Dagje Rotterdam

Van de rivaliteit tussen Rotterdam en Amsterdam heb ik nooit iets begrepen.
Als kind kwam ik vaak in Rotterdam. Dat was echt een uitje. Blijdorp, de Bijenkorf, de Lijnbaan en de Maas. Ook kwam ik als kind regelmatig in Amsterdam. De grachten,  de torens,  de Bijenkorf, het Rijksmuseum en de Cineac
En ik hou van allebei! Nu nog steeds. Ik kom vaker in Amsterdam, da's nou eenmaal dichtbij.
Twee van mijn kinderen wonen er én mijn kleindochter. Zij is een echt Amsterdammertje.
Maar ik vind Rotterdam ook prachtig.
Dat begint al bij het nieuwe station. Wat een bouwwerk. Het maakt echt indruk.

Mijn vriendin en ik kuierden zaterdag op ons gemak richting de musea. We gingen naar Boijmans, maar in de Kunsthal zou ook genoeg te zien zijn geweest.
In Boijmans was ik regelmatig, maar blijkbaar altijd met mooi weer, want ik had nog nooit de garderobe gezien. Wat een absoluut geweldig systeem om je jas op te hangen.

We dronken er uitgebreid koffie en gingen toen eerst naar de Co Westerik tentoonstelling,

waar ik lang heb staan kijken naar dit schilderij: Birth (2009)  

Daarna zagen we ook nog deze expositie:

We zagen beelden van Rosso, Brancusi en Man Ray, maar ook de foto's die zij, ver voor het digitale tijdperk, maakten van hun beelden.
De pogingen die zij deden om dat werk goed op foto's te krijgen. Dat deden ze niet zo zeer om hun werk op een andere manier vast te leggen, maar meer om de toeschouwer duidelijk te maken hoe er naar hun werk gekeken dient te worden.
Rosso sprak me niet zo aan, de andere twee wel.
Voor Man Ray heb ik altijd al een zwak. Vanwege zijn foto's en zijn  naam. Hij heet eigenlijk Emmanuel Radnitzky. Hij zal gedacht hebben wat een gedoe, altijd maar spellen, ik maak het wat simpeler.
Ooit heb ik eens ergens gelezen dat er op zijn graf staat: Unconcerned but not indifferent.
Dat vond ik mooi en dus heb ik het onthouden. Want dat lijkt me een prima houding.

Daarna gingen we wandelen.

We kwamen terecht in het havenkwartier waar  beelden staan van Rotterdammers die veel hebben betekend voor de stad.
Bijv. dit beeld van L. Jamin. De zoon van de oprichter. Dat vind ik leuk, ik zou nooit aan Jamin gedacht hebben als aan een beroemde Rotterdammer. Bij Philips heb ik wel altijd een link met de oprichters. En bijv. ook bij Blokker. Voortaan dus ook met Jamin.

Vervolgens namen we een boot, jaja, je neemt een boot daar. Het was gelukkig maar een kort tochtje, want het ging flink tekeer. Ik werd nog net niet zeeziek.

 We werden afgezet bij hotel New York. Altijd een prima bestemming, maar ook nu was het er vreselijk druk, dus liepen we verder en vonden de Zeeuwse meisjes waar ik al eerder over vertelde.
Het was echt een leuke wandeling. We eindigden in een restaurant genaamd Loods waar we erg lekker aten en waarvan ik de naam maar  heb genoteerd.
En toen terug naar het station. Bij avond zo mogelijk nog mooier.
Mijn vriendin had wat langer de tijd, maar ik zag dat een trein naar Amsterdam over twee minuten zou vertrekken. Rennen dus en hijgend de trein in.  'Oh ik geloof dat je toeslag moet betalen', riep zij nog, maar de deuren gingen al dicht. Ik kon er niet meer uit.
Pff, dat is  niet lekker hoor. Weten dat je ieder moment gecontroleerd zou kunnen worden, met je vrij reiskaartje. Ik had het echt niet gezien in de haast, maar ja, daar heeft een conducteur natuurlijk geen boodschap aan.

Zo'n trein gaat echter snel en ik was binnen de kortste keren in Amsterdam. Zonder controle. 

Op Rotterdam ben ik nog niet uitgekeken. Als ik weer een vrije reisdag heb, zou het zomaar weer Rotterdam kunnen worden.