Had ik nou maar niet op zitten scheppen over onze kamerlinde die het, in tegenstelling tot haar voorgangers, zo goed deed.
Had ik dat maar niet gedaan, want ik had het nog maar nauwelijks gezegd of mevrouw (ik weet zeker dat het een mevrouw is) had er geen zin meer in en liet dat duidelijk merken.
Het ene blad na het andere liet ze vallen en ik dacht af en toe dat ik haar hoorde lachen, zo'n geniepig lachje.
En nu is dit alles wat er nog rest. En nooit, maar dan ook nooit meer zal een kamerlinde ons huis sieren.
4 opmerkingen:
Er wordt vast niet gerookt in jullie huis, want ik hoorde ooit dat een kamerlinde daar niet tegen kan. Wie weet kan ze ook niet tegen een houtkacheltje....heb je dat?
Groet,
Madelief.
Nee geen houtkacheltje en ook al jaren geen rook meer. Nee, het is gewoon een loeder geweest, net als haar voorgangers. Aan ons heeft het niet gelegen hoor. Ik heb me er helemaal niet mee bemoeid en Frits verzorgde haar liefdevol!!
Schrale troost wellicht: bij mij lukte het ook nooit met die kamerlindes. Het benne gewoon krengevandinge, Bettie.
Ja ik zie het resultaat daar heb ook ik het opgegeven ,gewoon leuke vetplanten doen het altijd erg dankbaar
Een reactie posten