Ik zeg vooraf even dat ik bij de eerste categorie hoor.
Maar ik begrijp het ook als je het boek met een hele diepe zucht terzijde zou leggen om er nooit meer aan te beginnen. Karl Ove Knausgard beschrijft in dit eerste deel van een serie van zes boeken getiteld Mijn Strijd, voornamelijk zijn verhouding met zijn vader. Over zijn jeugd en zijn vader en over hoe hij zelf als vader is.
Het boek is autobiografisch en in mijn ogen boeiend.
Maar... alles wordt tot in detail besproken, echt alles. En soms leidde dat erttoe dat ik een paar bladzijden oversloeg. Daar kreeg ik echter dan weer een beetje spijt van en dan ging ik gauw weer even terug. Maar tráág is het. En dat dus een ongeduldig mens als ik, toch door blijft lezen dat zegt wat!!!
De verhouding tussen Karl Ove en zijn vader is moeizaam en gecompliceerd. De kille vader heeft geen interesse in zijn zoon, de zoon is onzeker en er wordt nauwelijks gecommuniceerd. En aan het eind van dit eerste deel gaat de vader dood. Dat is het eigenlijk wel zo'n beetje.
Het is echt een fascinerend boek. En de volgende vijf delen ga ik zeker lezen. Maar niet meteen, beslist niet meteen.
1 opmerking:
Ik heb het boek dit weekend zien liggen, maar was op zoek naar een luchtig tussendoortje, en dat was dit zeker niet
Een reactie posten