Hans Christian Andersen

Waar zal ik eens beginnen voor wat betreft Kopenhagen?
Ik was er voor de tweede keer. De eerste keer waren we aan het kamperen in Denemarken en waren de kinderen nog vrij jong. Dan doe je toch andere dingen dan wanneer je, zoals nu,  met z'n tweetjes bent.
Van toen herinner ik me alleen nog maar het beeldje van de Kleine Zeemeermin, het eten van een Polse (met een streepje door de o) en het feit dat onze lieve hond Mac midden op een heel groot plein ging zitten en heel erg poepte, iets wat hij echt nooit deed en waar we dus niet op voorbereid waren qua poepzakjes en zo. Ik weet niet eens meer hoe we het opgelost hebben.
We begonnen deze keer meteen na aankomst met het eten van een polse. En verder was alles anders dan toen. 
We zagen op onze allereerste wandeling meteen een mooi beeld van de dichter Hans Christian Andersen.

Dus laat ik daar maar eens mee beginnen. Andersen.
Wat heb ik zijn sprookjes vroeger vaak gelezen. En later op school ook nog wel veel voorgelezen. De kleine zeemeermin, Het lelijke jong eendje, Het kleine meisje met de zwavelstokjes, De sneeuwkoningin, Duimeliesje,noem maar op.

Prachtige sprookjes. Wat zullen illustrators het mooi hebben gevonden om zo'n sprookje te illustreren. Denk ik. Nog steeds trouwens. Er is net weer een nieuw sprookjesboek verschenen.

Dus vond ik het leuk om op de plek in Kopenhagen te zijn waar Andersen een aantal jaren heeft gewoond.
Dat is namelijk Magasin du Nord. Een groot en mooi warenhuis met geweldig 'Danish Design'. Op de laatste dag bezochten we die winkel. En die was ook buitengewoon leuk geweest als Andersen er niet had gewoond. Want tsjonge, wat maken die Denen mooie spullen. Jammer genoeg tamelijk onbetaalbaar, maar dit terzijde.
In Andersens tijd was het nog geen winkel maar een hotel. Het was vlak bij het theater en de opera. Andersen had eigenlijk acteur willen worden en was dan in dat hotel maar vast in de buurt.

We bezochten zijn graf. Dat is gelegen op een prachtige begraafplaats, waar hele families komen picknicken, maar waar het toch geen troep is. Je mag er gewoon fietsen en het is eigenlijk min of meer een park.
Het graf stelde niet veel voor. Op de steen de data van geboorte en overlijden en een tekst van Andersen zelf, die er op neer komt dat het lichaam sterft, maar de geest blijft. (Als ik het met hulp van Google goed vertaald heb natuurlijk hè)

Maar vlak naast het graf zat een mooi eekhoorntje te relaxen onder een boom. En ik bedacht dat Andersen dat vast en zeker leuk gevonden zou hebben.
En deze foto vind ik nog al symbolisch voor het werk van Andersen. Voor zijn sprookjes. Een lichte, maar ook zeker een donkere kant!

Ja en tenslotte bezochten we wederom De kleine zeemeermin. Ook Andersen.
Je bent toerist of je bent het niet.  Het was een beetje aan het eind van de dag, maar het was nog steeds druk. Hele hordes toeristen waren er en er werd gigantisch veel gefotografeerd. Ook veel mensen die probeerden heel dicht bij het beeld te komen wat in sommige gevallen natte voeten opleverde.
Het beeld staat daar al sinds 1913. Ik vind de Deense naam zo leuk klinken: Den lille havfrue.   Ze was een cadeau voor de stad van de directeur van de bierbrouwerij Carlsberg.

Deze vrolijke meneer was er ook bezig, met zijn gigantische cupcake. Desgevraagd meldde hij dat hij overal ter wereld foto's maakte op bekende plaatsen, altijd met zijn cupcake. Grappig wel. Mijn man heeft wel eens (in New York) op heel veel  bekende plaatsen zijn hoed neergelegd en gefotografeerd. Dat zijn ook leuke foto's geworden. Het slaat helemaal nergens op natuurlijk, maar wel leuk...
Genoeg over Andersen lijkt me. Alleen nog een putdeksel met zijn afbeelding. Waarvan ik ook denk dat hij dat leuk gevonden zou hebben: