De dagen dat ik in de krant, in een schema, de (ronde)tijden van de schaatsers bijhield, zijn al lang voorbij.
Zo spannend als het in mijn herinnering toen was, in de tijd van Ard en Kees, zo spannend zal het nooit meer worden denk ik.
Zo onschuldig ook. Gewoon schaatsen, buiten, met een ijsmuts op je kop.In het geval van Kees Verkerk, was die muts nog door zijn moeder gebreid, geloof ik.
Vandaag de Olympische Winterspelen. De vorige winterspelen, of misschien die dáárvoor werden afgesloten met dit lied van Andrea Bocelli: Because we believe.
Ik heb dat hele lied toen gemist. Misschien waren we wel niet thuis.
Maar Broadway, mijn favoriete koor, zong het tijdens de laatste show. En ik vond het mooi. Helaas staat de Broadway versie nog niet op Youtube. Dus moet ik me maar 'behelpen' met Andrea Bocelli.
De tekst is zeker voor Sotchi (Sotsji, whatever) nog steeds van toepassing vind ik.
We were born to shine. ALL of us here...
3 opmerkingen:
Geen winter naar wel het wintergevoel door de spelen.
En die Andrea, die wordt ook steeds knapper!....
Wij hadden toen geen TV thuis, herinner ik het me goed, dat we samen keken naar Ard en Kees?
Hahaha, ik herinner me dat ook zo, Marga. Dus dan zal het wel hè!
Een reactie posten