Tulpen, lammetjes en een klein meisje

Tja, als je 's morgens met frisse tegenzin je bed uit kreunt en steunt om een beetje te gaan hardlopen en je ziet dan net om de hoek dit...

... dan is de tegenzin echt verdwenen. Je loopt verder  en het is windstil (wat je hier bijna nooit meemaakt) en het is ook echt stil, zelfs van de A7 komt nauwelijks geluid (wat je hier bijna nooit meemaakt).  Je hoort eigenlijk alleen maar vogelgeluiden en het gemekker van schapen. Dan begint het mooi te worden.

Je stopt even om eens goed te kijken naar zo'n prachtig bloeiend slootkantje, je ziet de schapen en wat lammetjes en je ziet ook de boer van zijn land komen (6.45 uur)
Dat betekent meestal dat hij wat heeft gebracht of gehaald. Dan versnel je je tempo om hem te kunnen vragen of je op het land mag om foto's te maken. Hij vindt het goed en voorzichtig klim je over het hek en voorzichtig benader je de schapen. En dan zie je dit:

Echt pas geboren, zo klein en rillerig. Moeder schaap werd er onrustig van en zo'n pas bevallen vrouw heeft juist rust nodig, dus je gaat maar niet dichterbij. Maar je kunt het wel heel goed zien, allemaal.
Dan, ja dan kun je toch alleen maar heel blij zijn met je leefomgeving.
Dat was ik dus ook. En zo rende ik mijn rondje helemaal af.

Toen we 's middags (na een bezoekje aan de Noordermarkt en een broodje oude kaas in mijn favoriete kroeg) ook nog gingen fietsen met Anna, ook in een landelijke omgeving, vond ik absoluut dat ik een topdag had.