Anna

De allerliefste baby van de wereld.  Anna.  Achteenhalve maand is ze nu.
Ik hou me in hoor, want het liefst zou ik iedere dag een foto laten zien.
Wat gebeurt er veel en wat verandert alles razendsnel bij zo'n hummeltje.
Inmiddels kan ze staan en af en toe loopt ze geheel zelfstandig een paar wankele stapjes achter zo'n soort duwkarretje. Ze is nog hartstikke klein vind ik, dat maakt het zo grappig om te zien hoe ze daar nonchalant staat te chillen, met één handje losjes aan een tafelpoot.
Zeer actief is ze. Kruipend komt ze overal en razendsnel. En ze wil natuurlijk het liefst alles pakken wat nou juist niet zo geschikt is. Je moet haar echt heel goed in de gaten houden.
Vorige week heeft ze voor het eerst met haar moeder gefietst. Voorop zittend. In een heel verantwoord fietszitje. Wij hadden een soort ding dat je aan het stuur haakte en klaar. Dit is beter.  Ik kan niet wachten tot ik met haar kan gaan fietsen. Misschien volgende week.
Dat ze Hollands welvaren is, dat zegt iedereen en dat is ook zo. Gelukkig maar.
Ze lijkt nog heel kaal, maar op dat kale bolletje zie je dat de haartjes heel dicht ingeplant zijn.
Het leuke van deze foto vind ik dat ze in de kinderstoel zit waar haar moeder en ooms ook in hebben gezeten. Alleen nu met een zitje er in en een blad er voor. Wíj wilden indertijd juist geen blad, zodat de kinderen gewoon aan tafel zouden zitten. Maar in Anna's geval is het blad toch wel heel handig, omdat de stoelhoogte niet overeenkomt met hun tafel.
Ook leuk:  het truitje dat ze draagt heeft mijn moeder - Anna's  overgrootmoeder-  nog gebreid. Daar kan ik dan echt van genieten.
De rijstwafel. Dat kregen onze kinderen ook niet. Wij hadden soepstengels. Maar daar zit teveel zout in wordt nu gezegd, dus de rijstwafel. Ik moet zeggen dat ik zo'n ding erg lekker vind. Anna ook zoals je ziet.