Sinterklaasje

Nu ik met enige regelmaat op mijn oude school ben, zie ik weer kinderen, zie ik weer andere gezichten, hoor ik weer eens wat en dat alles bevalt me uitstekend.
Zo zag ik in de aula een tijdschriftje getiteld 'JUF' met als ondertitel 'Ook voor meesters'.
Zo'n blad kijk ik dan natuurlijk even door, want ik had het nog niet eerder gezien. Er stond een klein verhaaltje in, van een juf. Of misschien wel van een meester.  Een soort prietpraat.

'We praatten in de klas over namen en het géven van namen' vertelt die juf.
'En dat ouders natuurlijk een hele mooie naam kiezen voor hun kindje. Waarop een kleuter reageerde: Oh, dus jouw vader en moeder vonden Juf wel een mooie naam!'. 

Wat me meteen herinnert aan ons eigen naamgeefverhaal.
Onze jongste zoon is namelijk geboren op 7 december. Dus het bedenken van een naam speelde nogal in de Sinterklaastijd dat jaar.
We hadden alle vrijheid bij het kiezen, want de opa's en de oma's waren bij de oudste twee kinderen al vernoemd. Alles was mogelijk.
Onze dochter - ze was toen bijna drie-  vond de naam voor het nieuwe kindje erg belangrijk. Ze dacht  heel goed mee en er werden heel wat suggesties gedaan. 
Uiteindelijk was ze er  uit. 'Sinterklaasje' dat leek haar het mooist, dat  zou het moeten worden.

We hebben het niet gedaan, onze jongste heet Dirk en ik denk dat hij ons daar wel dankbaar voor is.
En onze dochter? Die maakte op de peuterspeelzaal een klein mijtertje en dat heeft Dirk in de eerste weken van zijn leven heel vaak op zijn babybolletje gekregen.
Hadden we toch nog een klein Sinterklaasje!