Mijn sleutels... ze zijn terug!!!
Ik was gewoon in shock.
Ze waren kwijt sinds we afgelopen september naar Kopenhagen gingen.
Toen had ik ze voor de veiligheid opgeborgen. Ik weet dat het niet helpt hoor. Een eventuele inbreker is toch al binnen en zit niet meer op die sleutels te wachten. Maar ja, ik doe het toch.
Tsjongejonge ik heb wat afgezocht. In eerste instantie wist ik dat ik ze in de grote kast op zolder had verstopt.
Dat is echt een grote kast, meer een inloopkast eigenlijk. En ik heb denk ik wel iedere vierkante cm onderzocht. Het gevolg was een supernette kast. Wás hè, september is al lang voorbij.
Hoe dan ook geen sleutels.
Ik zag me zelf er ook wel voor aan om ze verstopt te hebben achter boeken. Alle boeken staan bij ons op zolder. Alle boeken zijn uit de kasten geweest en er weer in. Gevolg: keurige boekenkasten. En dat is nog steeds zo!!!! Maar geen sleutels.
We hebben in ons huis ook nog van die luiken waar je spullen zou kunnen verstoppen. Meerdere. Ook dat is allemaal afgezocht. Niks.
Oh wat heb ik er van gebaald! Zo stom!
En lastig was het ook. Er zit nl niet alleen een huissleutel aan, maar ook eentje van de poort en van de schuur en van school.
Dus je begrijpt: ik ben hartstikke blij. En als ik nog eens wat wil verstoppen maak ik op advies van Marloes eerst een foto van de plek.
Oh ja, en waar waren ze nou?
In die grote kast op zolder bewaarde ik ook een aantal Sinterklaascadeautjes. O.a. wat poppenhuisspulletjes voor Anna. Die doosjes zijn met Sinterklaas naar Anna gegaan. Maar niet alles is toen opengemaakt omdat sommige spullen nog te klein voor Anna waren. Nou en in één van die doosjes had ik de sleutels verstopt! Toen mijn dochter zo'n doosje openmaakte vond ze ze. Ze waren dus gewoon van huis gewisseld.
Hmm, toch eigenlijk best een goeie plek, al zeg ik het zelf.
14 opmerkingen:
Zie je wel dat ze vroeg of laat gingen te voorschijn komen !!!
Het zal je wel leren voor de toekomst wanneer je nog eens op verlof gaat, denk ik, misschien een klein aantekeningetje in je agenda waar je ze opbergt ? (Zo doe ik dat namelijk, na vroeger ook al hetzelfde meegemaakt te hebben...)
;-)
Haha dit is toch zo herkenbaar!
Zo heb ik de papieren van de auto ooit verstopt... (de auto die op de oprit bleef staan terwijl wij op vakantie waren) intussen bijna 2 jaar geleden... en ook niet meer terug te vinden! We hebben al die papieren opnieuw moeten aanvragen ... ik zou echt niet weten waar ik ze verstopt heb... ik hoop dat ze ooit toch ook weer eens te voorschijn komen. Net als jouw sleutels! Tegenwoordig vertel ik de echtgenoot waar ik iets verstop... helpt niet altijd want deze zomervakantie hebben we toch ook weer even moeten zoeken naar verstopte sleutels omdat we het allebei vergeten waren! Is dit nu oud worden??? ;-)
Fijn weekend!
Haha, zo zie je maar dat je soms ook TE goed kunt verstoppen... Ik denk dat iedereen dat wel eens is overkomen... Maar een foto van de plek maken is wel een heel goeie tip...
Ik wens je voor nu een heerlijk weekend,
Liefs,
Mirjam
Hahaha wat een verhaal.
Zo'n grote sleutelbos daar kun je haast niet naast kijken zou je denken, maar ja als je ze dan op zo'n manier verstopt...ik lig hier dubbel.
Ha ha ,.....je bent toch een grappig mens hoor ,gelukkig ze zijn weer terug ook fijn
Bettie, wat een verhaal, ik lig dubbel!
Dit is zo herkenbaar. Wij wisselen tegenwoordig ieder half jaar van huis en doorlopend ben ik daardoor spullen zoek. Nou, eigenlijk weet ik gewoon niet meer waar ik het verstopt hebt. Gouden idee, fotootje van maken.
na 5maand toch terrecht gekomen,nog 1geluk dat je nog weet waarvoor ze allemaal dienen,knipoog!groeten
Ik las de titel van je bericht en dacht: "Zou het? Na al die maanden!" En ja! Hahahaha!!! Geweldig verhaal. Zoals jij is er maar eentje!
Schitterend ! :-) Je foto's en verhalen over de SL reis trouwens ook. Ik heb net eens even bijgelezen.
Ik ben ook lichtelijk in shock!!
Eindelijk...wat een opluchting, zat op dit bericht te wachten. Maar hoe krijg je het verzonnen om ze daar te verstoppen en wat zal Nienke zal haar ogen niet geloofd hebben...verbijsterend..
hahaha, wat een verhaal. Ik dacht dat je ze al gevonden had. Maar ik ben ook benieuwd naar het gezicht van Anna, wat heeft die gedacht toen ze haar "cadeautje" kreeg ;-)
Nou wat een leuk blog, zelf kon ik een paar weken geleden helemaal niet lachen toen ik buitengesloten was van mijn huisje en de sleutels en reserve sleutels binnen lagen.. (stond nog een aantekening in mijn agenda dat ik een set aan mijn ouders moest geven, ach druk druk net verhuisd haha).
Maar Willem, voor jou natuurlijk ook erg, maar toch iets minder lastig dan voor de rest van ons!
Een reactie posten