Totaal aantal pageviews

dinsdag 27 januari 2015

Er was eens...

Er was eens, lang geleden, een meisje. Behalve van buitenspelen en van haar poes, hield ze het allermeest van lezen. Het meisje werd ziek, ze kreeg geelzucht. Dat betekende toen een paar maanden bedrust. Niet leuk en ze moest rustig aan doen. Veel om haar afleiding te bezorgen was er niet. Ze kon naar de radio luisteren en dat deed ze, al waren er niet heel veel leuke programma's. Ze luisterde zelfs naar de waterstanden: de waterhoogten van hedenmorgen.  Grave beneden de sluis...
Maar gelukkig mocht ze wel lezen.
En dat deed ze ook. Haar eigen boeken werden herlezen. Bovendien had het meisje een hele lieve moeder, die twee of drie keer per week naar de stad fietste en nieuwe boeken voor haar dochter haalde.
Die boeken moesten dan eerst ontsmet worden voor ze weer in de bibliotheek werden teruggeplaatst.
In dezelfde tijd kreeg het meisje ook een nieuw boek. Het heette 'Óm die ene wereld' en was geschreven door Leonard de Vries.


Het ging over Noud en Geertje, die met hun vader per m.s. Oranje in 120 dagen een 60.000 km. lange reis om de wereld maakten en hun ogen zeer goed de kost gaven. Het ging ook over Unicef.
Het boek stond vol zwart-wit foto's en van alle landen die Noud en Geertje bezochten, stond er veel leerzaams in.
Het meisje lag in bed en droomde ervan ooit ook zo'n reis te kunnen maken.
Het meest was ze onder de indruk van de beschrijving van een eiland dat toen nog Ceylon heette. Een droomeiland, met palmen, de parel van het oosten. Ooit veroverd door de Hollanders, om kaneel. Waar Adams Peak zich bevindt, waar Adam volgens miljoenen op aarde kwam. Waar olifanten zijn en kokosnoten. Waar lieve bruine mensen wonen en de roepia de munteenheid is. Waar theeplantages zijn en godsdiensten waar ze nog nooit van had gehoord.
Het meisje droomde verder, ook toen ze na bijna een half jaar weer uit bed mocht.
Ze kreeg het druk, ze kreeg andere interesses. Maar Unicef en Ceylon bleven in haar hoofd. Altijd.

Het eiland heet niet meer Ceylon, het heet nu Sri Lanka.
En het kleine meisje van toen gaat Sri Lanka bezoeken. Echt!
Soms bestaan sprookjes: ik ben dat meisje!

8 opmerkingen:

KnutzEls zei

Dromen worden werkelijkheid. En hoe gaat het verder......... ik wacht in spanning af

KnutzEls zei

Dromen worden werkelijkheid. En hoe gaat het verder......... ik wacht in spanning af

Jolande zei

Ik wacht met Els mee en wens je een hele goede en mooie reis.

Marga zei

ach, dat wist ik helemaal niet, van die geelzucht!

Bertiebo zei

Toen kenden wij elkaar nog niet, Marga

Katrien zei

Wat een sprookje....

Katrien zei

Wat een sprookje....

Onliemie zei

Whow hoe komt het nu dat ik je laatste blogpost gemist heb? Wat een gelukzak dat meisje!