'Zeg' zei mijn nichtje laatst, 'Zeg, zijn jullie eigenlijk koningsgezind?' 'Niet speciaal' legde ik uit. 'Als ik zou moeten stemmen, koningshuis of republiek zou ik waarschijnlijk voor een republiek stemmen. Maar ik vind de Oranjes wel leuk. Koningin Beatrix vond en vind ik een fantastische vrouw en Juliana ook trouwens. En Maxima en Willem Alexander vind ik leuk en ik denk dat ze het goed doen. Allebei. Ik kijk graag naar hun feesten, hun kleding enz.'
'Nou' zei mijn nichtje, 'komen jullie dan bij mij in De Rijp kijken op Koningsdag, ze varen vlak langs mijn tuin'.
Dat vonden we natuurlijk hartstikke leuk. Vandaar dat we om half vijf op stonden, met de fietsen op de auto naar MiddenBeemster reden, daar parkeerden en met de fiets verder gingen. Mijn nichtje had ons voorzien van polsbandjes, speciaal voor de bewoners van de Tuingracht en hun gasten. Bij aankomst in het dorp werden we gecontroleerd door een jonge agent die meteen versterking opriep om ons verder te begeleiden naar het huis van mijn nichtje. Er kwamen twee motoragenten aan gereden, maar die waren helaas niet voor ons. Wij kregen twee fietsers mee.
Maar ze gingen niet eens mee tot de deur.
We hadden van alles bij ons kunnen hebben, daar was verder geen controle op. Maar vanuit de tuin zagen we wel een ander soort controle.
Het was inmiddels half zeven en de eerste fans stonden aan de overkant van het water al klaar. Want daar op dat podium zou de koninklijke familie uit de boot stappen en zo waren ze in ieder geval verzekerd van een goede plaats.
ZIJ trokken zich er in ieder geval allemaal niks van aan en dobberden gezellig verder. Ik had geen oranje outfit bedacht. Het had gekund natuurlijk want de gekte neemt wel toe. Dit was een mogelijkheid geweest:
Maar G. had aan alles gedacht. Ze serveerde ons en de andere gasten een overheerlijk, koninklijk ontbijtje en de oranje hoedjes en slingers lagen al klaar. Dat hoedje heb ik ongeveer de hele dag opgehad. Was ook een bescherming tegen de zon. Tegen het oranjezonnetje om het zo maar eens te zeggen.
Beetje jammer dat de reddingsboot vlak voor onze neus kwam te liggen. Maar het waren aardige mannen, die we ook nog kenden, want ze kwamen he-le-maal uit Hoorn en op het moment supreme konden we toch alles goed zien. Overigens is er niemand in het water gevallen. Dat was pas sensatie geweest.
De vlag werd nog even opgehangen en we waren er helemaal klaar voor. Oh nee, eerst nog even een drankje.
Deze foto werd gemaakt aan de andere kant van het huis. Waar ze dus niet kwamen. De Rijp is echt een prachtig dorp.
Op de televisie zagen we dat de familie in de boot stapte, snel de tuin in. Daar kwamen ze:
Kijk maar:
Echt leuk vond ik het. Echt erg leuk. Jammer dat de prinsessen er niet bij waren. Maar toen we na afloop van het gebeuren een rondje door het dorp maakten, was dit kleine prinsesje een zeer, zeer waardige vervangster.
Dat was het, een dag om nooit te vergeten. De eerste Koningsdag van Willem Alexander en de laatste oude stijl. Benieuwd wat het allemaal gaat worden volgend jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten