerdere vluchttunnels zijn gegraven, de straat waar huizen in Oost stonden en de stoep voor die huizen in West. De straat waar het eerste slachtoffer viel toen ze zich met een sprong in vrijheid probeerde te brengen.

En waar deze vrouw, 9 maanden zwanger, met haar man en dochtertje sprong en werd opgevangen door de tevoren schriftelijk op de hoogte gestelde Westduitse brandweer. Drie dagen later werd haar dochtertje geboren.

Je kunt je bijna niet meer voorstellen hoe het was in die stad. Wat een verdriet en wat een ellende. Toch is het nog niet eens vijfentwintig jaar geleden.

Stuur een Foto, Berlijn (3)

Bij Stuur een Foto gaat het deze week over reizen en komt dat even goed uit nu ik op reis ben. Ik ben de hele dag aan het fotograferen, dus viel er veel te kiezen. Maar deze foto vind ik echt heel goed bij het thema passen en dit is dus mijn bijdrage voor deze week. Berlijn, een stad zo vol met Street Art en graffiti, niet te geloven. Ieder muurtje en ook de overblijfselen van DE muur vol gekalkt. Soms mooi, soms lelijk, grappig, irritant, wijs. Kies maar. Ik moet wel zeggen dat het wat veel is. Maar er is niets te zien op de historische gebouwen dus dat valt dan weer mee.

Berlijn (2), Baumhaus an der Mauer

Toen de muur er nog stond in Berlijn ging een inwoner van de wijk Kreuzberg een zomerhuisje bouwen . Het stukje grond hoorde eigenlijk bij de DDR, maar de muur zelf stond om praktische redenen iets verderop. De politie kon er niks tegen doen, het was eigenlijk een stukje niemandsland. Misschien was dit wel het allereerste begin van die groene paradijsjes uit mijn vorige blog. Misschien. In ieder geval wordt er nog steeds verbouwd: groenten en bloemen.

Berlijn (1)

Paradijsjes zijn het. Kleine braakliggende stukjes grond, midden in de stad, die in gebruik zijn genomen door buurtbewoners. Ze tuinieren dat het een lieve lust is en lopen de kans dat ze er af worden gezet als de grond voor iets 'nuttigers' gebruikt gaat worden. Soms is de grond verontreinigd en dan wordt er getuinierd in bakken of in zakken. Maar ze doen het. En de groenten en bloemen doen het ook. Superleuk. We zien dit alles in Berlijn.

Roze (Stuur een Foto)

Roze, dat vraagt Els deze week bij 'Stuur een Foto' en dit is mijn bijdrage.
Een roze achtergrond, een roze hoofddoek en dat alles in het kleurrijke Marrakech gefotografeerd. Ik hou van roze!

Teksten

En dit zie je ook op de boekenmarkt: shirts met sterke teksten. Ik draag ze niet, maar maak er graag een foto van.

Dordtse Boekenmarkt

De Dordtse Boekenmarkt vind ik een van de fijnste boekenmarkten. Misschien omdat-ie in Dordrecht wordt gehouden, dat zou heel goed kunnen, haha.  Maar ook omdat hij zo lekker overzichtelijk is. Groot genoeg om de moeite waard te zijn, maar ook weer niet zo groot dat je denkt dat je van alles mist. Hoe dan ook, 't was weer leuk. Niet in de laatste plaats doordat ik een paar verzamelingen lekker kon uitbreiden. Vier oude Gouden Boekjes kocht ik erbij. En ze zijn in goede staat.

Met deze twee was ik ook blij. Het Marjoleintjeboek makt die verzameling compleet. En het Annemarieboek vind ik qua boek niet zo heel bijzonder, maar ik ben nou eenmaal dol op de tekeneningen van Hans Borrebach. 'Die zet u nu zeker een tijdje neer hè mevrouw, om naar te kijken', zei de verkoper. En ja, dat is precies wat ik ga doen!!

Dordrechts Musuem

We waren afgelopen zondag een dagje naar Dordrecht, vanwege de jaarlijkse boekenmarkt. Misschien dat ik daar later nog iets over vertel. Maar nu eerst even over de tentoonstelling die we zagen in het Dordrechts Museum. Daar kwamen we op onze boekenspeurtocht langs en ja met de museumkaart zou je wel gek zijn als je er niet even inging. Kost je niets en als het niet leuk is ben je er zo weer uit.
Maar het was wél leuk:  tentoonstelling de KUNST van het opvoeden.
Er is een gelijknamige tvserie geweest, die ik gemist heb. Maar veel schilderijen uit die serie worden getoond, uitgebreid met nog veel andere werken en die geven een overzicht van de kunst van het opvoeden van de late 16e eeuw tot nu. Thema's als familie, moederschap, ideale opvoeding, school, veiligheid, spelen en feest komen aan de orde. Erg leuk om dat zo allemaal bij elkaar te zien.
Bij sommige schilderijen kon je een kaartje meenemen, met een afbeelding van het schilderij en daarop een discussievraag. Ik laat er hier een paar zien:

Aan het eind van de tentoonstelling heb je een mapje bij elkaar met deze kaartjes. Op de achterkant staat dus behalve de naam van de schilder een vraag waar je over zou kunnen nadenken. Bijv. bij het kaartje 'Hoe houdt u het hoofd koel?' staat op de achterkant dit:

Dit schilderij toont ons de strijd tussen opvoeding en natuurlijke driften. Ook ouders van nu worstelen hiermee. Vele voorbeelden zien we op YouTube. Peuter Solomon zit van top tot teen onder grote klodders babycreme. Papa pakt nog enigszins vertederd de camera. Dan laat Sol zien wat hij nog meer heeft besmeurd: de stoel, de bank, het dressoir en de tv. De vader van Sol blijft echter kalm en onverstoorbaar. Wat vindt u van deze aanpak? Het filmpje bekijken? Ga naar dordrechtsmuseum.nl/dkvho

Dt filmpje had ik al eens gezien. Echt een aanrader. Maar dit terzijde.

Het is echt zo'n superleuke tentoonstelling. Als je in de buurt bent... zou ik gaan als ik jou was!!!! Daarbij is Dordrecht een heerlijke stad en heeft het museum nog meer te bieden en ook nog eens een geweldig terras.

Tot 15 september.

Fijne zondag gewenst

Allemaal een hele mooie, zonnige zondag gewenst!

Leuke linkjes

Lantaarns

Lantaarns in Amsterdam... Dat zijn er een heleboel kan ik je verzekeren. En ze zijn leuk vind ik. Bepalend voor het straatbeeld ook wel. Nou ja, gewoon leuk!

Albert (H)eijnstein ( Stuur een Foto)

Net op tijd ben ik, voor het thema van deze week bij Stuur een Foto: Beroemde Mensen.
Ik was er wel over aan het nadenken en een beetje aan het zoeken, maar ik blijk niet goed te zijn in beroemde mensen. Ik zie ze ook nooit. Ja, ik ben een keer met Karen Slaughter op de foto gegaan, maar dat was het wel zo'n beetje.
Deze foto maakte ik afgelopen woensdag in Amsterdam.
En zeg nou zelf: Albert E. is toch wel een echte beroemdheid, of niet soms? En Albert H. natuurlijk ook.
Daarbij komt dat ik dit erg grappig vind. E = AHkwadraat (waar zit dat kleine tweetje nou toch weer?)
Dus dit is mijn bijdrage voor deze week. En vandaag of morgen is er weer een nieuw thema.

Dagje Amsterdam

We 'deden' een dagje Amsterdam, zij en ik. En zoals gewoonlijk was het weer hartstikke gezellig.
Oh ja? Wat deden jullie dan?
Nou we gingen eerst naar de stempelwinkel. We dronken koffie en stuitten op een winkel met buitengewoon lekkere hartige taarten en quiches. Daar hielden we ook even halt.
Verder bekeken we in de Nieuwe Kerk de tentoonstelling 'Ingehuldigd' met onder andere de jurk van koningin Maxima. Er mochten helaas geen foto's worden gemaakt, vanwege 'de rechten'. Wat een flauwekul, dat van die rechten,  maar 't was toch leuk.
Vervolgens liepen we de Haarlemmerstraat en de Haarlemmerdijk aan beide kanten helemaal uit, met de nodige  (winkel)stops natuurlijk. Ook een stop in The Movies, niet voor een film, maar voor het interieur.
We maakten foto's en we kletsten non-stop.
En dat het (zeker in Amsterdam, vanwege de gevels) de moeite loont om af en toe eens even goed naar boven te kijken, dat zie je hier:

Tot slot hebben we erg lekker gegeten, in de Jordaan. Hier. We vonden het allebei een aanrader.

En de volgende keer? Ha, dan doen we een dagje Rotterdam!

Rommelmarkt IJhallen

Het was weer leuk hoor, afgelopen zondag in de IJhallen. Niet in de laatste plaats doordat Anna en haar moeder mee waren. Zo kon Anna's moeder meteen goed- of afkeuren wat ik wilde kopen. Dit kwam door de selectie: een houten puzzel (50 cent), een puntgave en superleuke Memory ( 1 euro), een prachtig gebreid rood, wollen vestje, heel zacht (2 euro) en een superlief bloesje (50 cent). Mijn dag was weer helemaal goed, dat snap je!

En het kon Anna natuurlijk helemaal niets schelen, maar ze hing lekker op haar moeders buik in de draagdoek en het zonnetje scheen en ik vind dat je kringloop/rommelmarktopvoeding niet jong genoeg kan beginnen!

't Is avond in Siberië

Met de vereniging Oud Hoorn, waren we een dagje naar Leeuwarden. Een excursie zou je kunnen zeggen, een schoolreisje voor pensionado's.
Ik vind Leeuwarden een leuke stad, mooi ook. We zagen een heleboel onder leiding van een gids,ze wist veel, maar dit bord kende ze niet. Vond ik wel gek, want het valt nogal op, midden in de stad. Dan wil je toch weten wat het te betekenen heeft. Dus bij thuiskomst maar eens even gegoogeld.
Het is een regel uit een lied van Drs. P., getiteld  Dodenrit:

We rijden met de troika door het eindeloze woud
Het vriest een graad of dertig, het is winter en vrij koud
De paardenhoeven knersen in de pas gevallen sneeuw
't Is avond in Siberie en nergens is een leeuw

De kunstenaar Machiel Braaksma had opdracht iets met tekst te doen. Hij refereert met Siberië aan het hoge Noorden, Leeuwarden dus en die Leeuw heeft ook met Leeuwarden te maken. Ik snap het niet helemaal, maar vooruit: de zin is prachtig, wekt interesse op én blijft hangen. Dus.

En verder maakten we een boottocht om Leeuwarden, op de Bonkevaart o.a.. We zagen prachtige huizen, berenklauwen, vogels,  weilanden, water. We lunchten in De Koperen Tuin (Vestdijk), zagen het geboortehuis van Mata Hari, een standbeeld van Anne Vondeling en van Pieter Jelles Troelstra. We zagen Us Mem én Us Heit. We zagen een prachtig oud hofje, een kerk, Oldehove, Friese leeuwen, mooie gevelstenen en een filmpje over de groei en de ontwikkeling van Leeuwarden. En we concludeerden dat we zeker nog eens terug moeten.

Edward Steichen in het Foam

Aangetrokken door deze foto, gingen we naar het Foam, voor een tentoonstelling van foto's van Edward Steichen, getiteld 'In High Fashion' , the Condé Nast Years,  1923-1937.
En High Fashion was het hoor, wat we zagen. De man maakte echt prachtige foto's, van prachtige modellen en beroemdheden. Dit bijv. is Gloria Swanson.

De eerste foto die we zagen was deze, ik weet niet wie deze dame is, maar ik was meteen verkocht.
De tweede foto die ik maakte was deze. Bijzonder wel vind ik, maar dat zag ik pas bij thuiskomst:

De foto (van Greta Garbo)  hoort er natuurlijk zo uit te zien:

Deze vond ik ook erg mooi:

Nou ja, moet ik nog verder gaan? De mooiste foto's van de mooiste kleding uit de jaren twintig, dertig van de vorige eeuw. Kleding van Chanel, Schiaparelli, Vionnet en Lanvin bijv. En hoeden, sieraden en schoenen. Zo mooi allemaal. Steichen werkte voor Vanity Fair en Vogue en hij was de eerste die inzag dat artisticiteit en commercie best samen kunnen gaan. Verder maakte hij ook mooie portretten. O.a. eentje van Winston Churchill, wat mij een beetje verbaasde.
Toetje:

Aanrader hoor, deze tentoonstelling. Nog te zien tot 6 september en gratis met de museumjaarkaart.