Nederland in het buitenland (de een na laatste keer)

Zo'n oerhollandse klomp met een zeiltje. Grappig, want hoe is die nou toch terecht gekomen op een rommelmarkt in Stockholm? Dat zet mijn fantasie in werking.
Mijn geheugen ook trouwens. Want in mijn hoofd zit nu dit schone lied van de onvolprezen Wilma:
Een klomp met een zeiltje, een slootje zo klein
Een jochie dat later, eens zeeman zal zijn
Normaal gesproken zou ik nu even op youtube zoeken en het liedje hier plaatsen, maar nu niet. Nee, nu niet. Want laat mijn geheugen mij soms jammerlijk in de steek, dit lied zit er ramvast in hoor. En dat wil ik niet. Het moet er uit en snel ook.

Je kunt nog één keer meedoen en een foto sturen die in deze serie past. Die plaats ik dan volgende week met een link naar jouw blog.
Hier is mijn adres: bettievdgriend@hotmail.com
Daarna begint weer een nieuwe serie.

Earth Hour

Een uur lang ging het licht uit, gisteren van 20.30 tot 21.30. Een bedenksel van het Wereld Natuur Fonds. Niet zozeer bedoeld als bezuiniging op de energie, maar als een soort bewustwording: mensen we hebben maar één planeet en die is niet meer zo gezond. Wees zuinig.
Een prima gedachte leek ons en we deden dus gisteren het licht uit en hadden het gezellig.
Ik was al eerder geraakt door het idee van het WNF, namelijk toen ik een filmpje zag een paar jaar geleden, vergelijkbaar met dit filmpje uit 2013.


 
 De gedachte dat overal op de wereld op hetzelfde moment het licht uit gaat, ja dat spreekt me aan. En bovendien ben ik wel van van 'alle beetjes helpen'. 
Vandaag lees ik dat er ook heel veel kritiek is op deze actie. Dat het veel meer energie kost om al die uitgedane verlichting weer op te starten. En dat de CO2 uitstoot door de kaarsen die mensen aansteken heel groot is. Zaken waar ik geen verstand van heb, maar als dat klopt is het wel raar natuurlijk.
(Ook onzinkritiek, in mijn ogen, zoals dat de baby's die verwekt worden tijdens dat donkere uurtje, allemaal weer heel veel gaan kosten, dat jongeren in het donker dingen gaan doen die niet door de beugel kunnen).
Toch: ik blijf nog steeds bij mijn standpunt dat bewustwording noodzakelijk is en dat alle beetjes helpen. Niet slim waarschijnlijk, maar dat is wat ik vind.

Bloesem

Het belooft een prachtige dag te worden. Geniet er van.

Fijn weekend allemaal!

Oh ja, deze foto past uitstekend in het thema dat Els - van Stuur een Foto - voor deze week bedacht. 

Dat thema is namelijk 'bloesem'. 

Ik had de foto al klaar staan en toen zag ik het nieuwe thema. Is dat niet wonderlijk?

Enfin,  Stuur een Foto vind je hier: klik

Morgen: Earth Hour

Tijdens Earth Hour, op zaterdag 29 maart 20.30 uur, gaat wereldwijd 1 uur het licht uit. Met deze krachtige symbolische actie geven miljoenen mensen, bedrijven, organisaties en gemeenten een signaal dat ze de toekomst van de aarde belangrijk vinden en we samen krachten moeten bundelen voor duurzame oplossingen.

Meer info:klik

Wij doen mee morgen. Jullie ook?

Dagje Rotterdam

Van de rivaliteit tussen Rotterdam en Amsterdam heb ik nooit iets begrepen.
Als kind kwam ik vaak in Rotterdam. Dat was echt een uitje. Blijdorp, de Bijenkorf, de Lijnbaan en de Maas. Ook kwam ik als kind regelmatig in Amsterdam. De grachten,  de torens,  de Bijenkorf, het Rijksmuseum en de Cineac
En ik hou van allebei! Nu nog steeds. Ik kom vaker in Amsterdam, da's nou eenmaal dichtbij.
Twee van mijn kinderen wonen er én mijn kleindochter. Zij is een echt Amsterdammertje.
Maar ik vind Rotterdam ook prachtig.
Dat begint al bij het nieuwe station. Wat een bouwwerk. Het maakt echt indruk.

Mijn vriendin en ik kuierden zaterdag op ons gemak richting de musea. We gingen naar Boijmans, maar in de Kunsthal zou ook genoeg te zien zijn geweest.
In Boijmans was ik regelmatig, maar blijkbaar altijd met mooi weer, want ik had nog nooit de garderobe gezien. Wat een absoluut geweldig systeem om je jas op te hangen.

We dronken er uitgebreid koffie en gingen toen eerst naar de Co Westerik tentoonstelling,

waar ik lang heb staan kijken naar dit schilderij: Birth (2009)  

Daarna zagen we ook nog deze expositie:

We zagen beelden van Rosso, Brancusi en Man Ray, maar ook de foto's die zij, ver voor het digitale tijdperk, maakten van hun beelden.
De pogingen die zij deden om dat werk goed op foto's te krijgen. Dat deden ze niet zo zeer om hun werk op een andere manier vast te leggen, maar meer om de toeschouwer duidelijk te maken hoe er naar hun werk gekeken dient te worden.
Rosso sprak me niet zo aan, de andere twee wel.
Voor Man Ray heb ik altijd al een zwak. Vanwege zijn foto's en zijn  naam. Hij heet eigenlijk Emmanuel Radnitzky. Hij zal gedacht hebben wat een gedoe, altijd maar spellen, ik maak het wat simpeler.
Ooit heb ik eens ergens gelezen dat er op zijn graf staat: Unconcerned but not indifferent.
Dat vond ik mooi en dus heb ik het onthouden. Want dat lijkt me een prima houding.

Daarna gingen we wandelen.

We kwamen terecht in het havenkwartier waar  beelden staan van Rotterdammers die veel hebben betekend voor de stad.
Bijv. dit beeld van L. Jamin. De zoon van de oprichter. Dat vind ik leuk, ik zou nooit aan Jamin gedacht hebben als aan een beroemde Rotterdammer. Bij Philips heb ik wel altijd een link met de oprichters. En bijv. ook bij Blokker. Voortaan dus ook met Jamin.

Vervolgens namen we een boot, jaja, je neemt een boot daar. Het was gelukkig maar een kort tochtje, want het ging flink tekeer. Ik werd nog net niet zeeziek.

 We werden afgezet bij hotel New York. Altijd een prima bestemming, maar ook nu was het er vreselijk druk, dus liepen we verder en vonden de Zeeuwse meisjes waar ik al eerder over vertelde.
Het was echt een leuke wandeling. We eindigden in een restaurant genaamd Loods waar we erg lekker aten en waarvan ik de naam maar  heb genoteerd.
En toen terug naar het station. Bij avond zo mogelijk nog mooier.
Mijn vriendin had wat langer de tijd, maar ik zag dat een trein naar Amsterdam over twee minuten zou vertrekken. Rennen dus en hijgend de trein in.  'Oh ik geloof dat je toeslag moet betalen', riep zij nog, maar de deuren gingen al dicht. Ik kon er niet meer uit.
Pff, dat is  niet lekker hoor. Weten dat je ieder moment gecontroleerd zou kunnen worden, met je vrij reiskaartje. Ik had het echt niet gezien in de haast, maar ja, daar heeft een conducteur natuurlijk geen boodschap aan.

Zo'n trein gaat echter snel en ik was binnen de kortste keren in Amsterdam. Zonder controle. 

Op Rotterdam ben ik nog niet uitgekeken. Als ik weer een vrije reisdag heb, zou het zomaar weer Rotterdam kunnen worden.

Wit

HIer is mijn foto voor thema "Wit", bij Stuur een Foto voor deze week.
Deze dame is zwart, maar voor haar kerkgang kleedde ze zich in het wit. En ze was lang niet de enige.
Dit is in Harlem, New York.
Ik wil nooit van tevoren kijken wat andere deelnemers gekozen hebben, maar nu ben ik toch wel erg nieuwsgierig geworden. Jullie ook? Hier kun je kijken: http://stuureenfoto.wordpress.com/

Zeeuwse meisjes

Zaterdag was ik met mijn Zeeuwse vriendin een dagje naar Rotterdam.
Dat doen we te weinig, we zien elkaar te weinig en we hadden nu besloten daar weer eens wat aan te doen.
Ik had een 100% boekje gekocht van een nog te bezoeken stad en daar kreeg ik een 100% boekje van Rotterdam bij.
We wandelden daarom een stuk van een wandeling uit dat boekje. En toen we net aan iets drinken toe waren,  stuitten we tot onze verrassing op dit winkelcafé.
Naar binnen dus, dat kon niet missen.Dat moest gewoon.  De Zeeuwse meisjes.
'Zijn jullie echte Zeeuwse meisjes?',  vroeg ik aan het meisje achter de toog. 'Nou en of'  zei ze. 'En jullie?'. 'Wij ook, wij zijn ook Zeeuwse meisjes'.
Mijn vriendin  echt en ik niet helemaal echt, maar toch. Het voelt soms wél zo.
Enfin het was leuk. Er werden vintageachtige dingen verkocht in het winkelgedeelte.
De meisjes hadden ook lekkere taart en thee en.... bolussen.
Aangezien ik aan het lijnen ben, heb ik me beheerst en geen bolus genomen. Een topprestatie al zeg ik het zelf.
Maar als dat lijnen nou niet zo aan de orde was geweest, was ik gegaan voor de volgende  bolus: bolus met geitenkaas, pruim, havermout en spekjes.
Heel raar, echt heel raar, maar ik zou het toch geprobeerd hebben als  ik niet...
Over Rotterdam heb ik nog wel wat meer te vertellen, maar dat doe ik misschien later. Wij hadden in ieder geval een supergezellige dag.
En toen ik thuis kwam (na een spannende illegale reis in de Fira, waarover misschien later ook meer) lag er een kaart op me te wachten. Gestuurd door een andere vriendin, ook een echt Zeeuws meisje en dan ook nog met een Zeeuws meisje er op. Wat een toeval, precies op deze dag.

' Het tuttige imago van het zuunige Zeeuws meisje getransformeerd in een hedendaags Rood + Kapje', schrijft mijn vriendin. 'Iets voor je verzameling?'.
Nou reken maar, Laura. Dankjewel!

Nederland in het buitenland

Dit was in Damascus, Syrië. En ik heb even geaarzeld bij het plaatsen van deze foto.
Want misschien is dat winkeltje er wel helemaal niet meer. En die man ook niet.
Maar het was zo'n lieve man dat ik toch de foto laat zien.
Ik heb dat ding natuurlijk niet gekocht.
Wel een sjaal en de man is misschien wel twintig minuten bezig geweest om mij aan m'n verstand te peuteren hoe zo'n sjaal precies geknoopt moest worden. Hij kon het niet weten, maar ik ben een ontzettende kluns met het knopen van sjaals.
Ik heb een paar vaste manieren en daar houd ik het bij. Alles wat daarvan afwijkt, mislukt.
Maar daar ging deze verkoper niet mee akkoord. En dus duurde het een tijdje...
Nederland in het buitenland. Heb jij een leuke foto die binnen dit thema past, schroom niet en mail hem. Dan plaats ik hem de volgende maandag hier, met een verwijzing naar jouw blog. Overigens hoef je geen blog te hebben om mee te doen, natuurlijk. Hier is mijn adres: bettievdgriend@hotmail.com

The Grand Budapest Hotel

Deze film is nogal bijzonder, in ieder geval anders dan alle films die ik de laatste tijd zag.
Het verhaal speelt zich af in een fictief land, in de jaren dertig: In een oud, prachtig en beroemd hotel, is een concierge, Monsieur Gustave.  Hij erft het zeer kostbare schilderij 'Jongen met appel' van Madame D. die wordt vermoord. Haar zoon zegt dat Gustave zijn moeder heeft vermoord.  Hij gelooft het verhaal van de erfenis dus niet en zint op wraak.  Gustave heeft een' lobby jongen' in de opleiding, Zero Moustafa. Zero en zijn vriendin Agatha helpen Gustave het schilderij te verbergen.
Er gebeurt nog veel meer, maar dat zou ik, zelfs als ik dat zou willen,  niet eens meer allemaal zo kunnen navertellen. Het is best een ingewikkeld verhaal. Maar toch was het me volkomen duidelijk.
Het is ook een nogal absurdistisch verhaal en het was niet dat we nou zaten te schateren, maar geestig is het zeer zeker.
Ik heb geen andere films gezien van deze regisseur Wes Anderson. Maar als hij weer een film maakt ga ik die beslist zien.  Alweer een aanrader!

Verrassend

Terwijl we (afgelopen zondag)  stonden te wachten op de trein, gewoon op station Sloterdijk, zag ik deze prachtige dame. Ha, niks voor Sloterdijk!
Ze zat in de wachtkamer en eerst zag ik alleen haar hoedje. Dat vond ik al hartstikke leuk.
Toen ze opstond zag ik dat ze helemaal in stijl gekleed was. Erg mooi.

 

Ik heb haar gevraagd waarom ze zo gekleed was en ze vertelde dat ze op weg was naar de Gothic & Fantasybeurs in Rijswijk. Ik vond haar echt heel erg mooi en vroeg of ik een foto mocht maken. 'Tuurlijk schat, ga lekker je gang'. En ze ging er eens even goed voor staan. 

Leuk toch, ik hou er wel van als iemand een beetje anders is en dat vol trots etaleert. 

Toen ik de foto's gemaakt had, kwamen twee andere reizigers naar mij toe en vroegen wat die vrouw moest. Letterlijk dus hè: 'Wat moest dat mens?'

Ik vertelde dus wat ik gehoord had, van de Gothic & Fantasy. 

De enige reactie was: 'Bah, ik snap niet waarom dat allemaal in het Engels moet'. 

Daarna heb ik eigenlijk alleen nog gekeken hoe andere reizigers keken of reageerden en dat viel me niet mee...

 

Stom

Oh getverdegetver, grrrrrr... wat een slecht begin van de dag!
Ik stond al een tijd op 100 % bij Beter Spellen. 100 % goed bedoel ik. En daar werd ik iedere keer weer blij van.
Vandaag verpestte ik het.  En nu duurt het dus weer zes weken voor ik die 100 % kan halen.
Of ik stop er gewoon mee. Dat kan ook. Stomme test! http://www.beterspellen.nl
Bij Beter Engels had ik vandaag ook niet alles goed, maar dat kan ik hebben. Bij Beter Rekenen heb ik bijna nooit alles goed en dat vind ik wel stom van mezelf, maar niet echt erg. Ik leer er vaak wel wat van en het inzicht dat bij sommige sommen nodig is ontbreekt me. Zo is het nou eenmaal. Maar spelling...


Dit was wat er vandaag mis ging. Stomme René met d'r stomme bril...


Heb je ........ nieuwe bril al gezien?

Renés René's	Fout. Je hebt René's gekozen. Het juiste antwoord is Renés. De bezits-s aan het eind van "Renés" wordt aan de naam vast geschreven. Volgens de Witte Spelling mag het ook met een apostrof, maar dit is niet algemeen erkend.

Gratis plassen

Wij hadden een zeer actief en ook relatief goedkoop weekend. Zaterdag gingen we met een probeerbuskaartje van 2,50 naar Amsterdam en brachten de middag daar wandelend door.
We gaan normaal gesproken met de auto (fietsen achterop), parkeren in Noord of in Buitenveldert en fietsen verder. Of we gaan met de trein.
Nu dus met de bus die vlak bij ons huis vertrekt en stopt bij het Centraal Station. Dit was de snelste manier om in Amsterdam te komen. Maar voor mij niet goedkoper dan de trein, omdat ik een voordeelurenkaart heb. Maar deze keer met dat kaartje was het wel goedkoop.
De volgende dag reisden we met het boekenweekgeschenk gratis naar Leiden.
En zelfs het plassen in de Bijenkorf was gratis. Nou dat is toch mooi nieuws: gratis plassen in de Bijenkorf.
Het zou ook wel eens tijd worden. De winkel is hartstikke duur en het restaurant ook. En zelfs als je in dat restaurant iets at of dronk, moest je voor het toilet betalen. Ik heb me er jaren aan geërgerd, maar nu hoeft dat dus niet meer.
Hema, even opletten:  Nu jullie nog!!!!!!

Stemselfie

Ha, een stemselfie. 

Weer eens een geheel nieuwe term. 

Kijk Anna nou toch eens. 

Ze krijgt in ieder geval een goede opvoeding!

Gerrit Dou (en Bettie)

En omdat we met het boekenweekgeschenk toch in Leiden waren, bezochten we meteen ook de Lakenhal.
Daar was eigenlijk wel een bijzondere tentoonstelling. Werk van Gerrit Dou. Werk dat normaal alleen in New York te zien is of misschien is het wel niet eens te zien  daar, want het betreft werk uit een privé-collectie.
Ik kende die Dou eigenlijk alleen als Gerard Dou, een leerling van Rembrandt. En 'kennen' is misschien wel een tikje overdreven.
Maar nu heb ik goed gekeken en ik vond wat ik zag van deze Leidse (fijn)schilder prachtig en inderdaad heel fijn. Hij gebruikte soms een penseel met maar één haar. Het zijn maar kleine schilderijtjes en je zag mensen er echt vlak voor staan om dat eens goed te bestuderen.
Dit werk heet: Geleerde die zijn pen snijdt.  Gemaakt tussen 1630 en 1635. De man is een ouderling en hij stond eerder model voor schilderijen en etsen van Rembrandt en Jan Lievens. Mogelijk is dit een metafoor  voor het scherpen van de geest.

De tentoonstelling is nog te bewonderen tot en met 31 augustus. Hier nog wat meer info:  klik.
De rest van het museum biedt ongetwijfeld nog meer moois, maar wij vonden het zo wel welletjes.
Leiden is een leuke stad, het was lekker weer en we wilden ook nog een beetje wandelen daar.
Over deze foto ben ik behoorlijk tevreden. En over foto's gesproken...

... Je kon ook nog een Dou it yourself maken.
Ik had eerst met een kopje thee al een hele tijd zitten genieten van mensen die dat deden.
Beetje beschroomd sommigen en anderen giechelig.
En toen wilde ik er ook een  en maakte echtgenoot deze foto.
Bettie omringd door Gerrit Dou-achtige attributen in zo'n boog waar Dou ook veel mee werkte.
Tamelijk kinderachtig, maar ik vind de foto toch leuk. Lekker puh!

Petra in Jordanië en in Leiden

Dit is Petra. Deze foto maakte ik daar, in  Jordanië en Petra is op reisgebied, denk ik het allermooiste dat ik ooit heb gezien.
Je loopt door een grote, lange smalle kloof en aan het eind van die kloof is een smalle opening en dan zie je een fantastisch bouwwerk van de Natabeeërs.
Zie je die kleine mensjes, daar op de voorgrond? Zo voel je je ook daar. Prachtig, ontroerend zelfs.
Enfin het is al lang geleden dat wij Jordanië bezochten. Ik denk in 2007. Maar nu was er in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden een tentoonstelling, getiteld: Petra, wonder in de woestijn.
Daar wilden we al een hele tijd naar toe. Gewoon om de mooie herinnering op te frissen.
Maar het kwam er nu pas van. Met het boekenweekgeschenk, gratis met de trein naar Leiden. En met de museumjaarkaart + 2,50 het museum in.
Dat was genieten. Alles wat toch een beetje weggezakt was, kwam weer terug.
Wat was dat een heerlijke reis, toen. En nu dus weer een beetje.

Er was veel te zien, beelden van goden, fabeldieren, reliefs, fresco's, bewerkte zuilen, films, foto's, kortom super.

En er was nog iets extra's: Petra revisited.
Een retrospectief van het werk dat beeldend kunstenaar Gerti Bierenbroodspot maakte tijdens een decennium van wonen en werken in Petra. Prachtig, alweer.
Die vrouw woonde daar gewoon en ze mocht ze ook overal komen. Heel bijzonder om haar werk te zien en haar te horen vertellen

En als je belangstelling hebt, hier is een link: http://www.bierenbroodspot.com/articles/video-petra-revisited-with-bierenbroodspot/

Easy going (Nederland in het buitenland)

Grappig dit.
In Londen wordt reclame gemaakt voor een tripje naar Amsterdam. Goedkoper trouwens dan andersom lijkt me.
'Discover the easy going Dutch lifestyle', staat er. Ha, de easy going lifestyle...
Daar moet ik om lachen.  Alsof wij allemaal flitsend en juichend in een bakfiets rondrijden.
Nou mooi niet. Ik vind het verkeer in Amsterdam vaak levensgevaarlijk. Het lijkt soms wel of er geen enkele regel is, en dat is niet bepaald easy. Maar dit terzijde.
Heb jij nou een leuke foto die past binnen het thema Nederland in het buitenland, stuur hem dan maar. Dan plaats ik hem hier op de eerstvolgende maandag. Natuurlijk met een link naar jouw blog. En als je geen blog hebt kun je ook gewoon meedoen. Dit is mijn adres: bettievdgriend@hotmail.com

Twelve Years a Slave

Het is absoluut geen vergissing dat deze film, Twelve Years a Slave, een Oscar kreeg dit jaar voor beste film.
Wij vonden het een zeer indrukwekkende film. Zeer!
Het verhaal: Solomon Northup, is een vrije, zwarte man. Hij woont (rond 1840) in New York met zijn vrouw en kinderen. Niets mis met zijn leven. Maar dan wordt Solomon ontvoerd en als slaaf verkocht in het zuiden, waar de slavenhandel nog veel geld oplevert. Natuurlijk zegt Solomon dat hij een vrij man is, maar zijn papieren zijn in New York en niemand gelooft hem. Voortaan heet hij Platt.
De kans op ontsnapping is nihil. De titel van de film geeft eigenlijk al aan dat aan het slavenbestaan een eind kwam, dus ik verraad niets als ik meld dat Solomon na twaalf jaar  in contact komt met een Canadees, waardoor zijn leven verandert...
Wat Solomon Northup  meemaakt, hoe hij en zijn medeslaven behandeld worden, de onvoorstelbare wreedheden, daarmee word je geconfronteerd in deze film. En niet bepaald zachtzinnig.
Solomon Northup schreef een boek over wat hij in die twaalf jaar meemaakte en daarop is de film gebaseerd.  Ik hoorde dat het de allereerste film is, gemaakt vanuit het standpunt van een slaaf.
Solomon Northup wordt gespeeld door Chiwetel Ejiofor. Een prachtrol!
En de film is beslist een aanrader.

Even rusten!

Even rusten! is het thema deze week bij Stuur een Foto. Ik heb een apart mapje met foto's van 'rustende' mensen. Dan heb ik nog een heleboel foto's van een slapende Anna.
En een paar van een slapende, eh ik bedoel rustende echtgenoot, maar die ga ik hier niet laten zien.

Eigenlijk vind ik dit de leukste foto. Zo'n prachtig meisje in de metro. Doodmoe heel eventjes in slaap gevallen, maar ze blijft prachtig.
Zou je mij eens moeten zien als ik in de trein in slaap val. Geen gezicht.
Maar deze foto had ik al eens geplaatst. Dus kies ik nu voor een andere.
Weer een meisje of een jonge vrouw, haar gezicht heb ik niet gezien, maar ze lag helemaal alleen op dit grote, kale grasveld in een park. Het was er heel stil en ik weet nog dat ik me afvroeg of het wel veilig was. Daar zomaar te liggen en niets te zien...

Inspiratie kun je dus opdoen bij Stuur een Foto, klik en verder wens ik iedereen een heerlijk, rustig weekend.

Easy Peasy

Voor mijn dochter kocht ik met Anna's verjaardag een superleuk kookboek, getiteld Easy Peasy. Met veel tips en recepten voor een gezonde  voeding voor kinderen. Ik dacht dat komt dan direct Anna ten goede en cadeautjes krijgt ze toch wel. (Ook van ons, hihi)
Nienke is al sinds de eerste vaste hapjes erg goed bezig met wat Anna eet. Ze maakt alles vers in een stoomapparaat, geen potjes.  Combinaties die ik niet zou bedenken voor een baby maakt ze, maar Anna geniet er meestal erg van. Geen zout, geen suiker. Anna heeft op haar verjaardag voor het eerst iets met suiker gegeten.
Dit kookboek voegt daar nog een heleboel lekkers aan toe. Het is onderverdeeld in hoofdstukken over voeding voor mama en baby,  baby's (van eerste hapjes naar echte maaltijden), voor dreumesen (met de pot mee) en voor peuters (grotemenseneten).  Erg duidelijk. De schrijfsters pretenderen niet de wijsheid in pacht te hebben. Ze hebben zelf  jonge kinderen en weten heel goed dat een twee-jarige nee als belangrijkste woord kan hebben. Maar ze barsten van de tips en ideeën.

Zeven regels hanteren ze:
1. Gun je kind een goede basis. Niet 1, niet 2, maar 10 keer proeven. Jij bent verantwoordelijk en jij beslist. Geef het goede voorbeeld. Praat met je kind, leg uit wat hij of zij eet en waarom
2. Niet vullen, maar voeden. Let op voedingsstoffen, niet op calorieën. 1x per dag 1 snoep- of traktatiemoment
3. Als het lukt, kook zelf. Geen pakjes of zakjes. (Te veel) suiker is wél erg. Bio heeft de voorkeur
4. Eerst groente, dan fruit. Minimaal drie keer per dag groente. Varieer.
5. Het hoeft niet perfekt te zijn. Wel goed voorbereid. Zorg voor een goed gevulde voorraadkast. Kies het gezondste alternatief. Alles is een keuze
6. Maak van eten een rustig ritueel: aan tafel. Geen strijd, wel duidelijkheid. Jij bepaalt wat en wanneer, je kind bepaalt hoeveel. Bordje hoeft niet leeg. Toetje is geen chantagemiddel.
7. Vookom  emo-eten. Bij tranen geen koekje maar een kus. Eén keer per dag een 'grote snoep'. Maar af en toe een uitzondering.

Vanmorgen stond ik bij het stoplicht te wachten. Naast me stond een jongetje, hij was lopend. In zijn ene hand had hij een grote zak chips. In zijn andere hand een fles cola. Het was nog geen acht uur en hij was nog niet op middelbare schoolleeftijd. Toen ik nog werkte was er wel eens een voedingsproject op school en dat was hard nodig. Als gevraagd werd wat kinderen aten waren de antwoorden in een heleboel gevallen dramatisch. Geen ontbijt, snacken, nou ja, noem maar op. Voor de moeders en vaders van die kinderen en van het jongetje bij het stoplicht,  zou dit boek echt heel belangrijk zijn. Maar ja, zij zullen het niet lezen, ben ik bang.

Icoon van de stad

Stadsiconen gezocht bij Stuur een Foto. 
Ik ben een stadsmens en heb heel wat foto's van allerlei steden met hun iconen.
Maar ik moet kiezen en dan wordt het toch weer Dordrecht.
Altijd als ik aan kom rijden en de Grote zie, word ik een beetje blij. Altijd, niks aan te doen.
Het is zo'n sterke toren en zo bepalend voor het beeld van mijn jeugd. Ik woonde er vlak bij en ben zelfs in deze kerk gedoopt.
De Grote of Onze-Lieve-Vrouwekerk. Een stadskerk die al in 1470 haar huidige vorm had en met een toren die nog nooit geheel voltooid is. Dat vind ik leuk. Er wordt een kerk gebouwd met een toren en wat een gigantisch werk moet dat zijn geweest en dan ontbreekt er een stuk van die toren.
Je zou denken dat er in al die jaren wel eens een stadsbestuur zou zijn geweest of een kerkbestuur dat zei: 'en nou afgelopen met dat gedonder, die toren moet klaar en wel nu!'
Nee dus. Maakt niet uit ook eigenlijk, het is en blijft een prachtige toren. Stoer, sterk en zeer Hollands.
Meer iconen vind je hier: klik.

Rommelmarkt, IJhallen, Amsterdam

Afgelopen zaterdag was het wel weer eens tijd voor een bezoekje aan de IJhallen. De vorige keer was ik verhinderd en de volgende keer kan ik ook niet, dus het moest echt. Niks aan te doen.
Voor de liefhebber, die volgende keer is:

5 en 6 april 2014	09:00 - 16:30	Vlooienmarkt IJ-Hallen (binnen)	750 kramen
10 en 11 mei 2014	09:00 - 16:30	Vlooienmarkt IJ-Hallen (binnen)	750 kramen

Maar dit terzijde.
Het was een succesvol bezoek. Aan de waslijn zie je wat ik aan kleertjes kocht. In totaal voor 2,50.
Nijntje Pluis was duurder, 3 euro, maar dat was dan ook voor een goed doel. Een mevrouw zat achter een kraam met allemaal Nijntjes en ander gebreid spul en verkocht dat ten behoeve van een aktiviteitencentrum voor ouderen.
Anna was oprecht verheugd met deze aanwinst, want ze is helemaal into Nijntje.

Ik kocht ook nog een Peter Rabbit bordje en een kommetje. Precies zo als ik al had van onze oudste zoon, maar met een andere afbeelding. Dat was weer iets duurder, ( 5 euro), maar de opbrengst van de dag ging in zijn geheel naar het Koningin Wilhelminafonds.  Trouwens... echt Wedgwood.
Verder een boek (50 cent) van Toon Tellegen, vier prachtige ouderwetse bowlglazen, een kralenspiraal voor Anna en een vormending, ook voor Anna.
Ik ben niet van plan ooit nog speelgoed voor mijn kleindochter te kopen in een winkel. Alleen nog op rommelmarkten en in kringloopwinkels. Er is echt zo veel!

We waren al vroeg gegaan en waren ruim op tijd terug om in de middag te gaan genieten van het zonnetje. Heerlijke dag!