In de trein

De trein van 9.20 naar Amsterdam. Twee meisjes (rond de twintig) bezetten de gehele coupé, terwijl het nogal druk is.
Daar word ik altijd een beetje narrig van, dus ik vraag beleefd of ze plaats willen maken. Dat gebeurt zonder mopperen al valt het niet mee jassen en mutsen en handschoenen en tassen van de zitting te verwijderen.
Maar goed, ik zit. En ik weet meteen dat er van mijn plan om te lezen niets terecht gaat komen.
Het meisje tegenover me begint met haar make-up. Schattig spiegeltje heeft ze, zo'n ouderwets poederdoosje met een spiegeltje erin.
Haar vriendin doet niks. Ze praten aan een stuk door
Eerst haar gezicht. Met een gekleurde creme. Dan haar ogen. Ik sta versteld. Ze trekt in de toch wiebelende trein twee prachtige eyelinerlijntjes. En oogschaduw en mascara. Perfect.
Ondertussen verneem ik van het makeupmeisje dat haar ouders vandaag op vakantie zijn gegaan. Naar Limburg. En tja, dan moet ze koken vanavond en dus ook nog boodschappen doen en daar heeft ze geen tijd voor want na haar sollicitatie moet ze nog wel even winkelen natuurlijk.
Ondertussen haalt ze ook nog een pakje drinken tevoorschijn, iets gezonds. Ze biedt de vriendin er ook een aan, maar die wil niet. En dan gebeurt het. Ze vindt het drankje niet lekker, wil het op het tafeltje zetten, maar knijpt te hard en het gaat voor een deel over haar lichtblauwe blouse. Een mooie blouse met een mooie ketting er op.
Paniek. Deppen helpt niet.
'Nou 'zegt de vriendin, 'zo kun je niet gaan hoor. Je moet straks maar even in een spiegel kijken. Heel misschien valt je haar er over. Maar ik denk het niet'.
'Dan moet ik eerst nog maar wat gaan kopen' zegt ze. Tranen in haar mooi opgemaakte ogen.
Ze doet nog wat haarlak, een lekker ruikende gelukkig. Stift haar lippen en is verder klaar.
En nu zou ik zo verschrikkelijk graag willen weten hoe het afliep